Στο πέλαγος τσ’ Ανατολής, γοργόνα πληγωμένη
ούλοι του κόσμου οι δυνατοί σ’ έχουνε ξεχασμένη.
Ο βάρβαρος κατακτητής μαγάρισε τη γη σου
κι αμοναχή σου πολεμάς να γιάνεις την πληγή σου
Αρχόντισσα τση θάλασσας κερά της Αφροδίτης
μη κλαις γιατί ’σαι αδερφή τση ξακουσμένης Κρήτης.
Κρήτη και Κύπρος αδερφές δίδυμες αμαζόνες
γιατί η ιστορία τους έχει κοινούς αγώνες.
Στην Κρήτη μας ανοίξανε τση λευτεριάς οι δρόμοι
κι όμως η Κύπρος η μισή ζει στην σκλαβιά ακόμη.
Φυλακισμένα μνήματα μόνο η Κύπρος έχει
και από κει κάθε ψυχή τη λευτεριά ξετρέχει.
Άντρες σαν τον Καραολή και σαν το Δημητρίου
αυτός ο τόπος γέννησε που ’χαν καρδιά θηρίου.
Ήρωες σαν το Σολωμό η Κύπρος έχει βγάλει
γιατ’ οι περήφανοι λαοί δεν σκύβουν το κεφάλι.
Ποιος ξέχασε τον Ισαάκ που έγινε θυσία
κι αρνήθηκε τα νιάτα του για την αθανασία.
Του Αυξεντίου ποιος ξεχνά και του Παλληκαρίδη
που ήτανε πραγματικά της Κύπρου το στολίδι.
Στεφάνια δάφνης και μερτιάς σ’ αξίζουν Ευαγόρα
πάλεψες μα δε χάρηκες τη λευτεριά μιαν ώρα.
Κυρήνεια κι Αμμόχωστος χώματα αγιασμένα
που ’ναι τα παλικάρια σας τ’ αδικοσκοτωμένα.
Ψηλά στο Πενταδάκτυλο ψυχές ηρώων ζούνε
και καρτερούνε τη στιγμή που θα δικαιωθούνε.
Πάντα θα σας θυμούμαστε είναι νωπή ακόμα
η μυρωδιά του αίματος στο αγιασμένο χώμα.
Τάμα θα δώσω στο Θεό κι όρκο βαρύ θα κάνω
να δω την Κύπρο λεύτερη κι ύστερα ας ποθάνω.
Θανάσης Πατεράκης
πρόεδρος Συλόγου Στιχουργών Ν. Χανίων
