• «Είναι ευκολότερο να πολεμάς για τις αρχές σου, παρά να ζεις σύμφωνα μ’ αυτές»
(Άλφρεντ Άντλερ)
Ι. -ΤΗΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗ εβδομάδα υπέβαλε την παραίτηση του ο διευθυντής της εφημερίδας “Αυγή”, Άγγελος Τσέκερης, σημειώνοντας σε ανάρτησή του στο fb, ότι το καθημερινό φύλλο της εφημερίδας δεν είναι βιώσιμο.
ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ έγραφε, υπό τύπο δημόσιας εξομολόγησης (τρόπος όχι συνηθισμένος για κομματικά αριστερά στελέχη, μάλιστα ενταγμένα στον τομέα της ενημέρωσης) και τα εξής: «Λίγο κάτι σαν απολογισμός για την υπόθεση της Αυγής: Στην Αυγή ανέλαβα ως διευθυντής στα τέλη Απριλίου του 2018. Πίστευα ότι ανεξάρτητα από τη γενικότερη κρίση του Tύπου, η κυκλοφορία της εφημερίδας ήταν δραματικά υποτιμημένη. Επομένως, αν δείχναμε ενδιαφέρον και φροντίδα για την εικόνα και το περιεχόμενό της, ο κόσμος θα ανταποκρινόταν. Και ο χώρος θα αποκτούσε μια βιώσιμη, παρεμβατική και σοβαρή εφημεριδα όπως του αξίζει. Τα καταφέραμε; Όχι. (…)». Και στη συνέχεια εξηγεί τους λόγους της απόφασής του οι οποίοι άπτονται μιας αδήριτης οικονομικής πραγματικότητας για έντυπες εφημερίδες που εξαρτώνται από κόμματα.
ΣΕ ΜΙΑ εποχή στην οποία παγκόσμια δεσπόζει η “ενημέρωση” μέσω των social media όπου η “ηλεκτρονική δημοσιογραφία” γίνεται με “ταχύτατους”, “άμεσους” και άρα… αχώνευτους ειδησεογραφικούς όρους (απαιτείται χρόνος και πολλαπλή διασταύρωση μιας είδησης για να θεωρηθεί έγκυρη), η διατήρηση μιας κομματικής έντυπης εφημερίδας είναι εκ προοιμίου υπόθεση χαμένη! Ήδη, κομματικές -κυρίως “αριστερής χροιάς”- εφημερίδες στην Ε.Ε. (Ιταλία, Γαλλία κ.λπ.) έχουν αναστείλει τις εκδόσεις τους υποκύπτοντας στη μη βιωσιμότητά τους.
ΙΙ. -ΤΟ ΜΕΛΟΣ του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Νίκος Μπίστης εκφράζει επί του θέματος ένα ρεαλισμό, με τον οποίο είμαστε βέβαιοι πως δεν θα συμφωνήσουν οι σκληροπυρηνικοί του κόμματος. Λέει μεταξύ άλλων (https://www.news247.gr/politiki/nikos-mpistis, 15/1/22): «…Και η πραγματικότητα είναι ότι η κρίση του γραπτού Τύπου είναι αναμφισβήτητη. Πρώτα η ελεύθερη ραδιοφωνία και η τηλεόραση και μετά καταλυτικά τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ, αχρήστεψαν την είδηση από τα έντυπα μέσα. Στη συνέχεια, τα Social Media -συνήθως με κακό τρόπο και λαϊκισμό- πήραν μεγάλη μερίδα από τη μάχη των ιδεών. Για μια σοβαρή εφημερίδα γνώμης έμεινε χώρος -πολύ μικρότερος από πριν- τις Κυριακές. Το καθημερινό Βήμα έκλεισε, η Ελευθεροτυπία επίσης, η καθημερινή Καθημερινή ζορίζεται. Αν χειμάζεται ο έντυπος Τύπος γενικά, ο κομματικός Τύπος ειδικότερα έχει πανευρωπαϊκά πεθάνει και κατά τη γνώμη μου κάθε προσπάθεια νεκρανάστασης του είναι μάταιη.(…)».
ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ πως κάθε άλλο σχόλιο περιττεύει. Η εποχή των “πάση θυσία” και με κάθε έντυπο τρόπο υποστηριζόμενων και κατευθυνόμενων ιδεολογιών, αριστερών ή δεξιών, παρήλθε ανεπιστρεπτί.
