» Οι πολιτικοί με τους θεσμούς που ψηφίζουν και επ’ αυτών οι συνδικαλιστές με τους αγώνες
Κύριε διευθυντά,
και οι δύο πλευρές λόγω και έργω στον ρόλο τους. Οι πολιτικοί πολιτεύονται, οι συνδικαλιστές αγωνίζονται. Όταν οι πολιτικοί ξεστρατίζουν, οι συνδικαλιστές με τους αγώνες, τους επαναφέρουν στο ρόλο τους. Οι όποιες αλλαγές γίνονται στην πολιτική αμφισβήτησης του κατεστημένου, ταράσσουν το κοινωνικό σύνολο. Κάποιοι καλούνται να αποδεχθούν τους νέους όρους ζωής, που δεν τους επιτρέπουν ανεξέλεγκτες απολαύσεις. Κάποιοι με τους νέους όρους ζωής ελπίζουν σε κάτι καλύτερο. Η πρότινος τάξη πραγμάτων, βλέπει να χάνει την κυριαρχία της από κάθε τι νέο εμφανιζόμενο. Πολιτικούς εγκληματίες χαρακτηρίζουν αυτούς που θεσπίζουν το νέο, αφελείς υποστηρικτές εγκληματικών πράξεων αυτούς που το στηρίζουν.
Στη νέα τάξη πραγμάτων, δεν μπορούν να συνεκτιμηθούν οι δυσκολίες καταπολέμησης του παλαιού και εφαρμογής του νέου. Οι μάχες μεταξύ παλαιού και νέου, άλλες χάνονται υπέρ του παλαιού και άλλες κερδίζονται υπέρ του νέου. Στο κατεστημένο παλαιό υπάρχουν εμπειρίες στήριξης των συμφερόντων κάποιων, που να μη φεύγουν τα πλούτη από τις ιδιοκτησίες των. Στο κάθε τι νέο διαφαίνονται συγχύσεις στις διαταγμένες ενέργειες προσαρμογής τρόπου τήρησης. Στις αντιμαχόμενες συμπεριφορές υποστηρικτών του παλαιού ή του νέου, οι ηλικιωμένοι μένουν βουβοί, απογοητευμένοι από τα διαχρονικά λάθη των. Αλήθεια τι παρακαταθήκη αφήνουν στους συνεχιστές της ζωής των; Φιλοδοξία για πλούτη χωρίς άλλες αξίες; Χωρίς συνανθρωπιά; Χωρίς αίσθημα δικαίου; Οι νέοι μας συνδικαλιστές έχουν ελλείψεις γνώσεων και ελλείψεις ηλικιωμένων να τους την μεταδίδουν.
Ιστορικά: Εάν δεν γνωρίζουμε το παρελθόν, δεν μπορούμε να οραματιζόμαστε το μέλλον. Παραμένουμε εγκλωβισμένοι στο παρόν, σαν να μην υπήρξε ποτέ το κάτι άλλο και χωρίς να αναμένουμε για το μέλλον, το κάτι διαφορετικό, το νέο, που θα αντικαθιστά το παλαιό.
Μόνο, όταν γνωρίζουμε, από πού ερχόμαστε και πώς έχουμε φτάσει εδώ, πού είμαστε, τότε μπορούμε να προσδιορίζουμε με τους αγώνες μας, προς τα πού θα πηγαίνουμε. Η διαχρονική αγανάκτηση που βιώνουμε, μάς κάνει οργισμένους. Καλούμαστε, η οργή να μάς οδηγεί σε αγώνες δικαίου. Οι αγώνες συντονισμένοι να μάς φέρνουν την ελπίδα. Η ελπίδα να μάς κάνει αισιόδοξους και δυναμικά να αναπαράγουμε την αισιοδοξία.
Όταν οι πολιτικοί… ξεστρατίζουν σε λάθος πορεία οι συνδικαλιστές με τους αγώνες τους, να τους προσανατολίζουν σε σωστό δρόμο, υποδεικνύοντας και διεκδικώντας. Στους πολιτικούς διαφαίνεται η τάση του επαγγελματισμού. Ο επαγγελματισμός δημιουργεί κατεστημένο στην πολιτική. Στους συνδικαλιστές είναι αναγκαίος ο εθελοντισμός προσφοράς στα κοινά. Δημιουργεί φιλοδοξίες στους συνδικαλιστές να αναδεικνύονται σε αξιώματα, σ’ όλους τους βαθμούς της συνδικαλιστικής ιεραρχίας. Με ιδεολογικές και πολιτικές γνώσεις οικοδομούν ενότητες, μικρές και μεγάλες, σε κλάδους και σε κοινωνικά στρώματα. Στην πολιτική υπάρχουν κόμματα με επιλεγμένες πολιτικές.
Στον συνδικαλισμό θα πρέπει να επικρατεί η δυναμική της ενότητας, μέσα από την διαφορετικότητα των σκέψεων. Ενωμένος και με συντονισμό ο συνδικαλισμός μπορεί να υποδεικνύει στους πολιτικούς αλλά και να διεκδικεί απ’ αυτούς, θεσμούς, που θ’ ανοίγουν δρόμους επίλυσης υπαρκτών προβλημάτων και θα κλείνουν ανοίγματα δημιουργίας άλλων. Ο συνδικαλισμός έχει δύναμη, όταν εκφράζεται με συναδελφικό και ενωτικό πνεύμα, χάνει τη δύναμή του όταν λειτουργεί με κομματικό και παραταξιακό πνεύμα. Οι πολιτικοί με την πολιτική τους μέσω των κομμάτων τους και οι συνδικαλιστές με τους συναδέλφους τους μέσω των οργανώσεών των.
Υ.Γ.: Θεσμοί: Αλληλο-συμπληρούμενοι, αλληλο-συγκρουόμενοι, αλληλο-υπόχρεοι.
Παντελής Χίνος
