Κοινοτικοί πόροι και προϋπολογισμός 2014

Για να είμαστε λίγο ρεαλιστές πρέπει να βλέπουμε τα πράγματα κατευθείαν και όχι παραπλεύρως. Η τρόικα δεν έχει εγκρίνει το σχέδιο προϋπολογισμού για το 2014,  που κατέθεσε προχθές η κυβέρνηση στην Βουλή, όπως δήλωσε χθες ο εκπρόσωπος τύπου του αρμοδίου επιτρόπου Oλι Ρεν ,ο οποίος εξήγησε ότι η Αθήνα θα προχωρήσει σε τροποποίηση του η στην υποβολή συμπληρωματικού/ διορθωτικού προϋπολογισμού αν κάτι τέτοιο κριθεί αναγκαίο.
Μάλιστα, για να δραματοποιήσουμε και την κατάσταση, παραμένουν οι αμφιβολίες στις Βρυξέλλες για το αν θα έχει επιτευχθεί συμφωνία κυβέρνησης/τρόικας για το δημοσιονομικό έλλειμμα μέχρι τη σύνοδο του Eurogroup  στις 9 Δεκεμβρίου.
Πάντως, για να μην ξεχνούμε και την πολιτική, στο κείμενο της ανακοίνωσης της τρόικας, που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα, στις Βρυξέλλες, αυτή χαρακτηρίζει τις συζητήσεις που είχε με τις ελληνικές αρχές “εποικοδομητικές”  καθώς και ότι σημειώθηκε “ικανοποιητική πρόοδος”, αλλά κάποια ζητήματα παραμένουν εκκρεμή.
Eντονες πάντως είναι οι αμφιβολίες καλά πληροφορημένων πηγών της Κομισιόν, αν θα καταφέρουν, μέσα στις δύο επόμενες εβδομάδες, να συμφωνήσουν τρόικα και κυβέρνηση ως προς τον καθορισμό του ύψους του δημοσιονομικού κενού που συνιστά προϋπόθεση για να ξεκινήσει τη συζήτηση το Eurogroup στις 9 Δεκεμβρίου, για τους τρόπους κάλυψης αυτού του δημ. κενού του 2014. Οι ίδιες πηγές εμφανίζονται πιο αισιόδοξες ως προς την επίτευξη συμφωνίας για τα προαπαιτούμενα του Ιουλίου που θα επιτρέψουν την εκταμίευση της δόσης του ενός (1) δισ. ευρώ.
Τέλος, από τις ίδιες πηγές στις Βρυξέλλες, έγινε γνωστό ότι, στο πλαίσιο της εμβάθυνσης της Νομισματικής Ενωσης, οι χώρες, καθαροί συνεισφορείς στον κοινοτικό προϋπολογισμό (σ.σ. δίνουν περισσότερα χρήματα απ όσα εισπράττουν από αυτόν), δηλαδή, η Γερμανία, η Ολλανδία, η Φιλανδία κ.λπ. απορρίπτουν κάθε ιδέα   προικοδότησης με πρόσθετους πόρους του νέου κοινοτικού  ταμείου – “διευκόλυνση” (FACILITY) της χρηματοδότησης εκείνων των χωρών/μελών-και της Ελλάδας- που προχωρούν σε διαρθρωτικές αλλαγές στην οικονομία τους. Οι χώρες αυτές επιμένουν οι πόροι σ αυτή την “Διευκόλυνση” να αφαιρεθούν από τα διαρθρωτικά ταμεία της Ενωσης(περιφερειακό, κοινωνικό, συνοχής).  Αυτό σημαίνει, έλεγαν οι ίδιες πηγές ,ότι, αν τελικά επικρατήσει αυτή η θέση, πράγμα που  πρέπει να θεωρείται βέβαιο, οι χώρες της συνοχής, όπως η Ελλάδα, που είναι, παράλληλα, σε μνημόνιο η σε απλή δημοσιονομική επιτήρηση (Ισπανία), θα χάσουν ,από τη μια πλευρά, πόρους που  έχουν προγραμματισθεί γι αυτές, από τα διαρθρωτικά ταμεία και για να τους ανακτήσουν, κατά κάποιο τρόπο, θα πρέπει να υποβάλουν προγράμματα προς συγχρηματοδότηση με τα οποία θα προχωρούν σε διαρθρωτικές αλλαγές, τέτοιες, που να συνάδουν προς το κυρίαρχο σήμερα μοντέλο του νεοφιλελευθερισμού.
Αρα, για να εισπράξουν τα κονδύλια από τα διαρθρωτικά ταμεία την περίοδο 2014 – 2020, που έχουν εγκριθεί γι αυτές τις μνημονιακές χώρες, θα χρειασθεί, όσα νέα προγράμματα υποβάλλουν για να εισπράξουν πόρους από αυτό το νέο ταμείο, αυτά να είναι σύμφωνα με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που έχουν κυριαρχήσει στην Ενωση.
Εδώ ακριβώς παραθέτουμε το άλλο λυπηρό γεγονός που επισημοποιήθηκε στην ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, και αφορά την ουσιαστική έγκριση των κονδυλίων που προορίζονται για τη χώρα μας, τη νέα δημοσιονομική περίοδο 2014 – 2020. Ετσι, την Τρίτη που πέρασε, οριστικοποιήθηκαν από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο οι χρηματοδοτήσεις από τους ετήσιους προϋπολογισμούς της Ενωσης προς τις κοινοτικές χώρες -και την Ελλάδα.
Η Ελλάδα αναμένεται να εισπράξει την επόμενη επταετία από τα διαρθρωτικά ταμεία  (περιφερειακό, κοινωνικό, συνοχή)  13.865,5 δισ. ευρώ σε σταθερές τιμές, ενώ το ποσό αυτό σε τρέχουσες τιμές, δηλαδή, λαμβάνοντας υπόψη τον πληθωρισμό από το 2011 μέχρι σήμερα, φθάνει τα 15.631,8 δισ. ευρώ.
Πρόκειται για αναλήψεις υποχρεώσεων και όχι για πληρωμές, δηλαδή, τα ποσά που θα εισπράξει τελικά, η χώρα μας θα είναι μικρότερα.
Οι αριθμοί αυτοί δείχνουν  ότι ανεξάρτητα από την έλλειψη διαπραγμάτευσης, που συνιστά πολιτική επιλογή της κυβέρνησης, όπως κάνει και με την τρόικα, οι εταίροι μας είναι ιδιαίτερα ανίκανοι να δουν την ουσία του ελληνικού προβλήματος.
Από τις στήλες αυτές έχω επισημάνει πολλές φορές την αθλιότητα της καλλιεργούμενης ελληνοκοινοτικής σχέσης, η οποία κάνει τους εταίρους μας να εμφανίζονται ολοένα και χειρότεροι απέναντι στο ελληνικό πρόβλημα. Το είδαμε αυτό και στην περίπτωση της οριστικοποίησης των δημοσιονομικών της ερχόμενης επταετίας. Δε φτάνουν όλα τα άλλα, αλλά έχουμε ένα ποσό μικρότερο κατά 3,3 – 4,3 δισ. ευρώ από αυτό που είχε ανακοινώσει θριαμβευτικά  το περασμένο Φεβρουάριο ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς και υπολείπεται κατά 5,3 δισ. ευρώ, περίπου, από το αντίστοιχο ποσό που είχε επιδικασθεί στην Ελλάδα από το προηγούμενο πολυετές πλαίσιο Στήριξης της περιόδου 2007 – 2013(20 δις. ευρώ).
Στο παραπάνω ποσό για τη συνοχή πρέπει να προστεθούν και 166 εκατ. ευρώ, για όλη την επόμενη επταετία, από μία ειδική γραμμή του κοινοτικού προϋπολογισμού για την ενίσχυση της απασχόλησης των νέων. Πρόκειται για τα γνωστά ψίχουλα αν λάβει κανείς υπόψη το τεράστιο ποσοστό ανεργίας (άνω του 60%) που πλήττει τους νέους της Ελλάδας και που αποδεικνύει την πραγματική διαπραγματευτική αδυναμία τις δικομματικής κυβέρνησης στην Ευρώπη.
Τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα αφιερώνω ένα σημείωμα στην πανούκλα αυτή που λέγεται ανεργία, θεωρώντας ότι πρέπει να αποκτήσουμε την πρέπουσα συνείδηση για το θέμα αυτό.
Στον καμβά που υφαίνεται για τη χώρα μας, η χρηματοδότηση δράσεων για την ανάπτυξη της υπαίθρου (πρώην ταμείο γεωργικού προσανατολισμού) θα χορηγηθούν 3,7 δισ. ευρώ σε σταθερές τιμές (4,2 δισ. ευρώ αποπληθωρισμένες-τρέχουσες).
Μόνο θετικό στοιχείο  συνιστά η απόφαση σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα και οι άλλες χώρες που βρίσκονται σε Μνημόνιο, θα έχουν μια αύξηση της κοινοτικής συγχρηματοδότησης από το προϋπολογισμό της Ενωσης που είναι δημοσιονομικά ουδέτερη. Τα πρώτα τρία χρόνια εφαρμογής του ΠΔΠ η κοινοτική συγχρηματοδότηση ενός προγράμματος θα μπορεί να φθάσει μέχρι το 95% του συνολικού ποσού, ανάλογα με την περιφέρεια στην οποία αφορά το πρόγραμμα (περιφέρειες, λιγότερο αναπτυγμένες, ενδιάμεσες και ανεπτυγμένες).
Το σημαντικό και ταυτόχρονα δυσάρεστο για κάθε ελληνική κυβέρνηση θέμα είναι ότι οι χρηματοδοτήσεις θα συνδέονται με την τήρηση των κανόνων οικονομικής διακυβέρνησης, για την οποία θα ασχοληθούμε σε άλλο σημείωμά μας.