ΟΤΑΝ πάνω από το 60% του λαού ζητά επίμονα κυβερνήσεις συνεργασίας, ενώ οι πολιτικοί, έστω και χαλαρά, επιζητούν την αυτοδυναμία του κόμματός τους στις εκλογές, αυτό σημαίνει ότι ο λαός προπορεύεται των πολιτικών.
ΚΑΙ αφού μια τέτοια εξέλιξη ευνοείται από το μεγαλύτερο τμήμα των ψηφοφόρων, το αποτέλεσμα των εκλογών είναι μάλλον προβλέψιμο! Ήδη ο κ. Δραγασάκης, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, παλαιός και έμπειρος πολιτικός, μιλώντας στον Βήμα FM (8/9) για τις μετεκλογικές συνεργασίες τόνισε με νόημα τα εξής:
«ΠΡΕΠΕΙ να δούμε τι συμφέρει τη χώρα στις συγκεκριμένες συνθήκες. Τι είδους κυβέρνηση χρειαζόμαστε, τι είδους πλειοψηφία χρειαζόμαστε, με τα δεδομένα τα οποία έχουμε αυτή τη στιγμή. Και η δική μου απάντηση, αν θέσω αυτά τα ερωτήματα, είναι ότι χρειαζόμαστε μια κυβέρνηση με μια ευρεία, ισχυρή κι όσο γίνεται πιο συμπαγή πλειοψηφία. Διότι έχουμε να υλοποιήσουμε μια συμφωνία που ο τρόπος με τον οποίο θα υλοποιηθεί, έχει πολύ μεγάλη σημασία».
Ο ΙΔΙΟΣ συμπλήρωσε πως «τώρα αυτή η κυβέρνηση (που θα προκύψει), πρέπει να προετοιμάσει το έδαφος για να πάμε σε κυβερνήσεις συνεργασίας, αλλά κυβερνήσεις συνεργασίας στη βάση προγραμμάτων. Θέλουμε κόμματα με προγραμματικές δεσμεύσεις, με αρχές, με κοινωνικές αναφορές. Θέλω να πω ότι το όραμα το δικό μου και νομίζω όλων μας στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι κυβερνήσεις αυτοδυναμίας. Είναι κυβερνήσεις προγραμματικών συνεργασιών. Αυτό έχει προϋποθέσεις: Μία από τις προϋποθέσεις -κι αυτό μπορεί να το κάνει η επόμενη κυβέρνηση- είναι να καταργήσουμε αυτό το bonus των πενήντα εδρών, να έχουμε την απλή αναλογική που θα ωθήσει και δυνάμεις που υπάρχουν μες στην κοινωνία και ενδεχομένως δεν εκπροσωπούνται ή αναζητούν μια εκπροσώπηση. Αυτή τη στιγμή, χωρίς να θέλω να κατηγορήσω εγώ κανέναν, είναι μια πικρή αλήθεια, ότι τα περισσότερα κόμματα, είναι υπολείμματα άλλων εποχών και άλλων καταστάσεων».
ΙΣΩΣ τα παραπάνω εκφράζουν την πιο λογική και προσγειωμένη φωνή του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι, εκτός του ότι διαπιστώνεται το αδύνατον εφεξής αυτοδύναμων κυβερνήσεων, διαγράφεται με υπευθυνότητα και το μέλλον του τόπου. Αρκετά με τους αυτοσχέδιους προγραμματισμούς των «σταρ» Οικονομολόγων και των άπειρων περί τα ευρωπαϊκά πολιτικών, αρκετά με τις συνιστώσες και τις τρικλοποδιές τους σε μια ενιαία πολιτική.
ΚΑΙΡΟΣ πια ο τόπος να πάει «μόνο μπροστά». Κι αυτό θα γίνει μόνο με κυβερνήσεις ευρείας εκπροσώπησης στο Κοινοβούλιο και τον λαό. Όχι με μπαλώματα κομματιδίων, «υπολειμμάτων» άλλων περιόδων.
