Η ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ των συναινέσεων στην πολιτική σκηνή σπάνια εκδηλώνεται ως αρετή μας. Ιδιαίτερα σε θέματα αιχμής (εξωτερικά-εσωτερικά) προτάσσεται, σχεδόν πάντα, το κομματικό συμφέρον ή η εξουσία και έπεται το γενικότερο καλό.
ΜΕ ΤΗΝ ευκαιρία της αναθεώρησης του Συντάγματος, ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει “ανοίγματα” προς τα άλλα κόμματα, ώστε να έχει τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση στις αλλαγές που προωθεί.
ΑΠΟ την άλλη όμως, φέρνει στο φως της δημοσιότητας παλιά “σκάνδαλα”, ώστε ο θόρυβός τους να σκεπάσει είτε το Σκοπιανό είτε την παραχώρηση των πάνω από 11 χιλιάδες μνημείων της χώρας στους δανειστές (αυτό κι αν είναι σκάνδαλο!)
ΕΤΣΙ κι αλλιώς έχουμε μπει σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο. Κι αντί να υπάρχει ένα minimum συναίνεσης, τουλάχιστον στα εθνικά θέματα (Σκοπιανό, ελληνοτουρκικά, αλβανικό κ.λπ.), ο αγώνας και οι επιθέσεις των δύο “μονομάχων” με ανούσια λεκτικά επιχειρήματα θυμίζει “παλιές” αλήστου μνήμης προεκλογικές εποχές.
ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ότι υπάρχουν πεδία κοινής συναίνεσης μεταξύ των κομμάτων. Από τη στιγμή μάλιστα που ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί σκληρότερη οικονομική πολιτική από τους πιο σκληρούς νεοφιλελεύθερους, για ποιο λόγο να «μη τα βρίσκουν», τόσο με τη Ν.Δ. όσο και με τους άλλους.
ΦΑΙΝΕΤΑΙ όμως πως τα “ανοίγματα” γίνονται μυστικά, με συμφωνίες κάτω απ’ το τραπέζι (για το Συνταγματικό), ενώ προς τα έξω για λόγους ψηφοθηρικούς και κομματικούς δείχνουν να διαφωνούν!
ΕΙΝΑΙ κι αυτό πολιτική και μάλιστα ελληνική!
ΜΙΑ άλλη παράμετρος των “μυστικών” ανοιγμάτων είναι η επιθυμία του Μαξίμου, η συζήτηση για το Σύνταγμα να αποτελέσει ένα μέσο προσέγγισης ανεξάρτητων βουλευτών, καθώς και μελών των ΑΝΕΛ, ώστε να υπάρξει μια νέα μελλοντική κοινοβουλευτική πλειοψηφία, όταν το Σκοπιανό έλθει στη Βουλή και υπάρξουν τυχόν προβλήματα με τον κ. Πάνο Καμμένο.
ΣΚΟΠΙΑΝΟ, Ελληνοτουρκικά, ΑΟΖ, Εκκλησιαστικό, σκάνδαλα, Αλβανικό, Οικονομία, συνταξιουχικό κ.ά., όλα στο τραπέζι! Γιατί, λοιπόν, να μην υπάρχει και η “όρεξη” για μια νέα ανακατάταξη του πολιτικού σκηνικού, ώστε να προκύψουν κι άλλες “ιερές” συμμαχίες την επόμενη των εκλογών;
