Η Κυριακή της περίσκεψης

Η Κυριακή των εκπλήξεων, των ευνοϊκών εξελίξεων για τους μεν, όπου η αισιοδοξία μπορεί να μετατραπεί σε απογοήτευση για τους δε, δεν απέχει παρά μερικές ώρες. Οι νεοδημοκράτες προβλέπουν κακή επίδοση των Συριζαίων στον δεύτερο γύρο, οι τελευταίοι όμως ευελπιστούν ότι θα αποκτήσουν το προβάδισμα και θα προβληματίσουν τον κ. Σαμαρά, ο οποίος θα βρεθεί σε δυσχερή θέση να ανασκευάσει τα όσα είπε επιτιθέμενος εναντίον του κ. Τσίπρα.
Στα Γιάννενα είπε για τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ ότι “είναι απειλή για την Ελλάδα. Είναι το ατύχημα, δήλωσε, που δεν πρέπει να της συμβεί”, αδιαφορώντας, αν κάποιος του επιστρέψει τον χαρακτηρισμό, ότι ο ίδιος ήταν “ατύχημα” και “απειλή” ταυτόχρονα για την Ελλάδα απ’ τη Συμπηλίδειο εποχή επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη. “Απειλή” που ολοκληρώθηκε με την τρικομματική και τη νυν δικομματική κυβέρνηση του μνημονίου. Την ίδια ώρα ο κ. Τσίπρας στην Ομόνοια εκφράστηκε κι αυτός εναντίον του συστήματος της υποτέλειας αποτυπώνοντας το αίσθημα της κοινωνίας για αλλαγή, προσπαθώντας να δώσει στην περίπτωση των ευρωεκλογών χαρακτήρα δημοψηφίσματος.
Οι ευρωεκλογές εθεωρούντο πολιτική “χαλαρής ψήφου” και αναμέτρηση “δευτέρας τάξεως” που δοκιμάζει, βεβαίως, την κυβέρνηση, χωρίς να προοιωνίζεται την ανατροπή της και την προσφυγή σε εθνικές εκλογές. Δίδεται ευκαιρία στον ΣΥΡΙΖΑ να οικοδομεί μεθοδικά ένα κόμμα αποδεκτό από την κοινωνία, ώστε να λειτουργήσει ως η επόμενη εναλλακτική λύση με προοπτική μια μεταρρυθμιστική βιώσιμη εξουσία της αριστεράς με επιθυμητή τη συμμετοχή συμβατικών και αντιμνημονιακών συμμάχων.
Πάντως είναι μακριά ακόμα ο ψηφοφόρος και αυτό είναι το δυστύχημα, ώστε να σκεφθεί ότι, αφού όλοι που δοκιμάστηκαν απέτυχαν, γιατί να μην δοκιμασθούν και οι άλλοι;
Η διαφορά, φυσικά, μεταξύ παλαιών και νέων είναι η εμπειρία. Η θεωρία διαφέρει απ’ την πράξη και όταν από μια τέτοια δοκιμή εξαρτάται η υπόσταση ενός έθνους, δεν μπορεί να το συζητάμε αβασάνιστα, όταν είναι γνωστό ότι όλες οι “συνιστώσες” έχουν η κάθε μια και από μια άποψη και δεν υπάρχουν ολοκληρωμένες και ευδιάκριτες θέσεις.
Γιατί να συμβαίνει αυτό στον ΣΥΡΙΖΑ; Ελιά και Ποτάμι δεν βλέπουμε να ερίζουν μεταξύ τους. Ακόμη και η ΔΗΜ.ΑΡ. εκφράζεται με κάποια επιφυλακτικότητα. Δεν είναι τυχαίο ούτε περίεργο. Δεν ξέρεις τι γίνεται αύριο. Μπορεί να ξαναβρεθούν ομοτράπεζοι και να συζητούν πώς θα ξανασώσουν τη χώρα! Ασε που ενδέχεται να προτείνουν για ανώτατο άρχοντα τον κ. Κουβέλη θωρακίζοντάς τον με αρμοδιότητες!
Αύριο, λοιπόν, κανείς δεν αποκλείει η ψήφος από “τιμωρητική” να γίνει “ψήφος επιλογής” και να “κλάψουνε μανούλες”. Για το ποιος θα φταίει, δεν χρειάζεται ανάλυση. Ομως στις ευρωεκλογές για τον ΣΥΡΙΖΑ θα μετρήσει το 27% των εκλογών του 2012 και τυχόν υπερβάλλον αποτέλεσμα θα μας απασχολήσει ξανά το πολιτικό δίλημμα, ανάλογα πως θα ερμηνευθεί. Αν θα τεθεί θέμα δυσαρμονίας ή όχι μεταξύ κυβερνήσεως και λαϊκής ετυμηγορίας.
Πάντως οι Ελληνες οφείλουν να πάνε στις κάλπες. Να ψηφίσουν κατά συνείδησιν και να μην αφήσουν τους καθοδηγούμενους ψηφοφόρους ν’ αποφασίσουν γι’ αυτούς. Να μην απέχουν, γιατί αλλιώς θα είναι άξιοι της τύχης τους και αν βγουν οι άχρηστοι αυτοί θα τους έχουν εκλέξει!