«…Μόνο όταν θα έχετε κόψει και το τελευταίο δέντρο. Μόνο όταν θα έχετε δηλητηριάσει και το τελευταίο ποτάμι. Μόνο όταν θα έχετε ψαρέψει και το τελευταίο ψάρι. Μόνο τότε θα καταλάβετε ότι τα λεφτά δεν τρώγονται».
ινδιάνικη παροιμία
Ποιος θα μας τά ’λεγε… τα μελλούμενα και δεν θα γελούσαμε. Και να που τα ζούμε, καθημερινά κι ακόμα δεν μπορούμε να το συνειδητοποιήσουμε.
Δολοφονικοι ιοί απελευθερώνονται και μας αλλάζουν… καταστρέφουν… τις ζωές μας, απόρροια της επικίνδυνης πλέον διαδικασίας παραγωγής τροφίμων. Η περιβόητη, προαναγγελόμενη. κλιματική αλλαγή είναι εδώ…
Στη Σιβηρία το θερμόμετρο ανέβηκε στους 47 βαθμούς, με αποτέλεσμα όχι μόνο να λιώνουν οι πάγοι, αλλά και να καίγονται τα δάση.
Στη Γερμανία -σ’ αυτό το καλά οργανωμένο κράτος- εκατοντάδες νεκροί από τις πλημμύρες. Οι υποδομές τους δεν μπόρεσαν απ’ ό,τι φάνηκε να αντιμετωπίσουν τα καιρικά φαινόμενα.
Τα δάση καταστρέφονται, ο πλανήτης ερημοποιείται, οι ωκεανοί έχουν πλέον περισσότερα σκουπίδια και πλαστικό απ’ ό,τι ψάρια. Δεν φτάνει αυτό:.. ξεκινάνε τώρα εξορύξεις στα βάθη τών ωκεανών, γιατί τα μέταλλα που υπάρχουν εκεί είναι πολύτιμα για τις μπαταρίες των ηλεκτρικών αυτοκινήτων… που ετοιμαζόμαστε (ή θα μας εξαναγκάσουν) ν’ αγοράσουμε.
Εμείς το κυρίαρχο είδος του πλανήτη -ή τουλάχιστον έτσι νομίζουμε- τι κάνουμε;
Κάνουμε ταξίδια των 11 λεπτών στο διάστημα ξοδεύοντας ασύλληπτα αποθέματα πόρων, που προορίζονταν για τις επόμενες γενιές. Αυτό κι αν είναι ύβρις…
Επιμένουμε να καταναλώνουμε, κυρίως περιττά πράγματα κι είναι κυρίως αυτά που καταστρέφουν το φυσικό περιβάλλον.
Εμείς μάλλον ζούμε σ’ έναν άλλον κόσμο… μας ενδιαφέρει και περιοριζόμαστε στον δικό μας μικρόκοσμο.
Μας ενδιαφέρει αποκλειστικά το προσωπικό μας, αδιαφορώντας σοκαριστικά, για το κοινό όφελος. Μόνο που ξεχνάμε, ότι μακροχρόνια, το ατομικό όφελος, είναι απόρροια του συλλογικού.
Από τα πιο λιτά, πιο περιεκτικά και σπαρακτικά άρθρα – δοκίμια που δημοσιεύτηκαν μέχρι σήμερα, το ανωτέρω συγκλονιστικό άρθρο του αγαπητού κ. Σήφη Χιωτάκη είναι μια κραυγή απόγνωσης κι ένα δυνατό ταρακούνημα εμάς των ανθρώπων του τόπου μας αλλά και του πλανήτη μας, για εγρήγορση και δυναμική αντίδρασή μας για τον οσονούπω και επαπειλούμενον αργό -οικολογικό- και αιφνίδιο -θερμοπυρηνικό- θάνατο του πλανήτη μας. Κατά τα άλλα, ο σύγχρονος [Δυτικός] Πολιτισμός βαυκαλίζεται για το υπερβολικό άνοιγμα της ψαλίδας ανάμεσα στα δύο βασικά δομικά στοιχεία του ανθρώπου: τον Νου [γνώση-λογική] και την Ψυχή [συναίσθημα-Ηθική], που αυτός γιγαντώθηκε με την υψηλή Τεχνολογική ανάπτυξη, ενώ η Ψυχή [που την διεκδικούν πολλοί !!] παρέμεινε στάσιμη, με το γνωστό κοινωνικό φαινόμενο του “ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΟΣ της ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΩΡΙΜΟΤΗΤΑΣ” και τις εντεύθεν τρομακτικές κοινωνικές συνέπειες. Τα θερμά μας συγχαρητήρια. Με εκτίμηση και φιλία Γιώργος Καραγεωργίου, συντ/χος νομικός, κοινωνιοόγος ΧΑΝΙΑ.