Κιλιτσντάρογλου εναντίον Ερντογάν

Όσο προσεγγίζεται η ημέρα των εκλογών στην Τουρκία, 14 Μαΐου, τόσο δημοσκόποι, κομματικά στελέχη και τα σόσιαλ μίντια φωνάζουν ότι ο γραφειοκράτης Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου αρχηγός 5 συνεργαζόμενων κομμάτων εναντίον του Ερντογάν δεν κάνει για τον ρόλο του “Σουλτάνου”. Με τον Ατατούρκ το μόνο στο οποίο μοιάζουν είναι το μικρό τους όνομα. Δεν είναι χαρισματικός σαν τον Ερντογάν που θα τον εξουθενώσει, “θα τον φάει λάχανο” που λένε.
Ο ισλαμιστής αντίπαλος του Ερντογάν ρισκάροντας έκανε άνοιγμα στην αριστερά και στους Κούρδους, κατηγορώντας τον πρόεδρο ότι ταυτίζει τους Κούρδους με την τρομοκρατία. Προσπαθεί να προσελκύσει τον μεικτό πληθυσμό της Ανατολικής Τουρκίας που αποτελείται από Κούρδους και Αλεβίτες, Αλεβίτης κι αυτός καθ’ ομολογίαν του, όπως και το Κόμμα των Λαών (ΗDΡ), για να τον υποστηρίξουν στην Προεδρία.
Ο Ερντογάν δείχνει να έχει αλλάξει κάπως τη ρητορική του από την επόμενη των σεισμών, όμως κανείς δεν προδικάζει αν την επόμενη μέρα οι τουρκικές εκλογές δεν θα παρουσιάσουν εκπλήξεις. Το βαθύ κράτος δεν έχει κάνει πίσω απ’ τις διεκδικήσεις του στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, οι οποίες αντιβαίνουν προς το Διεθνές Δίκαιο.
Η πραγματικότητα στην πολιτική σκηνή στη γείτονα είναι ότι ο Ερντογάν, ακόμα και αν ηττηθεί, έχει κατά νου να καταγγείλει νοθεία, δύσκολα δε θα παραδώσει ομαλά την εξουσία. Αν αυτό συμβεί, θα διαπραγματευθεί σκληρά την ασυλία του. Πάντως όποιος χάσει τις εκλογές από τους δύο διεκδικητές, θα παρακολουθεί τον νικητή να κάνει αλλαγές προκειμένου να εξασφαλίσει όχι μόνο τη νίκη του αλλά και την επόμενη επανεκλογή του ή την επιλογή αντικαταστάτη δικής του επιλογής.
Το μείζον για το οποίο πρέπει να προετοιμαζόμαστε είναι ότι, αν χάσει ο αυταρχικός εθνοϊσλαμιστής Ερντογάν και έρθει ο Κιλιτσντάρογλου, αυτός θα ’χει χρέος να φέρει σε πέρας τις επιθυμίες του Ερντογάν και τις δικές του. Το μόνο που θεωρείται πιο βέβαιο είναι να καταφέρει ο νέος πρόεδρος να συμφωνήσει σε μια ατζέντα μεταξύ Τουρκίας και Ε.Ε., θετική όσον αφορά στη μεταξύ τους τελωνειακή ένωση.
Εν προκειμένω η χώρα μας πρέπει να θέσει τους δικούς της όρους. Αν γίνει η σύνδεση, να υπάρξει τουρκική δέσμευση ότι θα συμφωνήσει να προχωρήσουμε στη Χάγη για την επίλυση των διαφορών μας, που δεν είναι άλλες από την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της Α.Ο.Ζ. Επίσης, να δεχθεί η Τουρκία ότι δεν υπάρχουν στο Αιγαίο γκρίζες ζώνες και ότι είναι αναφαίρετο δικαίωμά μας και κόκκινη γραμμή για τη χώρα μας να αμύνεται και να εξοπλίζει τα εδάφη της και να ’χει στα νησιά της στρατιωτικές δυνάμεις. Αλλιώς έχουμε το δικαίωμα άρνησης της πρότασης ένωσης, το βέτο.
Τώρα το πώς θα τοποθετηθούν οι εταίροι της Άγκυρας στα αποτελέσματα της 14ης Μαΐου, αν θα τα αμφισβητήσουν ή τηρήσουν στάση αναμονής, είναι άγνωστο.