Μικρό γραφικό χωριό στην επαρχία Αποκορώνου του νομού Χανίων. Βρίσκεται 26 χλμ. ανατολικά από τα Χανιά και έχει υψόμετρο 150 μ. Ήταν έδρα Κοινότητας μέχρι το 1998 και έκτοτε υπάγεται στον δήμο Αποκορώνου.
Κτισμένο κοντά σε θάλασσα και σε βουνό το Κόκκινο Χωριό έχει 162 καλούς, ευγενικούς και φιλόξενους κατοίκους. Εδώ παράγονται λάδι, κρασί, κηπευτικά, κτηνοτροφικά και γαλακτοκομικά προϊόντα. Το όμορφο Αποκορωνιώτικο χωριό έχει πολύ περιποιημένα σπίτια πετρόκτιστα σε παλιό στυλ (καμαρόσπιτα), γραφικά στενά δρομάκια και μια μεγάλη πλατεία στην άκρη της οποίας είναι κτισμένη η διμάρτυρη εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Χαράλαμπο και στους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο. Είναι παλιά εκκλησία, αρκετά μεγάλη και πετρόκτιστη με καμάρες. Έχει θαυμάσιο σκαλιστό τέμπλο του ΙΣΤ’ ή ΙΖ’ αιώνα και εικόνες μεγάλης αξίας. Πανηγυρίζει δε στις 10 Φεβρουαρίου και στις 30 Ιουνίου.
Στο χωριό υπάρχουν στέρνες που η ηλικία τους φτάνει τα 400 χρόνια.
Οι απόκριες γιορτάζονται με ιδιαίτερη γραφικότητα και λαμπρότητα στο Κόκκινο Χωριό. Παραδοσιακά φαγητά, μασκαράδες, γέλια και τραγούδια, κυριαρχούν σ’ όλο το χωριό. Αλλά και το Πάσχα, όλο το χωριό είναι στο πόδι. Την μεγάλη εβδομάδα οι άνδρες φέρνουν ξύλα ν’ ανάψουν τους φούρνους και τα τζάκια για να ψηθούν τα πασχαλινά φαγητά. Οι γυναίκες καθαρίζουν τα σπίτια, τις αυλές, τους δρόμους και ασπρίζουν με ασβέστη και όλα φαίνονται κάτασπρα. Βάφουν αυγά, κάνουν τσουρέκια, κουλουράκια, παραδοσιακά καλλιτσούνια. Το Μεγάλο Σάββατο σφάζουν αρνιά και κατσίκια και έρχεται η ώρα για να πάψουν τον Ιούδα τη νύχτα στην Ανάσταση. Ύστερα, το πρωί, στήνεται γλέντι στην πλατεία και στα σπίτια.
Έξω από το Κόκκινο Χωριό, στη ρίζα της Δραπανοκεφάλας βρίσκεται η εκκλησία του Αγ. Γεωργίου που κτίστηκε το 1870 περίπου. Έχει σκαλιστό τέμπλο και παλιές εικόνες. Στην διάρκεια της κατοχής, οι Ναζί είχαν μετατρέψει την εκκλησία σε αποθήκη εκρηκτικών υλών. Δίπλα στην εκκλησία υπάρχει ένα πολύ μεγάλο έργο της κατοχής. Είναι οι βάσεις των Γερμανών. Μία γαλαρία μεγάλου μήκους με δύο εξόδους. Η μία βγαίνει σε παρατηρητήριο που βλέπει προς τα βόρεια της Κρήτης.
Στην περιοχή του χωριού βρίσκονται αρκετά σπήλαια που όμως δεν έχουν αξιοποιηθεί.
Από το Κόκκινο Χωριό κατάγονται οι υποστράτηγοι Κυριάκος Τζομπανάκης και Θεόδωρος Σπανουδάκης.
Ιστορικά: Σύμφωνα με αφηγήσεις παλαιότερων κατοίκων, το χωριό κατοικήθηκε από τον ΙΕ’ αιώνα. Τα πρώτα σπίτια κτίστηκαν βόρεια του σημερινού χωριού με την ονομασία “Καταλήματα”. Στην εποχή της τουρκοκρατίας (Αύγουστος του 1821), οι χριστιανοί έδωσαν σκληρή μάχη με τους Τούρκους στη θέση “Πελεκίδι”. Τότε οι οικογένειες του χωριού με τα γυναικόπαιδα πήγαν και κρύφτηκαν στο σπήλαιο του Καραβοτόπου, κοντά στη θάλασσα. Οι Τούρκοι το έμαθαν, μπήκαν στο σπήλαιο και έσφαξαν πολλούς απ’ αυτούς. Επήραν μόνο τον παπά Μανώλη, τον πήγαν στο χωριό Καλύβες και τον κρέμασαν σ’ έναν πλάτανο. Το αίμα των αθώων κατοίκων του χωριού κοκκίνισε τον τόπο και απ’ αυτό το γεγονός ονομάστηκε το χωριό Κόκκινο Χωριό. Με αυτό το όνομα αναφέρεται το 1834 με 40 οικογένειες που ήσαν όλες χριστιανικές. Στην απογραφή του 1881 το Κόκκινο Χωριό είχε διπλασιαστεί. Είχε 80 οικογένειες και 317 κατοίκους που ήσαν όλοι χριστιανοί.
Βιβλιογραφία:
– Αντώνιος Αναγνωστάκης, πρώην Κοινοτάρχης, έγγραφες πληροφορίες
– Ρ. Πάσλευ, Ταξίδια στην Κρήτη (μετ. Δ. Γόντικα)
– Ν. Σταυράκη, Στατιστική του πληθυσμού της Κρήτης
