“Ετσι πολύ ατένισα…” Κώστα Παπανικολάου
Αρχαιολογικό Μουσείο Πόρου, εκτίθενται επτά ολόσωμες προσωπογραφίες από νέες κοπέλες.
Τιμώμενο μουσείο φέτος είναι το Βιομηχανικό Μουσείο Φωταερίου, στο Γκάζι (Τεχνόπολις Δήμου Αθηναίων).
“Νυχτερινή περίπολος” του Ρεμπράντ στο Μουσείο Rijksmuseum στο Αμστερνταμ που απέσπασε τον τίτλο του Ευρωπαϊκού Μουσείου για το 2015… τόσος κόσμος!!!
Μνήμη Γεωργίας Γεωργουδάκη
1ο ΜΕΡΟΣ
«Πέτρινος θρόνος διαστάσεων θεότητας
Στην είσοδο πόλης π’ ανάστρεψε ο καιρός.
Τόση κατ’ απ’ τη γη /άλλη τόση στη θάλασσα
Το λιμάνι της γης καρπερή.
Τάφοι ανοιχτοί πολλοί
Στο δυτικό ακροχαιρέτιο ήλιου
-που καίει τα σωθικά του-
Ζεσταίνοντας όστρακο
Αντικείμενου άγνωστου…
… γέννες και θάνατοι, ξανά και ξανά
Μια στάλα οι κόσμοι,
Άπειρα μυστικά κρατά
Το μικρότερο του κόσμου ίχνος.
Από το Αμμογραφίες
του Γρηγόρη Γ. Γεωργουδάκη (1)
Αρχαιολογικό Μουσείο Πόρου, εκτίθενται επτά ολόσωμες προσωπογραφίες από νέες κοπέλες.
ΜΟΥΣΕΙΩΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ 18 ΤΟΥ ΜΑΗ
Του Μάη, του Μαΐου, του Μαγιού όπως και να την πεις αυτή τη μέρα, συνήθως πολύ ζεστή ετοιμάζεται να αποχαιρετίσει την Άνοιξη, και να ανοίξει στη θερινή περίοδο της λατρεμένης Κρήτης προς τους διαχρονικά λάτρεις της φύσης της, εναπόθεση λατρευτικού θυμιάματος «ανάμεσα αρώματος αιωνίου ρίγανης, θυμαριού, μεσημεριού και θάλασσας (2).
Ναι, ΓΡΗΓΟΡΗ ΓΕΩΡΓΟΥΔΑΚΗ ανάμεσα στα ευεργετικά Θ, της ζωής και απέναντι στο μεγάλο Θ του θανάτου που είναι η λήθη ένας εύστροφος πυρήνας ανθρώπων αποφάσισε (λες και γνώριζε τις συνθήκες της κρητικής ζωής), Παγκόσμια ημέρα των Μουσείων στις 18 Μαΐου – συμβουλευτική υποσημείωση: Κρήτη παράδεισος κλίματος και παρατεταμένης μνήμης. Κρατήστε τις εκδηλώσεις. “Σημερινοί” αποδέκτες δυο Μουσεία, Το Αρχαιολογικό και το Μουσείο Τυπογραφίας, προϋπόθεση λίγα χρήματα το πρώτο, περισσότερα το δεύτερο, πολύ μεράκι, ιδιαίτερα από το δεύτερο Μουσείο. Και, τι είναι τα μουσεία αυτά, μπροστά σε «απροσμέτρητα φωτονίων νέφη, γαλαξίες, σύμπαντα» (3) είναι ήδη μια στάλα οι κόσμοι-που-άπειρα κρατούν μυστικά…ίχνη, σπαράγματα, ύλες που το πνεύμα της μεταμόρφωσε σε έργα τέχνης, δηλωτικά ενός παρελθόντος οικείου και άγνωστου ταυτόχρονα.
Η γραφή μου προσωπική, αντανακλά από την παγκόσμια αντικειμενοποιημένη των πιεστηρίων πριν τους ψηφιακούς κόσμους, πριν τους υπολογιστές. Είμαι κι εγώ διαμορφωμένος τον 20ό αιώνα, παιδί του δεύτερου μεταπολέμου, γιος του Πρεβελάκη, του Αντόρνο, του Λούσιαν Φρόυντ, του Εμπειρίκου, θεωρώ παππού μου τον Γουτεμβέργιο κι όχι αδελφό μου τον Μπιλ Γκέιτς, είμαι φυσιολάτρης, ρομαντικός, λατρεύω τον “Κρητικό” του Σολωμού και αντιλαμβάνομαι γιατί είναι πρόσφορο ποιητικό κείμενο (και για τις πρόσφατες πανελλήνιες εξετάσεις). Το δίπολο φύση-Τέχνη με γοητεύει, ψιθυρίζω συνεχώς τις τελευταίες ώρες «Κόλχαας», αφήνοντας με αμήχανο στην ψηλάφηση των σπαργάνων – ευρημάτων που η αναγκαιότητα της ζωής αφήνει μέσα από ίχνη όπως το ρέον ύδωρ και η έμπρακτη υλοποίηση καναλαρίσματος ως κρήνη, δίπλα στις ρίζες του γέρικου πλάτανου.
ΜΟΥΣΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΤΕΧΝΗ
Από την Κυριακή 17 Μαΐου που στην πασίγνωστη πλατεία της Σπλάντζιας άνοιξε και φέτος η υπόγεια Τούρκικη κρήνη, δεχόμενη το έργο μου, μία εγκατάσταση διαρθρωμένη χωροταξικά για το απίστευτο, ιδιαίτερα ιστορικά, μνημείο. Η συγκίνησή μου είναι πραγματικά μεγάλη, αφού η προσαρμογή του σε «Κλιμακωτά βιοσημεία 19 φωτεινοί οικίσκοι» μου δίνει τη δυνατότητα μέσα από το εύρημα ενός Μινωικού οικίσκου που εκτίθεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Χανίων (4) να επανασυνδεθώ συμβολικά με ανθρώπους που λάτρεψαν και ανέδειξαν στοιχεία της Κρητικής γης και ιστορίας.
Στα «Χανιά κλιμακωτά βιοσημεία» μου από το 1 – 99, το νούμερο 19, είναι συμβολικά αφιερωμένο σε 2 Αρχαιολόγους, φίλους, που πρόσφεραν και προσφέρουν τα μέγιστα στον πολιτισμό της Ελλάδας. Τον ΧΡΗΣΤΟ ΜΠΟΥΛΩΤΗ, δάσκαλο, ερευνητή, ανασκαφέα, κορυφαίο Έλληνα παραμυθογράφο και μεγαλύτερο συλλέκτη προτύπων παιχνιδιών στην Ελλάδα. Επίσης τώρα στη ΜΑΡΙΑ ΑΝΔΡΕΑΔΑΚΗ ΒΛΑΖΑΚΗ, παθιασμένη, ερευνήτρια, ανασκαφέας, προϊσταμένη για χρόνια της τοπικής εφορίας Αρχαιοτήτων, γραμματέας του Υπουργείου Πολιτισμού με πλαίσιο έργο κυρίως στην ανάδειξη των Αρχαιοτήτων και δικαιωμένη πλέον, γενική γραμματέα του Υπουργείου Πολιτισμού στη Νέα κυβέρνηση.
Στον Χρήστο, αφιέρωσα το 2003 την έκθεση στη Βίλα Κούνδουρου με τις 19 κατασκευές ως μεγάλη installation με αφορμή το βιβλίο του «Και να μου πεις για τα παιχνίδια σου», στη Μαρία τώρα αφιερώνω την installation με τους 19 οικίσκους στην Τούρκικη κρήνη, γιατί είναι η πρώτη που άνοιξε το Μουσείο Χανιών στη σύγχρονη τέχνη (την ακολούθησαν οι διευθύντριες ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΤΣΙΓΚΟΥΝΑΚΗ και ΕΛΕΝΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ), που και σ’ αυτή την περίπτωση άνοιξε τον Βενετσιάνικο ναό του Αγίου Ρόκκου για να εκθέσουν 16 σύγχρονοι καλλιτέχνες.
Περιμένω με ενδιαφέρον τα εγκαίνια και τη λειτουργία του νέου Μουσείου στη Χαλέπα, εμβληματικό έργο -ζωής για τη Μ. Βλαζάκη (θα επανέλθουμε). Με τη Βλαζάκη και τον Μπουλώτη με συνδέει εκτός από μια μακρόχρονη φιλία και το 1952, χρονιά που γεννηθήκαμε. Οντας συναισθηματικός, δεν μπορώ να παραβλέψω ότι το σπίτι που γεννήθηκα με μαμή στις 30/11/52, διατηρείται ως πανέμορφο σομόν διώροφο επί της Δρομονέρου 9, λίγα μέτρα μακριά από τον σπουδαίο άνθρωπο, άξιο γιατρό και ευαίσθητο ποιητή ΓΡΗΓΟΡΗ ΓΕΩΡΓΟΥΔΑΚΗ. Η σημερινή παρουσίαση της νέας του ποιητικής συλλογής, με συγκινεί αφάνταστα. Ιδιαίτερα η αναφορά στη αείμνηστη μητέρα του ΓΕΩΡΓΙΑ, αρχόντισσα του Κατσαμπά, η συνονόματη εγγονή της, εύχομαι να ξεπεράσει έναν σπουδαίο φιλόσοφο και συγγραφέα πρόγονό της (θα ασχοληθούμε άλλη φορά) άλλωστε το ότι ένα κορίτσι τολμά την «Σπουδή στην απουσία», είναι αξιοθαύμαστο. Το πατρογονικό κτίσιμο αξιών, αναπόφευκτο. Ανα-σύρω από τις αμμογραφίες του πατέρα της «Πάνω στην εφηβεία των βράχων και των θυμαριών/ και τα άγριου δεντρολίβανου/έκτισα χρώματα φρουρίων/ πότε νερό/και πότε σώμα και πότε/ μικρά μωβ ανθάκια π’ αγναντεύουν».
Σ΄ευχαριστώ Γρηγόρη για την έμμεση ποιητική συνύπαρξή μας και στον αγαπημένο μας Κατσαμπά Χαλέπας.
Στο 2ο μέρος:
“Κόλχαας” στο Μουσείο Τυπογραφίας
Σημειώσεις:
(1) Γρηγόρης Γ. Γεωργουδάκης “Αμμογραφίες” Ανοιξη 2015, Εκδόσεις “Ερεισμα”.
(2) και (3) Από το ίδιο ποίημα του Γ. Γεωργουδάκη “Κόκκινο Ρολόι” η υποσημείωση (στους φίλους μου) αυτονόητα δείχνει ένα έντονα συναισθηματικό δημιουργό που επιβεβαιώνεται από τις επί μέρους εμβόλιμες αφιέρωσεις σε οικείους ανθρώπους του. Η ταυτότητα των ποιημάτων αναδεικνύεται μέσα από λυρικότροπες – υποδόρια επαναστατικές αναφορές, αφού η μνήμη συνεχώς ανασκαλεύει την προσχηματική γραφή ενός ιδιότυπου νεορομαντισμού (ανάδειξη των πόλων: Φύση – άνθρωποι) με εμβόλιμες διανθίσεις ενός τρυφερού συμπτηγμένου νατουραλισμού.
(4) Μπαίνοντας μέσα στο Μουσείο δεξιά στην πλευρά του θαυμάσιου διατηρητέου ναού του Αγίου Φραγκίσκου εκτίθενται οι οικίσκοι διαστάσεων περίπου 15 cm.
