Κλάδος ελιάς ή ξίφος;

Στην ελληνική εξωτερική πολιτική, δεν πρέπει να εκφράζεις αιρετικές σκέψεις, γιατί μπορεί να πνιγείς στον “Πίθο των Δαναΐδων”.
Πρέπει ταυτόχρονα, όμως, να ερμηνεύεις τη συγκυρία και να συνομολογείς την αλήθεια.
Δύσκολο εγχείρημα, αφού ισορροπεί μεταξύ της ελληνικής κοινής γνώμης και των διεθνών συμφερόντων.
Δε γνωρίζω (ή τουλάχιστον προσπαθώ να αντιληφθώ) τι αξιολόγηση κάνει η νέα ελληνική κυβέρνηση για την τροπή που έχουν πάρει τα γεγονότα στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις, αναφορικά με το Αιγαίο και την Κυπριακή ΑΟΖ.
Ο κ. Ν. Δένδιας, είναι ένας έμπειρος πολιτικός, είναι μορφωμένος, διαθέτει καλούς τρόπους.
Η Τουρκία κάνει, όμως, μια πολιτική ισχύος.
Οι “πειρατικές” της γεωτρήσεις στην Κυπριακή ΑΟΖ, δείχνουν ότι έχουν αποφασίσει να μας σύρουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για να μοιράσουμε τον ενεργειακό πλούτο.
Αυτό θα κρίνει εν πολλοίς και τις συνομιλίες για την επίλυση του Κυπριακού, που θερμαίνονται εκ νέου.
Η Ελλάδα, όσο κορυφώνονται οι εξελίξεις, τι προτίθεται να πράξει;
Θα κάνει μια ώριμη προσέγγιση συνεκμετάλλευσης ή θα οριοθετήσει έργω και λόγω τα συμφέροντά της;
Η πίεση που ασκεί η Τουρκία στην περιοχή, μου θυμίζει το να “χτυπά” ένας ενήλικος ένα μωρό στην κούνια.
Τις γεωτρήσεις στην Κυπριακή ΑΟΖ, μπορούμε να τις σταματήσουμε;
Ιδού ένα κρίσιμο ερώτημα, που διαιωνίζει ένα σοβαρό πρόβλημα.
Ο Ελληνας πρωθυπουργός, έχει πλήρη επίγνωση και των εξελίξεων και της συντελούμενης στρατηγικής.
Απλά, αφήνει τον χρόνο να κυλά και επαγρυπνεί.
Για το θέμα έχει αξία να γνωρίζουμε τι πιστεύουν πρώην Ελληνες πρωθυπουργοί αλλά και έμπειροι Ελληνες πολιτικοί, όπως η κα Ντόρα Μπακογιάννη.
Αλλά και η γνώμη του κ. Σημίτη, του κ. Καραμανλή, του κ. Σαμαρά, του κ. Τσίπρα, έχουν βαρύνουσα αξία.
Οι Ελληνες περιμένουν να συνεισφέρουν όλοι στο εθνικό εγχείρημα.