Κοινωνία σε αποσύνθεση

Οι αντιστάσεις των πολιτών κάμπτονται από τον συνεχή βομβαρδισμό με πληροφορίες για έναν κόσμο εξασφαλισμένο από πλευράς αφθονίας αλλά μάλλον καταβεβλημένο από τα μη προσεγγίσιμα προιόντα του. Ο κυρίαρχος λόγος συνίσταται στην δοξολογία του εφήμερου και στην κατηγορηματική θέση περί μη ψελλίσματος περί του αντίθετου, αυτού που διαρκεί και περιέχει αξίες ή ιδανικά.
Ετούτος ο εφήμερος κόσμος συλλαμβάνεται ως δια μαγείας από τις αλλεπάληλες κρούσεις για την ευκαιριακή κάλυψη των αναγκών που ούτως ή άλλως έφτασαν να θεωρούνται κανόνες διαβίωσης επειδή εκλείπουν πια οι αντιλήψεις για μια δίκαιη κοινωνία, από την στιγμή που η ανισότητα γίνεται θέσφατο και η ιεραρχία αγαθό.
Δεν ζητείται από κανέναν να αποδείξει πως είναι ηθικός, δεν τίθεται επουδενί κανένας στόχος προς έναν κόσμο διαφορετικό γιατί μόνο εδώ είναι η αλήθεια, το μοναδικό νόημα του να μην αντιπροσωπεύεις τίποτε. Και αποκαλείται ξεχωριστό προσόν, να μπορείς να αφουγκράζεσαι το ασήμαντο ως το πλέον κερδοφόρο και αποτελεσματικό μέσο κυριαρχίας και προσωπικής προβολής, το ιδανικό πρότυπο μιας κοινωνίας σε αποσύνθεση.