Τα κοιτάσματα των υδρογονανθράκων της Κύπρου φαίνονται να είναι η μεγάλη της ευκαιρία και αυτό γιατί δυναμική αυτής της μορφής ενέγειας είναι πολύ μεγάλη μολονότι δεν είναι ό,τι καλύτερο για το περιβάλλον έχει όμως δυνητικά μια αναπτυξιακή προοπτική αν και τον πρώτο λόγο (θα) έχουν οι πολυεθνικές του χώρου.
Ομως ακόμα και αν είναι έτσι οι παράπλευρες ωφέλειες για την Κύπρο θα είναι πολύ μεγάλες με θέσεις εργασίας, εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία, τόνωση της τοπικής οικονομίας.
Αν και στο πρώτο στάδιο των ερευνών και των εκτιμήσεων τα πράγματα φάνηκαν εξαιρετικά ευοίωνα τώρα όμως στο δια ταύτα έχουν αρχίσει τα πολύ σοβαρά προβλήματα από την στάση της Τουρκίας η οποία απειλεί να ματαιώσει όλο το ενεργειακό πρόγραμμα της Κύπρου και επί της ουσίας να αφαιρέσει κυριαρχικά της δικαιώματα εάν δεν καταστεί κατά κάποιο τρόπο συνιδιοκτήτης αυτών των κοιτασμάτων επικαλούμενη τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων και θέτοντας ως προϋπόθεση ομαλής αξιοποίησης του ενεργειακού πλούτου της Κύπρου την λύση του Κυπριακού όταν η ίδια εμποδίζει την λύση αυτή.
Επίσης ισχυρίζεται ότι μέρος της Κυπριακής ΑΟΖ είναι εντός της Τουρκικής υφαλοκρηπίδας τουλάχιστον για το κομμάτι έξι. Είναι γεγονός ότι το θέμα των ΑΟΖ είναι ένα περίπλοκο θέμα του διεθνούς Δικαίου των θαλασσών και αυτό γιατί οι ΑΟΖ επεκτείνονται πέραν των χωρικών υδάτων σε πρώτη φάση 12 μίλια και στις 200 από τις ακτογραμμές ορίζεται δε με διακρατικέ συμφωνίες κάτι που δεν έκανε η Τουρκία, όταν η Ελλάδα η Κύπρος καθώς και η Αίγυπτος προχώρησαν σε συμφωνία οριοθετώντας της ΑΟΖ της Ανατολικής Μεσογείου.
Μετά από αυτή την συμφωνία η Τουρκία άλλαξε προς το χειρότερο (δυστυχώς). Προχώρησε σε ενέργειες στρατηγικού βάθους αλλάζοντας την εξωτερική της πολιτική καθώς και την διπλωματική της συμπεριφορά. Ηλθε σε ρήξη με παραδοσιακούς της συμμάχους όπως είναι οι ΗΠΑ καθώς και με το Ισραήλ. Σε δεύτερη φάση έκανε στροφή 180 μοιρών προσεγγίζοντας τη Ρωσία για την προμήθεια οπλικών συστημάτων και την σιωπηρή της συναίνεση στα θέματα της Συρίας. Οι σχέσεις της Τουρκίας με την ΕΕ αρκετές φορές έφθασαν σε οριακό σημείο απειλώντας την και εκβιάζοντας με τις μεταναστευτικές ροές οι οποίες αν αυξηθούν θα προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα ακόμα και την αποσταθεροποίησή της.
Με τις ΗΠΑ η Τουρκία έχασε πλέον το προνόμιο του αγαπημένου παιδιού και του τοποτηρητή της περιοχής, η εκατέρωθεν διακρατική εμπιστοσύνη και συνεργασία έπαψε να υπάρχει και μάλιστα η Τουρκία κατηγορεί τις ΗΠΑ για επέμβαση στα εσωτερικά της στο θέμα του Γκιουλέν.
Με το Ισραήλ οι σχέσεις της μετά από χρόνια με μια λανθάνουσα δυσαρέσκεια χωρίς κάποια διπλωματική πρωτοβουλία καθώς και με αμοιβαία καχυποψία. Πρόσφατα η Τουρκία προχώρησε και σε μια πολύ περίεργη έως ύποπτη προσέγγιση των χωρών των δυτικών Βαλκανίων αξιοποιώντας τα φιλοτουρκικά τους αισθήματα κάτι που που φάνηκε από την προσέγγιση αυτή είναι οι χώρες αυτές να εγκαταλείψουν τον ευρωπαϊκό τους προσανατολισμό και να προστρέξουν στον γεωστρατηγικό ρόλο που θέλει να παίξει η Τουρκία κάτι εξαιρετικά επικίνδυνο για τη χώρα. Παράλληλα με όλες αυτές τις ενέργειες φρόντισε να κλιμακώσει την ένταση στο Αιγαίο με προβολές ισχύος σε θάλασσα και αέρα παράβασης και παραβίασης εμβολισμούς φτάνοντας στα πράγματα στα άκρα σε ένα πολύ επικίνδυνο παιχνίδι με την φωτιά.
Η ένταση αυτή ήταν σε όλο το Αιγαίο φθάνοντας μέχρι την ΑΟΖ της Κύπρου όπου εκεί εμπόδιζε ή και απειλούσε τα ερευνητικά σκάφη να κάνουν τη δουλειά τους.
Σκοπός αυτής της έντασης είναι να ακυρώσει όλη αυτή την αναδυόμενη προσδοκία γύρω από τις εξορύξεις της Κυπριακής ΑΟΖ κερδίζοντας χρόνο για να προχωρήσει σε ένα νέο σχεδιασμό όπου οι απαιτήσεις θα είναι πολύ περισσότερες.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η συμπεριφορά της Τουρκίας είναι πλέον άκρως επικίνδυνα τοξική διεκδικώντας ένα ρόλο καϊμακάμη της περιοχής με απειλές και διεκδικήσεις σε ανατολή και δύση. Απέναντι σε αυτήν την συμπεριφορά οι ευθύνες των κυβερνήσεων της Ελλάδας της Κύπρου καθώς και αυτές της ΕΕ είναι πολύ μεγάλες.
Γιατί όπως έχει δείξει μια δεύτερη ανάγνωση της ιστορίας τους πολέμους και τις συράξεις τελικά δεν τις κάνει το δίκαιο του λαού αλλά η ύβρις, η έπαρση και η αλαζονία των ηγετών.
