Μπερδεμένη είναι η ελληνική κοινωνία μετά την συμφωνία για το Μακεδονικό. Χώρια από το γεγονός ότι η ακροδεξιά εκμεταλλεύθηκε δεόντως το εν λόγω θέμα, και η ίδια η κυβέρνηση δεν είναι συμπαγής, με δεδομένο ότι οι ΑΝΕΛ διαφωνούν κάθετα για την συμφωνία αλλά πάραυτα δεν ρίχνουν την κυβέρνηση.
Είναι, θα έλεγε κανείς, περισπούδαστες οι συμμαχίες μεταξύ εθνικιστικής δεξιάς και αριστεράς, το ίδιο όπως και η σύμπλευση εκκλησίας, παραδοσιακής δεξιάς και εθνικιστών, με άρωμα την υπερπατριωτική στήριξη των οπαδών ομάδων ποδοσφαίρου στην Μακεδονία, που κατά τα άλλα… όλοι τους διαχωρίζονται ιδεολογικά από την Χρυσή Αυγή. Κυριολεκτικά χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα.
Ολόκληρη η ελληνική κοινωνία είναι εγκλωβισμένη ανάμεσα στις πολιτικές των συνεχών φόρων και ελέγχων, δεδομένων ή περιουσιακών στοιχείων. Είναι η ίδια κοινωνία όμως που δεν αντιδρά συνολικά για την φτώχεια και την κατάντια, ενώ ευαισθητοποιείται με το παραμικρό για τα εθνικά θέματα.
