Οι ευρωεκλογές είχαν έναν ξεκάθαρο νικητή, τη ΝΔ. Είχαν και έναν μεγάλο χαμένο, τον ΣΥΡΙΖΑ. Ορθώς ο πρωθυπουργός προκήρυξε εκλογές. Η διαφορά από τη ΝΔ επέβαλε μια τέτοια απόφαση.
Το ερώτημα είναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε το μήνυμα που έστειλαν οι πολίτες. Η προσέγγιση των ευρωεκλογών ως μια εκλογική διαδικασία που συνηθίζεται η «χαλαρή» ψήφος και η ψήφος «διαμαρτυρίας» δεν αρκεί για να ερμηνεύσει μια τέτοια συντριπτική ήττα. Ούτε το αποτέλεσμα μπορεί να χαρακτηριστεί διαχειρίσιμο όταν πλησιάζει τις 10 μονάδες διαφορά.
Το να προτάξει κανείς τη λογική ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε διότι έχασε τη μάχη της επικοινωνίας θα ήταν υπεκφυγή.
Οι μετεκλογικές αναλύσεις έδειξαν επίσης ότι το Μακεδονικό δεν έπαιξε τον καταλυτικό ρόλο που περίμεναν πολλοί.
Ολα αυτά είναι παράμετροι που επηρέασαν αλλά δεν καθόρισαν το εκλογικό αποτέλεσμα.
Η απάντηση φαίνεται να βρίσκεται στην οικονομική πολιτική και στο πεδίο αυτό τα 10 χρόνια λιτότητας βαραίνουν πολύ. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να καυχιέται για τα υπερπλεονάσματα και το νοικοκύρεμα των οικονομικών που πέτυχε, όμως, αυτά μέχρι στιγμής εξασφαλίζουν μόνο εύσημα από τους δανειστές.
Για τους πολίτες οι “δάφνες” της οικονομίας δεν έχουν μεταφραστεί ακόμα σε ουσιαστικά μέτρα ελάφρυνσης. Η αποκατάσταση μέρους της 13ης σύνταξης και η μείωση του ΦΠΑ σε προϊόντα ευρείας κατανάλωσης ήταν κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση αλλά άργησαν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια τον περασμένο Αύγουστο όμως για την καθημερινότητα των πολιτών -και ιδίως των μεσαίων στρωμάτων που αποτελούν βαρόμετρο για την έκβαση των εκλογών- δεν έχει ακόμα φανεί κάποια αλλαγή στην τσέπη τους.
Εν κατακλείδι, οι εθνικές εκλογές είναι πιθανόν να κριθούν ακριβώς σε αυτό το σημείο: εκείνος που -αποφεύγοντας τους λαϊκισμούς- θα πείσει ότι μπορεί με το σχέδιό του και την οικονομική του πολιτική να δώσει «ανάσες» στα μεσαία και χαμηλά στρώματα, θα έχει τον πρώτο λόγο το βράδυ των εκλογών.
