Η κλιματική κρίση που βιώνει ο πλανήτης Γη, λαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις τα τελευταία χρόνια. Και όπως είναι λογικό, από τις προσπάθειες για βελτίωση της κατάστασης και από τον σχετικό προβληματισμό, δεν μπορεί να απουσιάζει ο χώρος του παγκόσμιου αθλητισμού.
Η φύτευση χιλιάδων δένδρων, καθώς και η χρήση ανακυκλωμένων και χρησιμοποιημένων υλικών (σ.σ. όπως συνέβη με τα μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο), έχουν αποκτήσει ξεχωριστή θέση και βαρύνουσα σημασία, στην πολιτική που ακολουθούν οι διοργανωτές κορυφαίων αθλητικών γεγονότων ανά την υφήλιο.
Το περιβάλλον έχει ενταχθεί στον Ολυμπιακό Χάρτη από το 1995, αλλά αυτό δεν εμποδίζει τον έντονο προβληματισμό, σχετικά με την -λόγου χάρη- χρήση τεχνητού χιονιού στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά και για το περιβαλλοντικό κόστος κατασκευής για τις πίστες σκι, στην διοργάνωση που θα φιλοξενηθεί στο Πεκίνο, τον ερχόμενο Φεβρουάριο.
Οσον αφορά στον κόσμο του ποδοσφαίρου, το Μουντιάλ 2022 στο Κατάρ, με τα κλιματιζόμενα γήπεδα, θα… δυσκολευθεί να προωθήσει και να πείσει για την «πράσινη» πλευρά του.
«Στην Αλμπερτβιλ για τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992, το περιβαλλοντικό κόστος ήταν μηδενικό στον φάκελλο υποψηφιότητας», θυμάται ο Βλαντιμίρ Αντρέφ, αθλητικός οικονομολόγος, ενώ από την πλευρά του, ο πρώην πρόεδρος της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας τριάθλου, Ντιντιέ Λεενάφ, επισημαίνει: «Σήμερα, υπάρχει όλο και μεγαλύτερη πίεση στους διοργανωτές. Οπως συμβαίνει με τον Γύρο της Γαλλίας, όπου έχουν δημιουργηθεί χώροι απορριμμάτων και υπάρχουν τιμωρίες για τους παραβάτες. Εκτός από τις υποδομές, ένας από τους πιο ρυπογόνους παράγοντες στις μεγάλες εκδηλώσεις, είναι η κίνηση των θεατών και των ομάδων».
Υπεύθυνος για την κοινωνική και περιβαλλοντική ευθύνη, στον αγώνα «24 ώρες του Λε Μαν», ο Ζερόμ Λασάζ, εργάζεται για να διασφαλίσει ότι οι 250.000 θεατές που προβλέπονται σε εβδομαδιαία βάση και οι οποίοι φθάνουν στο Λε Μαν, θα είναι λίγο πιο έμπειροι σχετικά με το θέμα, τονίζοντας το μελλοντικό «100% ανανεώσιμο» καύσιμο, στην πίστα το 2022 και την εφαρμογή ενός σχεδίου για «δοκιμή συλλεκτών σκόνης φρένων».
Η πίεση, έρχεται τώρα, από τους χορηγούς, οι οποίοι εάν δεν υπάρχει σχετική πρόβλεψη για την προστασία του περιβάλλοντος, δεν προχωρούν σε χρηματοδότηση των διοργανώσεων
Από την νέα έδρα με πιστοποιήσεις περιβαλλοντικής αριστείας της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (ΔΟΕ), η Διευθύντρια Βιώσιμης Ανάπτυξης της ΔΟΕ, Μαρί Σαλουά, εξηγεί στο γαλλικό πρακοτρείο ειδήσεων (AFP) ότι από το 2015, πρόκειται για ένα «στρατηγικό θέμα» για τον συγκεκριμένο φορέα του Ολυμπιακού Κινήματος.
Και όσον αφορά στους θεατές που μετακινούνται, υπάρχει ιδιαίτερη προσοχή, από την πλευρά της ΔΟΕ, σε όλες τις πρωτοβουλίες αεροπορικών μεταφορών για την ανάπτυξη λύσεων χαμηλών εκπομπών άνθρακα.
Σύμφωνα με τον Λεενάφ, «δεν υπάρχει σωτηρία εκτός από την στρατηγική αξιολόγησης, μείωσης και αντιστάθμισης. Το ιδανικό, είναι να μειωθεί ο αριθμός και το μέγεθος των υποδομών και παράλληλα να αυξηθεί ο αριθμός των «συμπαγών» εγκαταστάσεων, με την ταυτόχρονη μείωση των διοργανώσεων και των αγώνων». Οπως μάλιστα, υποστηρίζει, οι διοργανωτές των Ολυμπιακών Αγώνων, που θα γίνουν το 2024 στο Παρίσι, ακολουθούν τον σωστό δρόμο, με την υπόσχεση για λίγες κατασκευές και τον περιορισμό Co2 στο μισό, σε σχέση με προηγούμενες διοργανώσεις.
Ομως δεν είναι μόνο οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, που επιβαρύνουν την κατάσταση. Σύμφωνα με μία μελέτη του Κέντρου Οικονομικών και Αθλητικών Δικαίων (CEDS) για το Κύπελλο Ryder, έναν αγώνας γκολφ που διεξήχθη στη Γαλλία το 2018, διαπιστώθηκε ότι το αποτύπωμα νερού, ήταν 492.093 κυβικά μέτρα, όγκος παρόμοιος με 197 κολυμβητικούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Και χωρίς να γίνεται αναφορά στην χημικές εισροές.
Η UEFA έχει υποσχεθεί ότι θα φυτέψει 50.000 δένδρα για να αντισταθμίσει την οικολογική ζημία από το πρόσφατο EURO, που διεξήχθη σε δώδεκα χώρες. «Το ποδόσφαιρο φυτεύει δένδρα και έτσι σκέφτεται να… καθαρίσει», τονίζει σκωπτικά ο Λεενάφ, ο οποίος είναι κάθετα αντίθετος με την διεξαγωγή του Μουντιάλ ανά διετία.
Σε αυτήν την συζήτηση που απασχολεί τα κορυφαία όργανα του αθλητισμού, «κανείς δεν κατακρίνει το περιβαλλοντικό επιχείρημα, αλλά επισημαίνουν «την οικονομία του ποδοσφαίρου ή την υγεία των παικτών. Η ευαισθητοποίηση δεν είναι ομοιόμορφη σε όλες τις χώρες, σε όλες τις ομοσπονδίες και σε όλα τα αθλήματα», σύμφωνα με τον Λασάζ.
