» Το σύστημα της αδιαφορίας και της αποξένωσης στην καθημερινή ζωή
ΦΙΛΙΠΠΟ ΒΙΟΛΑ, καθηγητής Παν. Ρώμης Εκδόσεις ΣΤΑΧΥ
Μετάφραση: Μίλτος Βασιλείου – Αννα Κόκαλη Σειρά κοινωνιολογία – Επιστημονική έκδοση
Ενα βιβλίο από το 1989 που πρόβλεψε, ανέλυσε και αποκάλυψε την παραπλανητική κοινωνία της αφαίρεσης που μας επιβάλλανε τα διεθνή συστήματα της υπερ-διαπλοκής σε όλα τα επίπεδα ζωής του σύγχρονου κόσμου μας.
Ενός κόσμου ο οποίος τώρα βρίσκεται σε πλήρες αδιέξοδο και κρίση όχι μόνο της οικονομίας, αλλά της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας της υπερ-εκμετάλλευσης, με πλήρη αφαίρεση της υπαρξιακής διάστασης των ανθρώπων: ανδρών – γυναικών στη χώρα μας (ιδιαιτέρως και σε ολόκληρο τον πλανήτη μέσα σε μια πλήρως αφηρημένη κοινωνία που θεμελιώθηκαν σ’ ένα σύστημα απάνθρωπης αδιαφορίας για την ύπαρξη, τα δικαιώματά μας και την ελευθερία μας.
Ενα βιβλίο που γράφτηκε από ένα νεομαρξιστικής θεώρησης Ιταλό καθηγητή κοινωνιολογίας, στα κρίσιμα χρόνια της σοβιετικής κατάρρευσης. Για να γίνεται σήμερα εξαιρετικό επίκαιρο για τις θέσεις, σκέψεις, κρίσεις, προτάσεις και θεωρήσεις του συγγραφέα του ο οποίος από τότε στην εισαγωγή του “Ορισμός της αφηρημένης κοινωνίας” τόνισε ότι: “Το σύστημα της κοινωνικής αδιαφορίας είναι το αποτέλεσμα του συνδυασμού της πραγματικότητας του καπιταλισμού με τη μορφή της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ την οποία τώρα την έχουμε ουσιστικά βιάσει στη χώρα μας που τη γέννησε”.
ΖΟΥΜΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΘΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΦΑΙΡΕΣΗΣ
Ζούμε καθημερινά (και πιο οδυνηρά) την εξουθενωτική πραγματικότητα της αφηρημένης κοινωνίας, που μας καταπνίγει και μας καταθλίβει, έως θανάτου. Δηλαδή, ζούμε την απάνθρωπη διάσταση της καπιταλιστικής κοινωνίας. Μια ουσιαστικά α-κοινωνική ψευοδημοκρατία, η οποία παραβλέπει και αφήνει κατά μέρος τη συγκεκριμένη ύπαρξη των ανθρώπινων όντων χωρίς να ενδιαφέρεται για τη ζωή, τις δυσκολίες και τις ανελευθερίες που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι, ιδιαίτερα στους σημερινούς καιρούς. Με τις εγκληματικές συνενώσεις των εκμεταλλευτικών συμφερόντων.
ΤΟ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΨΕΥΔΟΣ
Σε συνδυασμό με εθνικές διαβολές και επιβολές να βιάζουν και να καταναγκάζουν τους λαούς. Με αποτέλεσμα την καταστροφή. Χωρίς καμιά ουσιαστική ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο. Στην οδυνηρή αυτή πραγματικότητα που βιώνουμε κυρίαρχος είναι ο καταιγισμός εικόνων, λόγων και συμβάντων αποπροσανατολισμού από την ουσία της ζωής και της αλήθειας. Αυτό όμως το απέραντο πολιτικό – οικονομικό και κοινωνικό ψεύδος μιας αφηρημένης ψευδοπληροφόρησης και ενός ψευδοψυχαγωγισμού παράγεται και καλύπτεται από τους διεθνείς και εθνικούς μηχανισμούς της υπερ-εκμετάλλευσης της τυπικής (μάλλον, εγκληματικής) μας δημοκρατίας.
Για να αποτελεί εδώ και χρόνια και ιδιαίτερα σήμερα (στη χώρα μας) αυτή η ψευδοδημοκρατία την κοινωνία της υψηλής κρίσης όπως έχει αποκληθεί από κοινωνιολογικής πλευράς και πολιτικής συμφοράς η παγκοσμιοποιημένη κοινωνία της αφαίρεσης. Η οποία δεν αποτελεί πλέον κοινωνία, αλλά μια απέραντη ανελέητη και σκληρή τραγωδία χωρίς έλεος και κάθαρση. Και τούτο γιατί η αφηρημένη κοινωνία δεν έχει την έννοια και τη μορφή της έκφρασης της κοινωνίας.
Η ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Ομως, έχει την έννοια ενός συστήματος κοινωνικής αδιαφορίας για την υπαρξιακή κατάσταση των πολιτών – ανδρών και γυναικών με σάρκα και οστά… Με κύριο χαρακτηριστικό ότι η κοινωνία αυτή κάνει ΑΦΑΙΡΕΣΗ από την ουσιαστική κοινωνική πραγματικότητα.
Το σύστημα αυτής της κοινωνικής αδιαφορίας αποτελεί κατά τους ειδικούς μελετητές της τον συνδυασμό της πραγματικότητας του καπιταλισμού της άγριας εκμετάλλευσης με τη μορφή της Δημοκρατίας, την οποία χρησιμοποιεί, παραποιεί και την εκμεταλλεύεται η κερδοσκοπική καπιταλιστική (ή νεοκαπιταλιστική) μορφή του τραπεζικοχρηματιστηριακού διεθνούς συστήματος της υποταγής της σύγχρονης παγκόσμιας κοινωνίας στο κεφάλαιο. Με πλήρη διαχωρισμό της πολιτικής σφαίρας από την κοινωνική. Μέσα σ’ ένα απέραντο και αδυσώπητο τραγικό και εφιαλτικό ξεγέλασμα των πολιτών. Με την πολιτική προπαγανδιστική και αποπροσανατολιστική μηχανή να δημιουργεί, να παράγει, να προβάλει και να αναπαράγει αρχές: συμμετοχής, ελευθερίας, ισότητας, αδελφοσύνης, δικαιοσύνης. Ενώ, στην πραγματικότητα της κοινωνικής σφαίρας θεσμοθετούνται “ερήμην των πολιτών” και επιβάλλονται (όπως συμβαίνει εδώ και 5 ολέθρια χρόνια στη χώρα μας) καταστάσεις αυταρχικότητας, καταπίεσης, ανισότητας, βίας και μαζικής κρατικής εκμηδένισης της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.
ΣΥΜΠΛΕΓΜΑ ΕΘΝΙΚΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΕΞΟΥΣΙΑΣΜΩΝ
Αυτή την εξουθένωση την επιβάλλει το σύμπλεγμα των θεσμικών κρατικών και ιδιωτικών μηχανισμών οι οποίοι υπηρετούν το κεφάλαιο τελείως μονοδιάστατα. Για να γίνεται το ίδιο το κράτος ο ηθελημένος πολιτικός – κρατικός φορέας που υποτάσσει την κοινωνία σ’ αυτό το κεφάλαιο της υπερ-εκμετάλλευσης. Για να φθάσουν τα πράγματα, σήμερα, στο σημείο των διαφόρων εκλογικών μηχανισμών “κατασκευών” και λαϊκών εμπαιγμών. Για να οδηγήσει το σύστημα της αφαίρεσης τους ανθρώπους σε συνθήκες που δεν μπορούν να ζήσουν την ίδια τη ζωή τους ή ακόμη χειρότερα να πρέπει να τη ζήσουν σαν να μην ήταν δική τους.
Η ζωή, επομένως στην αφηρημένη κοινωνία είναι για εκατομμύρια ανθρώπους, μια αργή φθορά ως συγκεκριμένα πρόσωπα. Για να διαπλέκεται η αφηρημένη κοινωνία με τη συγκεκριμένη κοινωνικότητα. Οπου η αφαίρεση γίνεται το κοσμικό κέλυφος της κοινωνικής πραγματικότητας.
ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΕΚΤΡΟΠΗΣ
Σ’ αυτή την κοινωνία που είχε υποστεί εκτροπή, ο καθένας είναι υποχρεωμένος να αφήνει ανέκφραστες τις δικές του δυνατότητες και να καθίσταται εργαλείο στα χέρια άλλων για σκοπούς όχι μόνο ξένους, αλλά και αντίθετους προς την ίδια του την υπαρξιακή πραγμάτωση. Αλλά στο πλαίσιο της διάστασης ανάμεσα στην πολιτική και την κοινωνική σφαίρα αυτή η αντίθεση συνιστά προϋπόθεση έρευνας για να βρεθεί που βρίσκεται η αντίθεση μεταξύ δημοκρατικής μορφής και ταξικής πραγματικότητας.
Με την κοινωνία της αφαίρεσης να αποτελεί πλαίσιο δημιουργίας αυτής της μεγάλης διάστασης μεταξύ πολιτικής στρατηγικής σκοπιμότητας και κοινωνικής ανάγκης.
Ομως το άτομο της αφηρημένης κοινωνίας ως καθαρή καπιταλιστική αξιοποίηση είναι μια πραγματική μη πραγματικότητα. Με όλο το καπιταλιστικό σύστημα να είναι θεμελιωμένο σ’ αυτή την πραγματικότητα της μη πραγματικότητας… Για να παράγεται συνολικά ένα άτομο εννοούμενο ως τελικός αποδέκτης της καπιταλιστικής οργάνωσης του συνόλου της “κοινωνίας”.
Με τυπική την περίπτωση του φτωχού κόσμου που οδηγείται να εξηγεί τις δικές του υλικές δυσκολίες με βάση τους νόμους της ελεύθερης αγοράς. Για να υπάρχει εκμεταλλεύσιμη η συγκεκριμένη ύπαρξη με την κοινωνική αφαίρεση.
Η ΑΦΗΡΗΜΕΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΙΣΘΗΤΗ
Στο βιβλίο του καθηγητή της κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης του Φίλιππο Βιόλα με τίτλο “Η κοινωνία της αφαίρεσης – σύστημα αδιαφορίας και της αποξένωσης στην καθημερινή ζωή” (Εκδόσεις ΣΤΑΧΥ) αναφέρονται πολλά και ενδιαφέροντα για την αντιπαράθεση μεταξύ ατόμου και των ιδιοτήτων του όπως: “Η αφηρημένη κοινωνία είναι “αναίσθητη”… Είναι απούσα όταν υπάρχουν προβλήματα ανδρών και γυναικών για επίλυση. Αντίθετα, όμως, είναι παρούσα όταν μόλις πρόκειται να καταστείλει τη συμπεριφορά της άοπλη και ανίκανη τα μικρά και μεγάλα κοινωνικά προβλήματα γίνεται οπλισμένη και ικανή εναντίον όποιου δραστηριοποιείται στην αναζήτηση δυνατών λύσεων.
Γι’ αυτό μια κοινωνία θεμελιωμένη στην αφαίρεση δεν καταφέρνει (ιδιαίτερα σήμερα) τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο να προβλέψει τις κοινωνικές εντάσεις και να προλάβει τις κοινωνικές εκρήξεις. Ομως τα κοινωνικά κινήματα αναδύονται πάνω από τα επιστρώματα αφαίρεσης διατρυπώντας τα παραπετάσματα της κουφαμάρας της κοινωνίας – δομής. Σε αυτό το σημείο η αδυναμία μετατρέπεται σε αλαζονεία. Για να μένει η αφηρημένη κοινωνία έκπληκτη μπροστά στα ζητήματα που εξελίσσονται στο προσκήνιο των κινημάτων. Οπου αντί να τα αντιμετωπίζει έχει την ψευδαίσθηση ότι θα τα σαρώσει με αστυνομικά μέτρα.
ΜΕ ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ Η ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ
Σε αυτό συνίσταται η παρουσία – απουσία της αφηρημένης κοινωνίας. Απούσα όταν πρέπει να προβλέψει μια λύση για προβλήματα της πραγματικής ζωής, η κοινωνία της αφαίρεσης επιβάλλει την αλαζονική παρουσία της. Με δημιουργία μιας αμφίσημης ζωής που δημιουργεί τη διαρκή κατάσταση αβεβαιότητας… Με την τύχη της όμως να κρέμεται από μια κλωστή. Που όμως η εξουσία της κοινωνίας της αφαίρεσης αγνοεί πως αυτή η κλωστή που κρέμεται βρίσκεται πάντα στα χέρια των ανδρών και γυναικών με σάρκα και οστά… Δηλαδή έχουν ψυχή μη υποταγμένη στους εκάστοτε ψυχαναγκαστικούς και παραπλανητικούς μηχανισμούς που επιβάλλουν την αφηρημένη κοινωνικότητα.
ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΜΑΣ
Ο καθηγητής Φίλιππο Βιόλα έγραψε και κυκλοφόρησε το προειδοποιητικό βιβλίο του από το 1989, με κυκλοφορία του στην Ελλάδα το 1993 από τις εκδόσεις ΣΤΑΧΥ με μετάφραση Μίλτου Βασιλείου και Αννας Κόκαλη.
Το βιβλίο είναι εξαιρετικά επίκαιρο τώρα που η Ελλάδα (ιδιαίτερα) και ο κόσμος είναι βουτηγμένος ως το λαιμό (πνίγονται) στον συνταραγμένο ωκεανό της πιο άγριας κοινωνικής αφαίρεσης. Με τους ανθρώπους να ζούμε σε μια αφηρημένη κοινωνία που είναι θεμελιωμένη πάνω σ’ ένα σύστημα αδιαφορίας για την ύπαρξή μας.
Το βιβλίο χωρίζεται σε 2 μέρη
α) Το σύστημα της κοινωνικής αφαίρεσης με εννιά κεφάλαια και παράρτημα.
β) Η διαδικασία της κοινωνικής απροσδιορισίας και τέσσερα κεφάλαια με γενική εισαγωγή.
