“Κοινωνικό ηφαίστειο” η Γαλλία

Στη Γαλλία, τη δεύτερη χώρα στην Ε.Ε., μετά το Βrexit, δεν είναι τόσο ρόδινα τα πράγματα κατόπιν της οργής των Κίτρινων Γιλέκων για τις αθρόες συλλήψεις την περασμένη εβδομάδα Γάλλων πολιτών και παραπομπή τους στο αυτόφωρο, επειδή βγήκαν στους δρόμους διαμαρτυρόμενοι για τη λιτότητα και τις μεταρρυθμίσεις Μακρόν.
Το κόστος ζωής μεγαλώνει, οι μισθοί καθηλώνονται, οι φόροι γίνονται δυσβάστακτοι, το συνταξιοδοτικό αργοπεθαίνει, οι διαμαρτυρόμενοι τα σπάζουν στην Αψίδα του Θριάμβου και οι άνθρωποι με τα Κίτρινα Γιλέκα μαζεύουν υπογραφές να φύγει ο Μακρόν.
Οι απεργιακές κινητοποιήσεις συνεχίζονται αμείωτες με κύριο αίτημα το συνταξιοδοτικό. Για τον Μακρόν είναι μεγάλο το πολιτικό κόστος. Υπάρχει προηγούμενο παρόμοιων αντιδράσεων το 1995, όταν είχε προταθεί παρόμοιο Ν/Σ από τον πρόεδρο Ζακ Σιράκ, ο οποίος αναγκάστηκε να το αποσύρει. Σήμερα η αποχώρηση των εργαζομένων απ’ τις δουλειές τους γίνεται στα 62 χρόνια. Το Ν/Σ του Μακρόν προσθέτει άλλα δύο χρόνια, ενοποιεί 42 ασφαλιστικά ταμεία σε ένα και αλλάζει ο τρόπος υπολογισμού των συντάξεων, με αποτέλεσμα να προκύπτουν μειώσεις. Δηλαδή ό,τι έγινε στην Ελλάδα με τα μνημόνια, στη Γαλλία αποφασίζεται χωρίς μνημόνια. Σ’ εμάς εδικαιολογούντο τέτοιες ρυθμίσεις, στη Γαλλία τις επιβάλλουν χωρίς καμουφλάζ.
Ο Μακρόν αποστασιοποιείται, βάζοντας θύτη τον πρωθυπουργό του Εντουάρντ Φιλίπ, ο οποίος μπροστά στο χάος που δημιουργείται, δέχθηκε να παραμείνει το όριο 62 ετών, υπό την προϋπόθεση να εξισορροπηθεί το σύστημα με λήψη αντιμέτρων που θα κριθούν απαραίτητα και σταδιακά ως το 2027. Υποστηρίζεται ότι οι ενδιαφερόμενοι πρέπει να συμφωνήσουν μέχρι τέλος Απριλίου, άλλως θα προχωρήσει η μεταρρύθμιση οπωσδήποτε, διότι το υπάρχον σύστημα είναι “λείψανο άλλης εποχής”.
Ο πρόεδρος Μακρόν βρίσκεται αντιμέτωπος με τον Φιλίπ Μαρτινέζ πρόεδρο του ισχυρότατου συνδικάτου CGT. Ο πρώτος θέλει να προωθήσει τη μεταμόρφωση της χώρας, ο δεύτερος να γίνει θεματοφύλακας ενός νέου γαλλικού κοινωνικού συστήματος. Διάφοροι αναλυτές παραδέχονται, ότι η Γαλλία δαπανά το 14% του Α.Ε.Π. για συντάξεις έναντι του 7,5%, που είναι ο Μ.Ο. στην Ε.Ε., ότι ο δείκτης εργαζομένων ανά συνταξιούχο μειώθηκε από 4 στο 1,7, ότι το προσδόκιμο ζωής έχει αυξηθεί, με αποτέλεσμα ο κάθε συνταξιούχος να παίρνει σύνταξη για περίπου 26 χρόνια. Οι Γάλλοι ηγέτες φοβούνται, ότι δεν θα επιβιώσει το συνταξιοδοτικό και ότι αν δεν ληφθούν μέτρα, το έλλειμμά του θα αυξάνεται άνω των 17 δισ. ευρώ το χρόνο.
Πέρα απ’ την οικονομική λιτότητα του Μακρόν, οι Γάλλοι ενοχλούνται απ’ την εξωτερική πολιτική, την κακή διπλωματία και το ύφος του προέδρου τους. Εχει στενή σχέση με τη Μέρκελ, να διαμορφώσουν συνθήκες για την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, αναζητά κι αυτός προσέγγιση με τη Ρωσία,συνομιλεί με τον Τραμπ, ο οποίος τον χρησιμοποιεί ως μεσολαβητή. Η Λιβύη χάθηκε για τη Γαλλία μετά τους βομβαρδισμούς της Βεγγάζης το 2011 επί Σαρκοζί. Ο Χαφτάρ επενδύει πιο πολύ στον Μακρόν, ο οποίος θέλει να κερδίσει το χαμένο έδαφος απ’ τους βομβαρδισμούς. Στον αυτό παρονομαστή βρίσκεται και ο Μητσοτάκης, που ετοιμάζεται να επισκεφθεί το Ελιζέ, γιατί πιστεύει πως μόνον ο Μακρόν, αν θελήσει, θα μπορέσει να λύσει το θέμα του Τουρκολιβυκού συμφώνου με τον Σάρατζ. Είναι και η TOTAL στη μέση, γι’ αυτό το Παρίσι επιβάλλεται να σταθεί απέναντι στην Αγκυρα.
Οι επικοινωνιολόγοι βλέπουν ότι η γαλλική κυβέρνηση «κάθεται πάνω σε κοινωνικό ηφαίστειο» που αν ξεσπάσει, θα είναι κίνδυνος για τη δομή της Ε.Ε.