Κοινωνία και πολιτεία

Οταν επιδεινώθηκε η οικονομική κρίση -η οποία υπήρχε και παλαιότερα σε στρώματα του πληθυσμού έστω σε μικρότερο βαθμό- αναπτύχθηκαν σημαντικές δομές αλληλεγγύης από φορείς αλλά και πολίτες. Το σύνθημα, τότε, ήταν: «Κανείς μόνος του στην κρίση».
Και είναι γεγονός ότι και στα Χανιά, όπως και σε όλη τη χώρα, άνθρωποι που έχασαν τη δουλειά τους ή που εν πάση περιπτώσει βρέθηκαν (κοντά) στον δρόμο, συνάντησαν μια ζεστή αγκαλιά μέσα από αυτές τις δομές. Είναι, μεταξύ άλλων, τα συσσίτια στα οποία διπλασιάστηκαν οι άποροι, τα κοινωνικά παντοπωλεία, το Κοινωνικό Ιατρείο – Φαρμακείο Αλληλεγγύης, ο ξενώνας αστέγων, κ.ά.
Είναι δομές αλληλεγγύης απέναντι στη βαρβαρότητα της εποχής μας. Απέναντι σε ένα κράτος – διαχρονικά φοροεισπράκτορα, που δεν ανταποδίδει επάξια στον πολίτη τα χρήματα που του απορροφά. Απέναντι σε δανειστές και τρόικες που κοιτάνε τους οικονομικούς δείκτες αλλά όχι τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας που έχει οδηγηθεί σε πτωχοποίηση.
Είναι δομές κοινωνικές που μας καλούν να μη χάσουμε την ανθρωπιά μας στο βωμό του… ανταγωνισμού και του σύγχρονου τρόπου ζωής, στο βωμό της… ανθρωποφαγίας για την επιβίωση.
Μόνο που η πολιτεία συνεχίζει -και χωρίς μνημόνια δεδομένου ότι η επιτροπεία συνεχίζεται- να απομυζά οικονομικά τους πολίτες.
Οσο συνεχίζεται η ίδια οικονομική πολιτική, τόσο θα αυξάνεται η απόσταση ανάμεσα σε πολιτεία και κοινωνία με απροσδιόριστες εξελίξεις για το μέλλον.