Κονσέρτο σε… καπνό μείζονα και τηγανίλα ελάσσονα

Κύριε διευθυντά,
εκδηλώσεις τιμής αυτές τις μέρες στα Χανιά για τον μεγάλο Ελληνα μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη. Τον 90χρονο Μίκη, τον Μίκη της Ελλάδας, τον Οικουμενικό Μίκη.
Πρώτη εκδήλωση την Κυριακή στο Μεγάλο Αρσενάλι (Κέντρο Αρχιτεκτονικής της Μεσογείου) στην καρδιά του Χανιώτικου λιμανιού. Παρουσίαση του κλασικού Μίκη με ένα κονσέρτο πιάνου από τον Γερμανό πιανίστα Gerhard Folkerts.
Γεμάτη η αίθουσα… με κοινό μοιρασμένο, Ελληνες και ξένους. Και τριγύρω στον εσωτερικό χώρο, διάχυτη η μυρωδιά -να πηγαινοέρχεται σε κύματα- από τηγανιτές πατάτες και καμένο λάδι. Εικόνα – απόδειξη της κατάστασης που επικρατεί τα τελευταία χρόνια στο ιστορικό λιμάνι των Χανιών, το λιμάνι της καρδιάς των ανθρώπων του, που οι ίδιοι φρόντισαν με τις κινήσεις τους να το καταστρέψουν. Για την είσοδο του Κ.Α.Μ., ούτε λόγος να γίνεται, αφού η ατμόσφαιρα εκεί είναι πνιγηρή και καθ’ όλα απογοητευτική.
Ο καθένας μπορεί να δώσει τη δική του εξήγηση (οι μυρωδιές δεν φυλακίζονται, τι να τις κάνουν οι ταβέρνες, να κλείσουν τα μαγαζιά για χατίρι του Γερμανού και του Μίκη και τόσα άλλα) κανείς όμως δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως αυτές οι εικόνες ταξιδεύουν στο εξωτερικό σε μια περίοδο, από τις πιο δύσκολες, στην ιστορία του Ελληνισμού. Εικόνες ωχαδελφισμού, εικόνες ασυδοσίας πάνω στη λογική «…και ό,τι αρπάξει ο κ…. μας» εικόνες ασέβειας στον τόπο, το χρόνο, τα μνημεία του, τους ανθρώπους του. Εικόνες τραγικές, όμοιες με εκείνες που μετέτρεψαν την προκυμαία του λιμανιού σε αδιάβατο μονοπάτι και εξαφάνισαν κάτω από τα σκιάδια την ομορφιά της αρχιτεκτονικής και τα λιγοστά εναπομείναντα μνημεία.
Πρέπει επιτέλους να σταματήσουμε να επικαλούμαστε σαν Ελληνες το ένδοξο παρελθόν μας και να κοιτάξουμε σαν νεοέλληνες να δούμε τι θα κάνουμε με το αχαρακτήριστο παρόν μας. Σεβασμός στον πολιτισμό, σημαίνει έμπρακτη συνέχεια αυτού.
Ειρήνη Καλαϊτζάκη