Κίνημα ξαπλώστρας

Σπανίζουν πια οι ακρογιαλιές, με εύκολη πρόσβαση των κατοίκων, των φλεγόμενων πόλεων· να αράξουν στην ακροθαλασσιά και να βρουν ανάσα δροσιάς κάτω από αρμυρίκια στη σκιά ή στην αμμουδερή ακτή.
Η ασυδοσία των επιχειρηματιών που εκμεταλλεύονται τις παραλίες, στον νησιωτικό κυρίως χώρο αλλά και στις ακτές της ηπειρωτικής χώρας, δεν έχει προηγούμενο. Ό,τι διευκολύνει τον άνθρωπο γίνεται αντικείμενο αισχροκέρδειας. Μέχρι και πολυθρόνες σαλονιού σοφίστηκαν να βάλουν οι αθεόφοβοι κάτω απ’ τις ομπρέλες για να προσελκύσουν “πορτοφόλια”. Η τέρψη της δροσιάς του περιβάλλοντος γίνεται εκμετάλλευση. Στον ελεύθερο κολυμβητή δεν επιτρέπεται ν’ απλώσει μια πετσέτα μπροστά από μια ομπρέλα στην άμμο, που θεωρείται κοινόχρηστος χώρος του καταστηματάρχη της καμπίνας.
Βλέπεις πια σπανίως ομπρέλες με ξύλινο μυτερό κοντάρι να μπαίνει βαθιά στην άμμο και από κάτω καρεκλάκια με πετσέτες που ήταν πολυτελής εμφάνιση. Απ’ τους επιχειρηματίες εμπόδια στήθηκαν στον αιγιαλό αυθαιρέτως με τη συνενοχή παραγόντων της εξουσίας.
Αυθόρμητα κινήματα για τις ελεύθερες παραλίες δραστηριοποιούνται σ’ όλο τον ελληνικό χώρο, καθώς οι κυρώσεις για τους παραβάτες είναι ελάχιστες, τόσο που δεν ιδρώνει το αυτί των παραβατών να τις καταβάλουν. Αξίζει αυτή η κίνηση κάθε έπαινο. Το λαϊκό κίνημα για την ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες αποδεικνύει ότι το κράτος ολιγωρεί, ενώ θα πρεπε να συνέβαινε το αντίθετο, πόσο μάλλον που βρισκόμαστε σε προεκλογικό αυτοδιοικητικό αγώνα. Διαβήματα προς τις κατά τόπους αρμόδιες Αρχές έχουν γίνει με αποτέλεσμα να επέμβει ο Α.Π., ώστε να ενταθούν οι έλεγχοι και να εφαρμοσθούν οι τυχόν συμβάσεις που έχουν υπογραφεί κατά γράμμα.
Η επιχείρηση κέρδος έχει επεκταθεί σε κάθε τομέα της καθημερινής μας ζωής. Όλα τα δημόσια αγαθά γίνονται προϊόντα κέρδους. Ακόμα και οι προστατευόμενες «περιοχές NATURA» παραχωρήθηκαν με ή χωρίς άδεια σε επιχειρηματίες, βαφτίζοντας την επιχείρηση τους δραστηριότητα τουριστικής ανάπτυξης. Στο όνομα του τουρισμού παραδόθηκε η παραλία, αυτό το δημόσιο αγαθό, στους επιτήδειους· η ανομία γίνεται κανονικότητα, οι εργαζόμενοι κολυμπούν για να προσφέρουν εδέσματα στους ξαπλωμένους σε πλατφόρμες πάνω στη θάλασσα, οι μπράβοι δεν λείπουν σε μερικές περιπτώσεις και οι πολίτες καταντούν «χλεύη των ισχυρών» και οι επιχειρηματίες αποκτούν περισσότερο θάρρος.
Το ακηδεμόνευτο λαϊκό κίνημα της ξαπλώστρας αυθόρμητο και δίχως κομματική ταυτότητα ήρθε και ας άργησε.