Νωρίς ένα μελαγχολικό, καλοκαιρινό πρωινό, ψαράδες, δύτες και άνθρωποι που απολάμβαναν τη βαρκάδα τους, μαζεύτηκαν για μία αποστολή στον ορμίσκο της Αλβιώνας, τρεις ώρες από το Σαν Φρανσίσκο. Όπως αναφέρει η Καθημερινή νωρίς ένα μελαγχολικό, καλοκαιρινό πρωινό, ψαράδες, δύτες και άνθρωποι που απολάμβαναν τη βαρκάδα τους, μαζεύτηκαν για μία αποστολή στον ορμίσκο της Αλβιώνας, τρεις ώρες από το Σαν Φρανσίσκο.
«Ο στόχος μας σήμερα είναι ο μοβ αχινός», λέει ο Τζος Ρούσο, ένας ψαράς που οργάνωσε τη συγκέντρωση. «Ο πανούργος μοβ αχινός».
Πριν από πέντε χρόνια ο χαρακτηρισμός πανούργος θα φαινόταν τουλάχιστον παράξενος. Ωστόσο, αυτό ίσχυε πριν τη μετακόμιση των μοβ αχινών στα δάση των φαιοφυκών της Βόρειας Καλιφόρνιας.
Τα υποθαλάσσια δάση, τεράστιες συγκεντρώσεις καφέ φυκιών, στην πραγματικότητα είναι εξίσου σημαντικά για τους ωκεανούς όπως είναι τα δένδρα στην ξηρά. Οπως τα δένδρα, απορροφούν τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, αποτελούν σημαντικό οικοσύστημα και τρέφουν ένα ευρύ φάσμα ειδών. Ωστόσο, η κλιματική αλλαγή προκάλεσε μια πληθυσμιακή έκρηξη των μοβ αχινών στις ακτές της Βόρειας Καλιφόρνιας που αποδεκάτισαν με τη σειρά τους τα δάση φαιοφυκών. Τέτοια δάση φαιοφυκών υπάρχουν σε όλες τις ακτογραμμές, με την εξαίρεση της Ανταρκτικής και κινδυνεύουν εξαιτίας της θέρμανσης των υδάτων αλλά και λόγω αυτών που τα θερμά ύδατα φέρνουν.
Ηδη, τα δάση σακχαρωδών φαιοφυκών του Μέιν, που είναι πηγή του γλυκαντικού μανιτόλη, παρουσιάζουν συρρίκνωση λόγω των αυξανόμενων θερμοκρασιών. Και στην Τασμανία τα δάση φαιοφυκών έχουν πέσει θύματα της επιδημίας των αχινών. Eδώ στον ορμίσκο της Αλβιώνας οι άνθρωποι προσπαθούν να προστατεύσουν τα φαιοφύκη από την ίδια μοίρα.
Οι δύτες έπιασαν αμέσως δουλειά μαζεύοντας τους μοβ αχινούς από τον πυθμένα της θάλασσας, ελπίζοντας ότι θα βοηθήσει αυτό το δάσος φαιοφυκών που έχει συρρικνωθεί κατά 93 % στη Βόρεια Καλιφόρνια να αναπτυχθεί ξανά.
Η ιστορία της εξαφάνισης των φαιοφυκών είναι η ιστορία της αποσάθρωσης ενός διατροφικού συστήματος, που απειλεί τις περιουσίες ανθρώπων. Οι πρώτοι άνθρωποι που ειδοποίησαν για τον κίνδυνο των μοβ αχινών ήταν οι συλλέκτες κόκκινου αχινού. Οι κόκκινοι αχινοί, που είναι μεγαλύτεροι από τους μοβ, τρώγονται, όπως επίσης και τα αυγά τους. Οι λάτρεις του σούσι τους γνωρίζουν ως ούνι. Αλλά οι αυξανόμενοι πληθυσμοί των μοβ αχινών κατάφεραν να νικήσουν τους κόκκινους για τα υπάρχοντα φαιοφύκη. Χωρίς την τροφή τους, οι κόκκινοι αχινοί πέθαναν από την πείνα.
Τώρα οι συλλέκτες κόκκινων αχινών αναγκάζονται να καταδύονται σε μεγάλα βάθη για να τους μαζέψουν, κάτι το οποίο είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο. Ωστόσο, τα προβλήματα άρχισαν με τους αστερίες που τρώνε τους μοβ αχινούς ελέγχοντας έτσι τους πληθυσμούς τους. Ωστόσο, το 2013 οι αστερίες άρχισαν να πεθαίνουν. Οπως λέει η Ντριου Χάργουελ, καθηγήτρια οικολογίας και εξελικτικής βιολογίας στο πανεπιστήμιο Κορνέλ, το φαινόμενο οφείλεται σε κάποιον ιό, η δράση του οποίου ενισχύθηκε εξαιτίας της θέρμανσης των υδάτων. Και οι θαλάσσιες ενυδρίδες, ένας άλλος εχθρός του μοβ αχινού, σχεδόν αφανίστηκαν στη Βόρεια Καλιφόρνια εξαιτίας της θήρας τους από εμπόρους γούνας τον 19ο αιώνα.
