“Κοινωνική αλληλεγγύη”

Είναι δυστυχώς αναμφισβήτητο γεγονός ότι η κοινωνία μας βρίσκεται σε οριακό σημείο αντοχής, ενώ καθημερινά συμπολίτες μας βιώνουν τραγικές συνθήκες επιβίωσης.
Το λιγότερο που θα μπορούσε να υπάρχει είναι το αίσθημα κοινωνικής αλληλεγγύης από τις προνομιούχες τάξεις που κατά το πλείστον έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για την κατάσταση που βρισκόμαστε.
Χωρίς καμία διάθεση λαϊκισμού και με σεβασμό στο λειτούργημα που εκπροσωπούν, θα ήθελα να αναφερθώ στους δύο βασικούς πυλώνες της δημοκρατίας κατά το σύνταγμα, τη νομοθετική εξουσία (βουλευτές) και τη δικαστική .
Θα περιμέναμε όλοι μας οι συγκεκριμένοι εκπρόσωποι πρώτοι, να έδιναν το παράδειγμα μειώνοντας τους υψηλούς σε σχέση με όλους τους εργαζόμενους μισθούς που παίρνουν. Με αυτό τον τρόπο θα αποδείκνυαν έμπρακτα ότι πράγματι συμπάσχουν με τους Έλληνες πολίτες.
Όμως από κανένα κόμμα της βουλής (εκτός μεμονωμένων βουλευτών) δεν τόλμησαν να ζητήσουν μείωση των υψηλών τους αποδοχών .
Η αιτιολογία εξοργιστική αφού στην ερώτηση αυτή, ο πρόεδρος της Βουλής και βουλευτής της ΝΔ, Ευάγγελος Μεϊμαράκης μιλώντας στο ΜΕGA  δήλωσε «Δεν μπορούμε να μειώσουμε τη βουλευτική αποζημίωση, επειδή αυτή είναι συνδεδεμένη, από το Σύνταγμα, με τις αποδοχές των δικαστών».
Πώς στην πράξη αυξήθηκαν οι αποδοχές των προέδρων των δικαστηρίων µε επακόλουθο την αύξηση των αποδοχών όλων των δικαστών;
Μας το εξηγεί ο Σταύρος Τσακιράκης, αναπληρωτής καθηγητής Συνταγµατικού Δικαίου στη Νοµική Σχολή Aθηνών και όπως γράφει σε άρθρο του που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Τα ΝΕΑ” στις 7 Μαΐου του 2011, μεταξύ άλλων αναφέρει «Οχι βεβαίως µε την ψήφιση κάποιου νόµου ή επειδή ήταν κατώτερες του προέδρου της ∆ηµοκρατίας ή του πρωθυπουργού. Προέκυψε από το ότι κάποιοι δηµόσιοι λειτουργοί αµείβονταν καλύτερα από τους δικαστές. Τη µία φορά ανακαλύφθηκε ότι οι αποδοχές κάποιου γιατρού του ΕΣΥ σε µια αποµακρυσµένη περιοχή λόγω πολλών εφηµεριών υπερέβαιναν τις απολαβές του προέδρου του Αρείου Πάγου.
Την άλλη, πιο πρόσφατα, διαπιστώθηκε ότι ο πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδροµείων αµειβόταν πολύ περισσότερο από τους προέδρους των δικαστηρίων.
Οι δικαστές την πρώτη φορά και το Μισθοδικείο τη δεύτερη (απόφαση 13/2006, στην οποία µειοψήφησαν και οι τρεις καθηγητές του πανεπιστηµίου) δεν έκριναν ότι οι αµοιβές του γιατρού ή του προέδρου της ΕΕΤΤ παραβιάζουν την αρχή της ισότητας και άρα είναι παράνοµες αλλά αποφάνθηκαν ότι οι µισθοί των προέδρων των δικαστηρίων και κατά συνέπεια όλων των δικαστών έπρεπε να αναπροσαρµοσθούν ώστε να εξοµοιωθούν µε τις υψηλότερες αµοιβές (επεκτατική ισότητα).
Το απλό ανθρώπινο ερώτημα, γιατί όλοι εσείς που ζείτε εδώ και βιώνετε την τραγική κατάσταση των συμπολιτών σας δεν δείχνετε έμπρακτα την αλληλεγγύη σας;
Ας μας πείτε πόσα χρήματα χρειάζεστε για να ζείτε αξιοπρεπώς και να τα πάρετε, όμως εάν χρειάζεστε πάνω από 5000 ή 6000 τον μήνα, πώς έχετε την απαίτηση ένας μισθωτός ή ένας άνεργος να ζει με 500 ευρώ;
Πώς έχετε την απαίτηση να σας σέβεται;
Σεβασμός σημαίνει αλληλεγγύη, εάν αυτή δεν υπάρχει και βασίζεται μόνο στον φόβο της εξουσίας, έχετε χάσει πολλά περισσότερα από αυτά που σήμερα παίρνετε».