Μέσα στην ανεμοζάλη της πανδημίας έφυγε αναπάντεχα και αθόρυβα από τη ζωή στις 7.5.21 ο Κώστας Στρατινάκης.
Γεννημένος πριν 84 χρόνια στο Καλαμίτσι Αμυγδάλι Αποκορώνου ακολούθησε τη μοίρα της μετεμφυλιακής γενιάς μας.
Μετά το Δημοτικό στο Γυμνάσιο Χανίων, την Ανωτάτη Βιομηχανική Πειραιά και τη Νομική Θεσσαλονίκης σταδιοδρόμησε ως δικηγόρος Αθήνας, στέλεχος, νομικός σύμβουλος, του Υπ.Εθν. Οικονομίας. Εκεί ολοκλήρωσε προ πενταετίας, ευδόκιμα τον επαγγελματικό του βίο ως επίτιμος Δικηγόρος του ΔΣΑ.
Παράλληλα, ενεργοποιήθηκε από τα μαθητικά και φοιτητικά του χρόνια στους πολιτικούς, συνδικαλιστικούς και κοινωνικούς αγώνες της εποχής. Συμπορεύθηκε αταλάντευτα, με τους ξεχωριστούς σ’αυτούς τους αγώνες Λ. Βερυβάκη, Αλ. Παναγούλη, Ι. Μάρακα, Βαγ. Πετρίδη, Παν. Κρητικό, Γ. Πρασιανάκη, Γ. Περάκη, Λ. Χριστοφορίδου- Βερυβάκη, Αντ. Λιβάνη, Κ. Ανδρουτσόπουλο και αρκετούς που έδωσαν το ουσιαστικό παρών στον πολιτικό, συνδικαλιστικό και αντιδικτατορικό χώρο, μέσα από τις τάξεις του κόμματος των Φιλελευθέρων, της Ένωσης Κέντρου και του ΠΑΣΟΚ.
Υπήρξε στενός συνεργάτης του Γ. Παπανδρέου και Α. Παπανδρέου, που τον τίμησε ως Νομάρχη Χίου και πολιτευτή Β΄Πειραιά.
Δραστηροποιήθηκε ενεργά στο σύλλοκο Κρητών Φοιτητών, της Παγκρητίου Ένωσης και τον Σύλλογο Πολιτικού Προβληματισμού ΠΝΥΚΑ 21ος ΑΙΩΝΑΣ.
Εμβληματική φυσιογνωμία κυριολεκτικά της πολιτικοσυνδικαλιστικής κρητικής παροικίας της Αθήνας συμμετείχε ενεργά σε όλες τις σχετικές δραστηριότητες.
Συντροφεύτηκε στη ζωή από την Θεοδώρα, υπαλληλο της Αγροτικής Τράπεζας με την οποία απόκτησαν μία κόρη, την Άννα, διακεκριμένη Δικηγόρο Αθήνας, με ξεχωριστή επίδοση στο εργατικό δίκαιο, για χρόνια κορυφαίο στέλεχος, σήμερα Γ. Γραμματέα, του Υπουργείου Εργασίας.
Υπήρξε συνετός, έντιμος, εργατικός, δημιουργικός, αταλάντευτα δημοκρατικός. Μπήκε στο δημόσιο βίο φτωχός και φεύγει φτωχότερος.
Υπερήφανος, γνήσιος ζηλωτής Κρητικός, πορεύθηκε ευθυτενής, δημοκράτης τα ωραία χρόνια της νιότης μας με φάρο την ελπίδα ενός καλύτερου μέλλοντος. Παρέμεινε επίμονος Αποκωρονιώτης, από κει που ξεκίνησε και εκεί που απέδωσε το χώμα που πήρε στις 8.5.21, στο Καλαμίτσι Αλεξάνδρου, όπου είχε επιμελώς διαμορφώσει το λιμάνι της επιστροφής του. Πραγματοποιήθηκε τελικά ένα επίμονο όνειρό του.
Έφυγες δυστυχώς άβολα, καλέ φίλε, συμπορευτή, συναγωνιστή Κωστή αιφνιδιάζοντας όσους, όλο και λιγότερους, απομείναμε, αφήνοντάς μας με την πίκρα ότι λόγω της συγκυρίας δεν μπορέσαμε να σου πούμε από κοντά το κατευόδιο.
Ξαναγυρνάς στις ρίζες σου, στο ειδυλιακό βορειοανατολικό Αποκόρονα, στο όμορφο Καλαμίτσι.
Εκεί που θα σε δροσίζουν οι αύρες του κρητικού πελάγους και θα σε ζεσταίνει η θαλπωρή του μαδαρίτικου λίβα.
Εμείς δεν θα σε ξεχάσουμε
Μόλις άκουσα για το θάνατο του Κωστας και είμαι βαθιά λυπημένος από την απώλειά . Τα συλλυπητήριά μου.