Εν αρχή ην ο Καποδίστριας. Καταργήθηκαν οι Κοινότητες και φτιάχτηκαν οι πρώτοι δήμοι πέρα από τους υπάρχοντες μεγάλους. Υπήρξε νέος Δήμος που είχε τότε 600 περίπου κατοίκους, αλλά για να μην υπάρξει μειωμένη επιχορήγηση, η απογραφή τούς έβγαλε 1.200 μέχρι 1.400.
Αν αυτό έγινε σε πολλές περιοχές της χώρας, τότε η απογραφή θα έδειξε κάπου ένα εκατομμύριο παραπάνω κατοίκους από τις διπλοκαταγραφές.
Μετά, ήρθαν καινούργια αφεντικά και έφεραν τον Καλλικράτη. Θαυμαστά και πολυτελή δημαρχιακά μέγαρα που είχαν φτιαχτεί είχαν πρόβλημα σε τι θα χρησίμευαν πλέον. Τέλος πάντων καλός και ο Καλλικράτης, αλλά πάλι τα καινούργια αφεντικά, θέλοντας ν’ αφήσουν τη δική τους σφραγίδα, θεώρησαν καλύτερο τον Κλεισθένη που φτάνει όπου νά ’ναι. Και να δούμε αν κρατήσει κι αυτός μερικά χρόνια.
Αλλά γιατί αυτός ο ρατσισμός… Ολα, ανδρικά ονόματα. Στην επόμενη αλλαγή να φέρουν και κανένα γυναικείο όπως π.χ. Φρύνη, Ασπασία, κ.λπ.
Τίποτα δεν είναι σταθερό σ’ αυτόν τον τόπο. Ούτε το εκπαιδευτικό σύστημα, ούτε η φορολογική νομοθεσία, που σε 15 χρόνια -κατά τους ειδικούς- έχει αλλάξει 32 φορές, ούτε και ό,τι μπαίνει στις… τσέπες μας που όλο και λιγοστεύει.