Kομματικές οργανώσεις

Με αφορμή τις αντιδράσεις των κομματικών οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ στην Πελοπόννησο για την υποψηφιότητα του κ. Βουδούρη, που αποτελεί προσωπική επιλογή της ηγετικής ομάδας, απομυθοποιήθηκε η υποτιθέμενη δυναμική που μπορεί να εκφράζουν οι κομματικές οργανώσεις.
Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, τουναντίον δείχνει πολιτική ωριμότητα ενός κόμματος που διεκδικεί την εξουσία και θα πρέπει να πορευθεί με τους διεθνείς κανόνες (εάν θέλει να παραμείνει ευρωπαϊκό κράτος) και όχι με τις όποιες αποφάσεις των νομαρχιακών του  επιτροπών.
Δηλαδή εάν οι νομαρχιακές επιτροπές αποφασίσουν, εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση, διαγραφή του χρέους, αύξηση μισθών και συντάξεων σημαίνει ότι μπορεί να υλοποιηθούν;
Επειδή παρακολουθώ πάρα πολλά χρόνια τον τρόπο λειτουργίας των κομματικών οργανώσεων (σεβόμενος την ανιδιοτέλεια των ανθρώπων που ασχολούνται) κατέληξα στο συμπέρασμα πως οι αποφάσεις τους είναι απλά ουτοπικές σε ένα πολιτικό σύστημα που ο εν δυνάμει πρωθυπουργός μπορεί πριν γίνει να δηλώνει πως “σέβεται” τις αποφάσεις της βάσης, αλλά σαφέστατα λειτουργεί αργότερα με γνώμονα το εφικτό και όχι το ανέφικτο που οραματίζονται στον μικρόκοσμο τους οι κομματικές οργανώσεις.
Οσο δε και αν δηλώνουν τα στελέχη της αριστερής πλατφόρμας του ΣΥΡΙΖΑ πως δεν είναι το κόμμα τους αρχηγικό, ξεχνούν πως με βάση το σύνταγμα ο εκάστοτε πρωθυπουργός σχηματίζει την κυβέρνηση χωρίς να υποχρεώνεται να ζητήσει τη γνώμη κανενός.
Εκτός και αν ο ίδιος το θελήσει γιατί κανένα καταστατικό κόμματος δεν είναι ανώτερο από τη συνταγματική τάξη.
Αυτό το έκανε σαφέστατο ο κ. Τσίπρας, ο οποίος αγνόησε όλες τις κομματικές οργανώσεις της Πελοποννήσου, επιβάλλοντας τον δικό του υποψήφιο δίνοντας ξεκάθαρο μήνυμα πως τη στρατηγική τη χαράζει η ηγετική ομάδα ανεξάρτητα εάν συμφωνούν ή όχι τα τοπικά κομματικά στελέχη.
Αυτό ακριβώς συνέβη και με το ΠΑΣΟΚ όπου οι νομαρχιακές επιτροπές ήταν “φαινομενικά” πανίσχυρες μέχρι που το ΠΑΣΟΚ έγινε κυβέρνηση, κατόπιν προσγειώθηκαν και τα συνθήματα που φώναζαν (ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ), ξεχάστηκαν από την ηγετική ομάδα και όσα από τα στελέχη έμεναν πιστά στα συνθήματα αυτά απομακρύνθηκαν και πολλές φορές λοιδορήθηκαν.
Ας μην έχουν λοιπόν αυταπάτες οι φίλοι που πιστεύουν πως εάν πάρουν μία απόφαση στην τοπική τους θα υλοποιηθεί.
Είναι ρομαντικό να παλεύεις μέσα από την κομματική σου οργάνωση πιστεύοντας πως μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο, όμως καλό είναι να γνωρίζουν πως στο σκληρό πολιτικό σύστημα  οι στρατηγικές που διαμορφώνονται καθημερινά στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα αναγκάζουν την εκάστοτε κυβέρνηση να αναθεωρεί δεδομένες θέσεις και σίγουρα δεν περιμένει να εγκριθούν από την κεντρική επιτροπή.
Πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού είχε πει ο Γερμανός καγκελάριος Όττο Φον Μπίσμαρκ (1815 – 1898) και αυτό είναι η μεγάλη αλήθεια.