Οι δυναστείες φυλλορρόησαν. Ζήτω οι “δομές” που διαμορφώνουν τις ηγεσίες να γίνουν δυναστείες! Οι διαχειριστές του πολιτικού συστήματος δεν χάθηκαν. Υπάρχουν και μέσω του μιντιακού και οικονομικού κατεστημένου διαδραματίζουν τον καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη των πραγμάτων της χώρας. Συνεχίζουν να παίζουν με τους όρους “καπιταλισμός” και “σοσιαλισμός”.
Ήρθε το Μνημόνιο Παπαδήμου για να καταλάβουμε ποιος απαρνήθηκε τον καπιταλισμό και ποιος τον σοσιαλισμό. Αφού στον πρώτο δεν μπορούσαν να κολλήσουν τη δημοκρατία και επειδή στον δεύτερο πήγαινε “γάντι” έκαναν πάντρεμα. Έγιναν σοσιαλοκαπιταλιστές και σοσιαλοδημοκράτες επιμένουν να εγκαθιδρύσουν τον “ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό”. Έννοια δυσνόητη σαν σύλληψη, που για όλους μας σχεδόν δεν λέει τίποτα. Οι συντηρητικοί, που ενεφανίζοντο ως σώφρονες, επρέσβευαν σε αξίες προβεβλημένες. Αλλά πανικόβλητοι από τις επιθέσεις των “προοδευτικών”, όχι μόνο δεν μπόρεσαν να περάσουν τα προτερήματα του συντηρητισμού στα κόμματα, αλλά σπαταλούσαν ασκόπως χρόνο προς αναζήτηση πιστοποιητικών δημοκρατικότητος δίνοντας υπερβολικές διαστάσεις στον υπαρκτό σοσιαλισμό. Ετσι δημιουργήθηκε μια σύγχυση, ώστε να μην μπορούμε να διαχωρίσουμε ποιοι είναι οι φιλελεύθεροι και ποιοι οι κατά μιμητισμόν σοσιαλιστές.
Η ολιγαρχία ισχυροποιήθηκε σαν να ήταν μια επιχείρηση. Τι πέτυχε; Σε 10 χρόνια βρέθηκε απαξιωμένη, αφού εξασφάλισε το απυρόβλητο, να κάνει κουμάντο όχι μόνο στον δημόσιο, αλλά και στον ιδιωτικό βίο. Έτσι το σύστημα χρεοκόπησε το κράτος. Η λύση που μας επιβάλλουν με αυταρχισμό είναι τιμωρητική λύση και καθιστά την έκβαση του προβλήματος δυσχερέστατη. Κάτι νέο πρέπει να προκύψει, κάποια ριζική πρωτότυπη αλλαγή να εμφανιστεί, που να ’χει νεωτερισμό, να προϊδεάζει. Ένας άνθρωπος χρειάζεται να μην μοιάζει “Μεσσίας εν μέσω της νυκτός” χωρίς να τον πάρουμε χαμπάρι. Να δείχνει αξιόπιστος και να ’χει μέλλον.
Έτσι όπως έχουν σαλαμοποιηθεί οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας είναι αδύνατον ένα από τα κόμματα που έχουν ιδρυθεί τελευταίως να διαδραματίσει αρχηγικό ρόλο. Όσο μεγαλύτερη είναι η διάσπαση τόσο απομακρύνεται η λύση για τα προβλήματα της χώρας.
Τα μεγάλα κόμματα έγιναν απολειφάδια και τα μικρά, που είδαν το φως της δημοσιότητας, παραμένουν αποκόμματα. Όπως: “Συμφωνία για την Ελλάδα”, “Δυναμική Ελλάδα”, “Δραχμή Πέντε Αστέρων”, “Κοινωνία Πρώτα”, “Σοσιαλιστικό Κόμμα”, “Σχέδιο Β”, “Ελιά – Δημοκρατική Παράταξη”, “Δημοκρατική Σύμπραξη”, “Εθνική Αυγή”, “Ένωση Κεντρώων”, “Έλληνες Ευρωπαίοι Πολίτες”, “Ένωση για την πατρίδα και τον Λαό”, “Νέα Μέρα”, “Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα Ελλάδος”, “Νέο κόμμα”, “Νέα γραμμή”, η “Πρωτοβουλία 58” που προήλθε από τη σχάση του πυρήνα της ομάδος “Π80” για ένα αποφασιστικό βήμα προς την 4η Ελληνική Δημοκρατία κ.ά. Απέφυγα τα ονόματα των αρχηγών τους για ευνόητους λόγους.
Το αποκορύφωμα όλων το “Ποτάμι”, του νεοπροσδιοριζόμενου “πολιτικού με το σακίδιο”, που παίζει με την εικόνα περισσότερο, παρά με την ουσία. Οι επιτελείς της Συγγρού, της Ιπποκράτους και της Κουμουνδούρου διαβάζουν τα συμβαίνοντα, λυπούνται και προβληματίζονται, γιατί έχουν καταλάβει ότι ο πολυκομματισμός προέρχεται από τη διάσταση απόψεων και συμφερόντων που πλήττει κυρίως τα μεγάλα κόμματα που δεν τολμούν να πουν την αλήθεια στους πολίτες.
Στο ερώτημα ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο η απάντηση βρίσκεται απ’ τη διαπίστωση “ηγέτες που έρχονται από το παρελθόν καμουφλαρισμένοι”.
Κάτσε κ.Πλέσσα. Μην γράφεις οτι να ναι. Πότε είδε η Ένωση Κεντρώων του Β,Λεβέντη τα φώτα της δημοσιότητας;;; Απο το 92′ υπάρχει η ΕΚ , 1 φορά το 94′ βγήκε στον ANT1 και στον ΣΚΑΙ πριν 2 μήνες. Αυτή είναι η προβολή του κόμματος αυτού. Θέλεις δηλαδή με δυο εκπομπές μέσα σε 22 ολόκληρα κόμματα να έχει και μεγάλα ποσοστά;;; Ούτε στα ερωτηματολόγια των δημοσκοπήσεων δεν υπάρχει σαν επιλογή. Δυστυχώς Δημοκρατίας, πλουραλισμός και πολυφωνία δεν υπάρχει και δεν υπήρχε και ποτέ. Και για αυτό φταίτε εσείς οι δημοσιογράφοι και η πλειονότητα του λαού που καταπίνει το κουτόχορτο που της σερβίρετε.