Προπολεμικά στην πόλη των Χανίων το βασικό νοσηλευτικό ίδρυμα ήταν το Δημοτικό Νοσοκομείο και μια ιδιωτική κλινική, η οποία μέχρι το 1935 περίπου ονομαζόταν «Αγία Ελένη» και ανήκε στον Κεφαλλονίτη ιατρό Γεράσιμο Φωκά (ιδρυτικό μέλος της Χορωδίας Χανίων) («Παρατηρητής, «Χανιά», 28/11/1928). Το 1935 λόγω της εκδημίας του ιδιοκτήτη ιατρού μετονομάστηκε σε κλινική «Ο Γαληνός» και την διεύθυνση ανέλαβε ο Κισαμίτης ιατρός χειρουργός Γεωργακάκις. Ο δημοσιογράφος του «Εσπερινού Ταχυδρόμου» κάνει ένα πρωτοσέλιδο αφιέρωμα στην κλινική, αρχίζοντας με το βιογραφικό του ιδιοκτήτη ιατρού.
Ο Γεωργακάκις είχε σπουδάσει ιατρική στην Αθήνα και υπηρέτησε για οκτώ χρόνια στο Αρεταίειο και προσφυγικό νοσοκομείο «[…]ως εσωτερικός ιατρός και επιμελητεύων της Πανεπιστημιακής Χειρουργικής Κλινικής ανηγορευθείς διδάκτωρ της Χειρουργικής υπό του Πανεπιστημίου διδάξας την χειρουργικήν εις τους τριτοετείς φοιτητάς της Ιατρικής επί πενταετίαν, και είτα μετεκπαιδευθείς εν Ευρώπη ως απεσταλμένος του Πανεπιστημίου[…]».
Ο ιατρός υποδέχθηκε τον αρθρογράφο στο γραφείο του, το οποίο είχε μια μεγάλη βιβλιοθήκη που τού προκάλεσε μεγάλη εντύπωση. Ακολούθησε η ξενάγηση στην πεντακάθαρη κλινική και στους θαλάμους, όπου ο ιατρός εξήγησε τα προβλήματα και τις θεραπείες των ασθενών. Πρώτη είδαν μια 85χρονη ασθενή, μητέρα του εμπόρου Καβρού, ο οποίος είχε κατάστημα στα Νέα Καταστήματα, με περισφιγμένη βουβωνοκήλη και γάγγραινα. Η ηλικιωμένη γυναίκα είχε χειρουργηθεί επιτυχώς με τοπική αναισθησία και θα έπαιρνε εξιτήριο την μεθεπόμενη ημέρα. Στου άλλους θαλάμους νοσηλεύονταν ασθενείς, οι οποίοι είχαν χειρουργηθεί για σκωληκοειδίτιδα, εχινοκόκκους κύστεις, έλκη στομάχου, κ.λπ. Ο δημοσιογράφος ξεχωρίζει την περίπτωση του εικοσάχρονου Τσακιράκη από το Κολυμπάρι, ο οποίος έπασχε από ραιβοϊπποποδία (παραμόρφωση με έσω στροφή των άκρων ποδών εκ γενετής) και χειρουργήθηκε με επιτυχία. Αξιοσημείωτη ήταν και η επιτυχημένη θεραπεία του μικρού Μαυρομιχελάκη από την Κίσαμο, ο οποίος νοσηλευόταν με τέτανο. Ενεργό ρόλο και συμμετοχή στη νοσηλεία των ασθενών είχε και η σύζυγος του ιατρού, η οποία βοηθούσε και ενθάρρυνε τους χειρουργημένους. Ο Γεωργακάκις ανέφερε ότι στο εξάμηνο της λειτουργίας της κλινικής είχε πραγματοποιήσει με επιτυχία 200 χειρουργικές επεμβάσεις χωρίς κανένα θάνατο και ότι άρχισαν να έρχονται ασθενείς από το Ρέθυμνο, το Ηράκλειο και τις Αρχάνες («Εσπερινός Ταχυδρόμος» 23/9/1935).
Το άρθρο με τις λεπτομέρειες που παραθέτει παρουσιάζει το υψηλό επίπεδο της ιατρικής στην πόλη των Χανίων. Το βιογραφικό του ιατρού είναι αξιοζήλευτο, καθώς είχε εξαιρετικές σπουδές και εκπαίδευση στην καλύτερη χειρουργική κλινική της χώρας, ενώ η μετεκπαίδευσή του στο εξωτερικό και η πολυετής εμπειρία την οποία απέκτησε σε Ελλάδα και Ευρώπη του επέτρεπαν να χειρουργεί με επιτυχία μεγάλη γκάμα περιστατικών.
*Ο κ. Αγησίλαος Κ. Αλιγιζάκης είναι
ιατρός ορθοπεδικός, πολιτισμολόγος
