Η πολεµική κατάσταση στη Βορειοανατολική Ευρώπη και στον Μικρασιατικό χώρο γενικεύεται. Οι περιφερειακοί πόλεµοι είναι το προσάναµµα για την προετοιµασία στα “µουλωχτά” του µεγάλου παγκόσµιου τρίτου πολέµου, που θα αναδείξει ποιος θα υπερισχύσει ως πλανητάρχης.
Η ∆ύση φαίνεται ότι δεν µπορεί άλλο να κάνει τον “καµπόσο” µε τους γεγηρακότες προέδρους Μπάιντεν και Τραµπ. Η Ρωσία µετά το “στραπάτσο” στην Ουκρανία έχει απολέσει την αίγλη του αντίπαλου δέους των ∆υτικών, ενώ η ανάπτυξη µιας τρίτης δύναµης της Κίνας στην Άπω Ανατολή ανησυχεί Ουάσινγκτον και Μόσχα.
Τον Ρωσοουκρανικό πόλεµο τον υπηρετούν Μακρόν και Σολτς που κάνουν πολεµοκάπηλη προπαγάνδα µε δηλώσεις τους. Αντί να σκέφτονται την υγιή “αναπτυγµένη οικονοµία” εξυπηρετούν την πολεµική τους βιοµηχανία, βάζοντας τις ευρισκόµενες υπό απειλή χώρες, όπως η Ελλάδα, να προµηθεύονται πανάκριβα εξοπλιστικά προγράµµατα.
Η ανθρώπινη φύση, όσος καιρός και να περάσει, όσο και αν ο πολιτισµός προοδεύσει και απλωθεί σ’ όλη τη γη, κάθε φορά που µια πολεµική σύγκρουση απειλεί την ισορροπία της, ταλαντεύεται µεταξύ της αυτοκαταστροφής και ικανοποίησης τής διά των όπλων επικράτησης.
Ο χαρακτήρας της καταστροφής προσδιορίζεται απ’ αυτούς που βρίσκονται έξω και µακριά της, ως ένα γεγονός που επιφέρει απλώς κάποιες ιστορικές ανατροπές. Η ψυχροπολεµική εποχή άρχισε απ’ το 1990 µε το ενδεχόµενο ο κόσµος να ξανακαταστραφεί από µικροσυγκρούσεις που µπορεί να ενωθούν σε ενιαίο πόλεµο. Το όνειρο της παγκόσµιας ειρήνης αποµακρύνεται και φέρνει πιο κοντά µια διεθνή σύρραξη µεγάλης κλίµακος.
Ζούµε σε ταραχώδη κόσµο. Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, οι αιµατηρές µάχες Ισραήλ – Χαµάς στη Γάζα που ξεπέρασαν τις κόκκινες γραµµές περιφερειακών αψιµαχιών, επισπεύδουν στη Μ. Ανατολή µια γενική ανάφλεξη. Οι ΗΠΑ και η Ε.Ε. δεν θέλουν ή δεν µπορούν να ελέγξουν τον Πούτιν ούτε τον Νετανιάχου, καθώς υπεισέρχεται και η στρατηγική πώλησης οπλικών συστηµάτων.
Οι συγκρούσεις είναι αλληλένδετες. Οι σηµερινοί ηγέτες έχουν ξεχάσει ότι οι χαλαρά συνδεόµενες µικροσυγκρούσεις εξελίχθησαν σε ταραχώδεις συρράξεις και προέκυψαν οι δύο παγκόσµιοι πόλεµοι που µάτωσαν τον πλανήτη. Με τον πόλεµο στην Ανατολική Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή, τη δε ανατολική Ασία στην οποία δεν υπάρχει πόλεµος, να εξοπλίζεται, γίνεται µια εικόνα που άλλο δεν θα χρειαζόταν µια ανάφλεξη στις αµφισβητούµενες ζώνες του Ειρηνικού. Τότε θα επυροδοτείτο µια κρίση αφύπνισης µνήµης της 10ετίας του 1940.
