Σε κινηματογραφικό πλατό έχει μετατραπεί τις τελευταίες ημέρες ο Κεφαλάς Αποκορώνου για τις ανάγκες μιας διεθνούς παραγωγής.
O λόγος για την ταινία «Ο θείος μου ο Αρχιμήδης» του καταξιωμένου Έλληνα σκηνοθέτη – σεναριογράφου Γιώργου Αγαθονικιάδη, που αποτελεί συμπαραγωγή της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Τσεχίας.
Χθες τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν στην Πολιτισμική Εστία Κεφαλά. Το τραπέζι στην αυλή είναι στρωμένο και παρακολουθούμε την μητέρα του κινηματογραφικού πρωταγωνιστή (που υποδύεται η Χανιώτισσα ηθοποιός Μαρινέλλα Βλαχάκη) σε μια σκηνή καθημερινότητας.
«Η ταινία έχει γυριστεί κατά 90% στην Τσεχία και κατά 10% στην Ελλάδα», μας εξηγεί ο σκηνοθέτης σε ένα ολιγόλεπτο διάλειμμα.
Ο ήρωας της ταινίας, ο Αρχιμήδης, είναι από την Κρήτη. Ανήκει στη γενιά του εμφυλίου. Ο αδερφός του σκοτώνεται, ενώ ο ίδιος με το τέλος του πολέμου καταφέρνει να διαφύγει στην Τσεχοσλοβακία όπου θα αναζητήσει τον ανιψιό του Άρη. Εκεί θα ερωτευτεί την Πηνελόπη. Μια από τις επονομαζόμενες «μάνες» που συνόδευαν τα ανήλικα παιδιά που φυγαδεύτηκαν σε χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ.
Ο Αρχιμήδης θα παντρευτεί την Πηνελόπη και θα υιοθετήσουν τον Άρη: «Ο Αρχιμήδης είναι ένας ιδεολόγος. Πιστεύει πολύ στους ηγέτες των Αριστερών, τον Ζαχαριάδη, τον Στάλιν. Πιστεύει ότι πηγαίνοντας στην Τσεχοσλοβακία έχει πάει στον παράδεισο. Όμως το κόμμα προχωράει σε κάποιες εκκαθαρίσεις και όποιος αντιδρά εκτελείται ή φυλακίζεται. Αυτό θα κλονίσει την πίστη του Αρχιμήδη», σημειώνει ο κ. Αγαθονικιάδης.
Παράλληλα, ο πρωταγωνιστής θα νοσταλγήσει τους δικούς του που άφησε πίσω στην Ελλάδα και θα αποπειραθεί -χωρίς επιτυχία- να φύγει από την Τσεχοσλοβακία. Το ταξίδι της επιστροφής θα πραγματοποιηθεί τελικά μετά από πολλά χρόνια όπου και θα επανασυνδεθεί με την οικογένειά του.
«Η ψυχή του πρωταγωνιστή είναι δον-κινχωτική, δεν έχει λογική. Γι’ αυτό και θα λέγαμε ότι η ταινία δεν είναι ρεαλιστική. Θέλει περισσότερο να αναδείξει την ανάγκη του ανθρώπου για ελευθερία αλλά κι ότι το ανθρώπινο πνεύμα δύσκολα μπορεί να υποταχθεί», τονίζει ο Αγαθονικιάδης και προσθέτει πως όλοι οι Έλληνες που έζησαν μετά από τον εμφύλιο σε χώρες του ανατολικού μπλοκ είχαν έντονο το αίσθημα της νοσταλγίας για την Ελλάδα και την πατρίδα τους. Το ιδεολογικό στοιχείο και πως αυτό πολλές φορές μπορεί να αποβεί μοιραίο για τις ζωές των ανθρώπων είναι ένα ακόμα σημείο που η ταινία εστιάζει, σύμφωνα με τον σκηνοθέτη: «Το θέμα είναι ότι δεν το πληρώνει πάντα μόνο αυτή η γενιά που παρασύρεται από μια ιδεολογία αλλά και οι επόμενες», τονίζει ο κ. Αγαθονιακιάδης.
Αλλωστε η ταινία έχει πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία αφού κι ο ίδιος, μικρό παιδί, φυγαδεύτηκε στην Τσεχία εν μέσω εμφυλίου πολέμου και χρειάστηκαν να περάσουν 21 χρόνια για να ξαναδεί τους γονείς του και 34 χρόνια για να επιστρέψει στην Ελλάδα.
Στο μεταξύ, ο παππούς του, που ουσιαστικά τον μεγάλωσε τού είχε εμφυσήσει την αγάπη και τον θαυμασμό για τη χώρα που γεννήθηκε: «Μέσα σ’ αυτή την ιστορία, λοιπόν, μεγάλωσα κι εγώ. Έφυγα το ’49 και επέστρεψα το ’83 με την οικογένειά μου πια. Όλα τα προηγούμενα χρόνια ο παππούς μου είχε πλάσει μέσα από τις αφηγήσεις του ένα όνειρο για την Ελλάδα. Γι’ αυτό κι εγώ αφότου επέστρεψα ένα από τα πρώτα πράγματα που φρόντισα ήταν να μεταφέρω τα οστά του παππού και της γιαγιάς πίσω στη χώρα τους».
Να σημειώσουμε ότι ο Γιώργος Αγαθονικιάδης έχει σκηνοθετήσει ακόμα τις ταινίες «Αλέξανδρος» (1996), «Φθινοπωρινή επιστροφή» (2001), «Πικρό χιόνι» (2009) και «Ξένος», ενώ έχει δουλέψει επί χρόνια ως σκηνοθέτης στην ΕΡΤ. Η ταινία «Ο θείος μου ο Αρχιμήδης» πρόκειται να προβληθεί το ερχόμενο φθινόπωρο στις χώρες που συνέβαλαν στην παραγωγή.
