Η θρησκεία αποτέλεσε σημαντικό κομμάτι της ζωής του από την παιδική ηλικία. Από νωρίς λοιπόν του γεννήθηκαν ερωτήματα και προβληματισμοί γύρω από το θρησκευτικό συναίσθημα και χρόνια αργότερα και το… κόμικ! Ο σκιτσογράφος και κομίστας Νίκος Καμπασελέ, με αφορμή την κυκλοφορία της “Θύελλας 2”, μιλά στο “Μολύβι μελάνι” για τη δυναμική που έχει αναπτύξει η επαρχία, για την 9η τέχνη και τα παιχνίδια στρατηγικής στη ζωή του αλλά και την αρμονική συνύπαρξη θρησκείας και κόμικ που προσπαθεί να πετύχει μέσα από τα έργα του.
Πώς ήταν να σπουδάζεις στην Ανγκουλέμ, μια πόλη που “κινείται” γύρω από το κόμικ;
Σίγουρα η πόλη ολάκερη κινείται γύρω από την 9η τέχνη κι αυτό το βλέπει κανείς ακόμη κι από τις τοιχογραφίες που υπάρχουν σε κεντρικά σημεία· οπότε αυτό που αντικρίζει κάποιος είναι έργα καλλιτεχνών ως φόρο τιμής σε πολύ γνωστούς σχεδιαστές κόμικς. Το να σπουδάζω στην Ανγκουλέμ ήταν λίγο περίπλοκο για εμένα γιατί ένιωθα… μια ζήλια μέσα μου και σκεφτόμουν γιατί να μην έχουμε και στην Ελλάδα κάτι αντίστοιχο; Μάλιστα η Σχολή Καλών Τεχνών, λόγω του μέρους στο οποίο βρίσκεται, έχει τμήμα εξειδικευμένο στα κόμικς, συμπαρασέρνοντας έτσι το φεστιβάλ το εκπαιδευτικό κομμάτι της πόλης. Ήταν μια πολύ καλή εμπειρία για εμένα και μάλιστα γνώρισα άτομα με τα οποία κρατάμε ακόμη επαφή και ήταν συγκινητικό που τα συνάντησα στην τελευταία διοργάνωση που πήγα, μετά από δέκα έτη! Το αποκορύφωμα βέβαια στην Ανγκουλέμ είναι το φεστιβάλ που διοργανώνεται κάθε Γενάρη, εδώ και μισό αιώνα, το οποίο είναι από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη. Αυτό που παρατηρεί κάποιος είναι ότι η ίδια η πόλη το στηρίζει αυτό όλο τον χρόνο: Έχουν μουσείο κόμικς, βιβλιοθήκη κόμικς με τόσους πολλούς τίτλους που μας ζητούσαν να δανειζόμαστε 10 βιβλία, αλλά και ερευνητικό κέντρο για κόμικς με δυσεύρετα τεύχη.
Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να “χτιστεί” αντίστοιχα στην ελληνική επαρχία, όπως η Αλεξανδρούπολη που ζεις;
Αυτός ήταν κι ένας από τους βασικούς λόγους που επέστρεψα στην Αλεξανδρούπολη μετά τις σπουδές στην πρωτεύουσα και στην Ανγκουλέμ, διότι ήθελα να συμμετέχω σε μια τέτοια προσπάθεια. Αρκεί να σκεφτούμε πως η Ανγκουλέμ είναι μια μικρή πόλη, η οποία όμως έχει δημιουργήσει δεκαετίες τώρα κάτι τρομερά αξιόλογο. Πιστεύω πως έχουμε περάσει πια σε μια εποχή που η επαρχία γενικότερα έχει αποκτήσει μια άλλη δυναμική, ξεφεύγοντας ίσως από αυτήν με την οποία παραδοσιακά την ταυτίζαμε.
Ασχολείσαι και με τον μοντελισμό μινιατούρας, αλλά και τις πολεμικές τέχνες! Παρεισφρέει το ένα κομμάτι στο άλλο;
Βέβαια, το ένα συνδέεται με το άλλο πολύ στενά. Τον μοντελισμό μινιατούρας τον “συνάντησα” το 2017. Ουσιαστικά παίρνω τις μινιατούρες σε ξεχωριστά κομμάτια, πράγμα που με αφήνει να κατασκευάζω και να λαμβάνω ευχαρίστηση συναρμολογώντας ένα τρισδιάστατο πάζλ. Έπειτα τα βάφω με πολλές λεπτομέρειες, ενώ παλαιότερα έφτιαχνα και το τερέν. Παίζουμε με την παρέα μου λοιπόν παιχνίδια στρατηγικής και το δημοφιλές παιχνίδι μινιατούρας “Warhammer 40.000”, όπου τοποθετείται ο παίκτης σε ένα δυσοίωνο μέλλον, στο 40.000 μ.Χ. όπου όλη η ανθρωπότητα ελέγχεται από ένα δόγμα πολύ θεοκρατικό. Αυτό λοιπόν αποτέλεσε και το σημείο της έμπνευσής μου για τη “Θύελλα”. Σκεφτόμουν πώς θα μπορούσε αυτό να μεταφερθεί στην ελληνική “πραγματικότητα”.
Σύντομα κυκλοφορεί η “Θύελλα 2”. Τι θα διαβάσει ο αναγνώστης σε αυτήν;
Ουσιαστικά αποτελεί τη συνέχεια της ιστορίας μας. Ποια είναι αυτή; Διαπραγματεύεται τη μάχη ανάμεσα σε εικονολάτρες και εικονομάχους, η οποία λαμβάνει χώρα στο μακρινό μέλλον (10.018 μ.Χ.). Η καπετάνισσα ενός πλοίου βρίσκεται μπλεγμένη σε αυτόν τον εμφύλιο και προσπαθεί να μην πάρει μέρος σε όλο αυτό. Αποτελεί ουσιαστικά έναν στοχασμό γύρω από την ταυτότητα, τη θρησκεία, την τιμή κοκ. Μέσα στις μάχες λοιπόν που γίνονται στο πρώτο βιβλίο “ξυπνάει” μια αρχαία αυτοκράτειρα η οποία είναι βαμπίρ και βλέποντας την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η αυτοκρατορία μετά από πολλούς αιώνες, αποφασίζει να επέμβει για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Για τη Γη βέβαια, στο τέλος του πρώτου βιβλίου, τα πράγματα είναι δύσκολα καθώς κυβερνάται από τους βρικόλακες. Στο δεύτερο βιβλίο, η Θύελλα επειδή θεωρεί τον εαυτό της υπεύθυνο γι’ αυτήν την κατάσταση, μιας και ξύπνησε την αυτοκράτειρα, προσπαθεί να τη διορθώσει. Δεν αποκαλύπτω άλλα, η συνέχεια στις σελίδες της “Θύελλας 2”…
Πιστεύεις λοιπόν ότι η θρησκεία μπορεί να συμπλεύσει αρμονικά και δημιουργικά με τα κόμικς, χωρίς να γίνουν βλάσφημα;
Με αυτόν τον τρόπο προσπαθώ να δουλεύω. Ήθελα να κάνω ένα κόμικ που να μιλάει για τη θρησκεία με σεβασμό, χωρίς να προσβάλω το θρησκευτικό συναίσθημα, γιατί θεωρώ ότι είναι κάτι που έχουμε ανάγκη οι περισσότεροι άνθρωποι, όπως κι εγώ ο ίδιος. Ταυτόχρονα, όμως, ήθελα να θίξω και το κομμάτι του βιώματος και τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να γίνει εν δυνάμει επικίνδυνο το θρησκευτικό συναίσθημα, όπως όταν χρησιμοποιείται για να ασκηθεί έλεγχος κι εξουσία. Αυτό βλέπουμε και σε αυτά τα βιβλία. Εξάλλου δεν είναι νέα η συνύπαρξη αυτών των δύο φαινομενικά αντίθετων κόσμων, καθώς υπάρχουν θρησκευτικά κόμικς, βιβλικά θέματα στην 9η τέχνη κοκ. Απλώς εδώ στην Ελλάδα έχουμε μια διαφορετική σχέση με τη θρησκεία.
Ο πατέρας μου ήταν καθολικός παπάς και αυτό με έχει επηρεάσει από νεαρή ηλικία. Θυμάμαι να μεγαλώνω σε ένα θρησκευτικό περιβάλλον, ήμουν παπαδάκι από πολύ μικρός κι η θρησκεία με ενδιέφερε πολύ πάντοτε. Πιστεύω μάλιστα ότι τη συναντάμε σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας, ενώ από πολύ νωρίς μου είχαν γεννηθεί ερωτήματα και σκέψεις για το τι συμβολίζει για εμάς η θρησκεία και πώς την αντιμετωπίζουμε.
ΓΡΑΜΜΟΣΚΙΑΣΕΙΣ Zgur
