Ο Μακρόν είναι ο πρώτος πρόεδρος της 5ης γαλλικής Δημοκρατίας, που αν και κέρδισε δύο θητείες, δεν κατάφερε να εξασφαλίσει απόλυτη πλειοψηφία για τον σχηματισμό αμιγούς κυβέρνησης. Το πολιτικό σκηνικό δεν ξεκαθάρισε. Οι ψηφοφόροι κάτω των 30 ετών απείχαν κατά 70% από τις κάλπες, ενώ στις προεδρικές εκλογές του Απριλίου είχαν ψηφίσει. Κατόπιν τούτου θα χρειαστεί συμμάχους, για να συγκεντρώσει πάνω από 289 έδρες, το 50+1% του συνόλου των 577 εδρών, για να εφαρμοστεί το πρόγραμμα του, καθ’ όσον με τις πιο ευνοϊκές συνθήκες δεν θα ξεπεράσει τις 260 έδρες. Στοχεύοντας στη γυναικεία ψήφο είχε επιλέξει Γαλλίδα πρωθυπουργό, μήπως προσέγγιζε τον φεμινισμό με το μέρος του.
Η επίλεκτη του Μακρόν Ελιζαμπέτ Μπορν προσκάλεσε τους Γάλλους να προσέλθουν στις κάλπες, επειδή, όπως είχε δηλώσει, «οι αξίες μου, η ελευθερία, η ισότητα, η αδελφοσύνη και ο κοσμικός χαρακτήρας του κράτους διακυβεύονται». Η γαλλική νεολαία δεν την άκουσε.
Ο Μακρόν παραδέχτηκε ότι ηττήθηκε από την αριστερά συμμαχία του Μελουσόν, ο οποίος κερδίζει περισσότερες από 130 έδρες, κάνοντας λόγο ότι μ’ αυτήν την εκλογή επιτυγχάνονται οι στόχοι της αριστεράς. Εν τω μεταξύ ο Γάλλος πρόεδρος κάλεσε τους υπουργούς της κυβέρνησης του, που δεν εξελέγησαν, να παραιτηθούν. Μεταξύ αυτών είναι και η Υπ. Υγείας Μπριζίτ Μπουργκινιόν. Το ανησυχητικό για τους πολιτικούς αναλυτές είναι ότι η ακροδεξιά της Λεπέν πενταπλασίασε τον αριθμό των βουλευτών, κερδίζοντας περίπου 20 έδρες, και για δεύτερη φορά θα σχηματίσει κοινοβουλευτική ομάδα στο Κοινοβούλιο το κόμμα της, περνώντας το όριο των 15 εδρών.
Το κόμμα, πάντως, που φέρεται να παίξει καθοριστικό ρόλο είναι των Ρεπουμπλικανών, που πιστεύεται ότι θα κερδίσουν 80 έδρες και θα συμπράξουν με τον Μακρόν, ο οποίος τείνει χείρα βοηθείας προς αυτούς. Είναι σαφές ότι ο Μελανσόν και ο Λεπέν δεν υπάρχει περίπτωση να συνεργαστούν με τον Μακρόν.
Το ποσοστό των ψηφισάντων ανήλθε στο 38,1%, μικρότερο του α’ γύρου που ήταν 39,4%, ακόμα μικρότερο της ψηφοφορίας του 2017, που ήταν 35,3%. Η αποχή εγγίζει το 54%. Υπολογίζεται δε ότι οι έδρες θα κατανεμηθούν ως εξής: Μακρόν 224, Μελανσόν 149, Λεπέν 89, Ρεπουμπλικανοί 78, λοιπά κόμματα 37.
Αποδεικνύεται πλέον ως δεύτερη δύναμη στη Γαλλία η αριστερά. Ο Μακρόν θα συνεχίσει να είναι πρόεδρος και να κυβερνά με συνεργασίες, πράγμα που για πολλούς αναλυτές εγκυμονεί κινδύνους, να καταστεί η Γαλλία “ακυβέρνητη χώρα” σε μια περίοδο, που λόγω του Ρωσοουκρανικού πολέμου, της πανδημίας και της πετρελαϊκής κρίσης η Ευρώπη βρίσκεται σε αδιέξοδο.
