Επισημάνσεις σε συνέδριο του ΟΦΥΠΕΚΑ στα Χανιά
Αναγκαία όσο ποτέ είναι η δημιουργία ζωνών απόλυτης προστασίας από την αλίευση αλλά και η επέκταση των θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών στη χώρα μας. Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγουν εξειδικευμένοι επιστήμονες που καταγράφουν τη μείωση του αριθμού των αλιευμάτων και την μεγάλη πίεση που δέχονται τα θαλάσσια οικοσυστήματα της Μεσογείου. Μέρος των συμπερασμάτων αυτών παρουσιάσθηκαν κατά τη δεύτερη ημέρα του συνεδρίου του ΟΦΥΠΕΚΑ με θέμα: “Διαχείριση και διατήρηση των προστατευόμενων περιοχών στην Ελλάδα”.
«Η προστασία από την υπεραλίευση για την αποκατάσταση των θαλάσσιων τροφικών πλεγμάτων είναι επιβεβλημένη για τη διαφύλαξη της λειτουργικότητας, παραγωγικότητα και της φυσικής άμυνας των θαλασσών μας» επεσήμανε η κ. Μαρία Σαλωμίδη, ερευνήτρια του Ινστιτούτου Ωκεανογραφίας του ΕΛ.ΚΕ.ΘΕ. Η κ. Σαλωμίδη υπογράμμισε χαρακτηριστικά πως η Ελλάδα παρότι μια κατεξοχήν θαλάσσια χώρα με μια από τις μεγαλύτερες ακτογραμμές της Μεσογείου και τη Ευρώπης «διαθέτει το μικρότερο κατ’ αναλογία αριθμό θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών! Απόλυτη προστασία από τις αλιευτικές δραστηριότητες έχουμε ενδεικτικά στην Ελλάδα στο 0,10% των θαλασσών, στη δε Σλοβενία στο 1,17% με μια ακτή μικρότερη του Σαρωνικού και στην Τουρκία 2,39%! Όλα αυτά τα στοιχεία με πληγώνουν αλλά αυτή είναι η αληθινή κατάσταση. Είναι ανύπαρκτη η θαλάσσια προστασία». Η ερευνήτρια παρουσίασε στοιχεία με βάση τα οποία αν πχ. αλιεύσεις ένα Λαυράκι στα 40 εκ. θα έχει αφήσει νωρίτερα 230.000 γόνους, αν το αλιεύσεις στα 80 εξ, θα έχει αφήσει 3 εκατομμύρια γόνους! «Έρχονται αλιευτικές κοινότητες και μας παρακαλούν να ορίσουμε προστατευμένες περιοχές και οι Διευθύνσεις Αλιείας μας το απορρίπτουν χωρίς καμία αιτιολογία» επεσήμανε χαρακτηριστικά.
ΤΑ ΛΙΒΑΔΙΑ ΠΩΣΕΙΔΩΝΙΑΣ
Στη συνέχεια η κ. Σαλωμίδη παρέθεσε στοιχεία με βάση τα οποία δεν έχει χαρτογραφηθεί ακόμα το θαλάσσιο δίκτυο Natura και πως «τα πιο παραγωγικά, τα πιο εκτεταμένα, αλλά και τα πιο παραμελημένα δάση μας βρίσκονται υποβρυχίως» αναφέροντας ειδικά τα Λιβάδια Ποσειδωνίας που παρουσιάζουν μια συρρίκνωση της τάξης του 36%. Η Ποσειδωνία είναι ένα φυτό ευάλωτο σε ρύπανση, που καταστρέφεται από τις άγκυρες των σκαφών ενώ αποτελεί ένα πολυτιμότερα οικοσυστήματα παγκοσμίως (υψηλή παραγωγικότητα, διατήρηση βιοποικιλότητας, συμβολή στη δημιουργία και προστασία παραλιών και αμμοθινικών συστημάτων κ.α.).
Στο πλαίσιο του συνεδρίου έγινε ερώτηση και απαντήθηκε για την παραδοξότητα της απομάκρυνσης των φυκιών από τις παραλίες λες και είναι… απορρίμματα ενώ είναι απαραίτητα για τη βιοποικιλότητα.
ΑΠΩΛΕΙΑ ΒΙΟΠΟΙΚΙΛΟΤΗΤΑΣ
«Είναι τεκμηριωμένη η απώλεια της βιοποικιλότητας! Ξεχνάμε ή στρουθοκαμηλικά αγνοούμε ότι ο άνθρωπος είναι μέρος της φύσης. Ωθούμενοι από την αλαζονεία του “ανώτερου” ή “τελειότερου” πλάσματος του Θεού ή προϊόντος της εξέλιξης, αναλόγως με τις προτιμήσεις. Αλαζονεία, που, καθοδηγούμενη από το κέρδος επιμένει ότι με την τεχνολογία θα δαμάσουμε την φύση. Στην πραγματικότητα διεξάγουμε πόλεμο εναντίον της φύσης» υπογράμμισε ο βιολόγος του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Κρήτςη κ. Πέτρος Λυμπεράκης,
ενώ για τις μεθόδους καταγραφής και αξιολόγησης των οικοτόπων μίλησε ο κ. Παναγιώτης Δημόπουλος καθηγητής βοτανικής και οικολογίας στο Πανεπιστήμιο Πατρών πρόεδρος Εθνικής Επιτροπής Natura 2000 δίνοντας συγκεκριμένα παραδείγματα.
Ο κ. Αθανάσιος Σφουγγάρης αναφέρθηκε στην ιδιαιτερότητα των προστατευόμενων περιοχών που παράλληλα είναι και γεωργικές όπως αυτές της Θεσσαλίας. Τόνισε πως ειδικά στη Θεσσαλία οι προστατευόμενες περιοχές θεσμοθετήθηκαν κυρίως για την προστασία του “κιρκινεζιού” του μικρού γερακιού που είναι στενά συνδεδεμένο με τις καλλιέργειες, αλλά και άλλα πουλιά, θηλαστικά και αμφίβια. «Το ζητούμενο είναι πως θα προσαρμόσεις τις αγροτικές πρακτικές ώστε να μην έχεις επιβάρυνση με την βιοποικιλότητα» σημείωσε, τονίζοντας πως με οικονομικό όφελος ο αγρότης μπορεί να συμμαχήσει σε αυτήν την προσπάθεια και να προσαρμόσει τις καλλιέργειες του ώστε να απαιτούνται λιγότερα αγροχημικά.
Η δημιουργία προστατευόμενων θαλάσσιων ζωνών… φέρνει:
• Αύξηση βιοποικιλότητας 21%
• Αύξηση μεγέθους θαλάσσιων οργανισμών 28%
• Αύξηση βιομάζας (κιλά/ανά μονάδα έκτασης) 446%
