Κόντρες Καμμένου – Κοτζιά

Τι ακριβώς συμβαίνει στον κυβερνητικό περίγυρο αυτή την εποχή, δύσκολα να το εξακριβώσει κανείς. Η παραδοξότητα, συνίσταται, στο ότι συμφωνείς με την ασκηθείσα εξωτερική πολιτική, δέχεσαι την παραίτηση του αρχιτέκτονα που την άσκησε, όμως συμπορεύεσαι μ’ εκείνον, που διαφωνεί. Αυτή είναι η αντίληψη της κυβέρνησης “πρώτη φορά αριστερά” στην οποίαν συμμετέχουν άνθρωποι που τάχθηκαν να διοικήσουν τη χώρα, ωριμάζοντας πολιτικά καθ’ οδόν και όπου μας βγάλ’ η άκρη.
Ο κ. Καμμένος, ακολουθεί δική του εξωτερική πολιτική την οποία δεν εκφράζει ως κυβερνητικός εταίρος, αλλά ως αρχηγός κόμματος και δεν συμβιβάζεται με τίποτα για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Στόχος του είναι εκτός της προσήλωσής του στα εθνικά ιδεώδη, να αλιεύσει ψήφους και απ’ το καλάθι των Μακεδονομάχων.
Οι λεκτικές κόντρες με τον τέως Υπ. Εξωτερικών προς τα ’κει σκοπεύουν.
Το δυσάρεστο, για τον έταιρο κυβερνητικό εταίρο κ. Τσίπρα, ο οποίος είχε αποκτήσει στενή οικειότητα με τον κ. Κοτζιά, είναι ότι αιφνιδιάστηκε με την παραίτησή του. Επρεπε, όμως να ξεπεράσει την κρίση μεταξύ των υπουργών του και προτιμώντας τη σταθερότητα της κυβέρνησής του, απεδέχθη την παραίτηση, με “πόνο ψυχής” παραπονεθείς, κατά πληροφορίες του στενού περιβάλλοντός του, με τη φράση «βλέπετε τι τραβάω μ’ αυτούς τους δύο»!
Ο κ. Καμμένος στην κατηγορία απ’ τον κ. Κοτζιά ότι έκανε μνεία στο Υπ. Συμβούλιο, ότι «ο Σόρος χρηματοδοτεί την κυβέρνηση με 50 εκ. ευρώ, αφού ξεκαθάρισε λέγοντας ότι «αναφέρθηκα στον Σόρος σε σχέση με συνεργασία του ΥΠΕΞ με εταιρεία εκδόσεως βίζα, που δεν έχει να κάνει με την κυβέρνηση», δεν θέλησε να δώσει συνέχεια, παραβλέποντας τις έντονες με την ιδιάζουσα φωνή, διαμαρτυρίες του κ. Κοτζιά.
Ο τέως Υπουργός, στο «θυμικό» του φαίνεται, να διαμαρτύρεται εντόνως, εφαρμόζοντας έκφραση δική του από παλιά ότι «όταν οι άλλοι έχουν δίκιο, εσύ πρέπει να φωνάζεις πολύ, για τα το εξουδετερώσεις…»
Φωνάζει λοιπόν, όπου πάει, ενοχλώντας την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, δικαιώνοντας εκείνους που είχαν προειδοποιήσει τον κ. Τσίπρα, ότι η υπουργοποίηση του κ. Κοτζιά δεν θα του ’βγαινε σε καλό. Τώρα αποδεικνύεται ότι το κόστος θα είναι μεγαλύτερο στο κόμμα, απ’ όσο επέφερε η υπουργοποίηση Βαρουφάκη.
Ο τέως υπουργός αποχωρώντας είπε κι άλλα φαιδρά, ότι είχε έτοιμα Π. Δ/τα με τα οποία κατάφερνε να επεκτείνει την κυριαρχία της χώρας. Ετσι ανάγκασε τον αντικαταστάση του πρωθυπουργό, να σιωπήσει, μέχρι να ενημερωθεί και να δηλώσει, ότι τα Π. Δ/τα, δεν θα υπογραφούν και θα έρθει το θέμα στη Βουλή, να γίνει νόμος του κράτους. Τούτο, οι εξ Ανατολών γείτονες, το εξέλαβαν ως υπαναχώρηση ή αδυναμία και είδαμε, πώς ενήργησαν με τη “Ναύτεξ”, που εξέδωσαν, δεσμεύοντας περιοχές δυτικά του Καστελόριζου για δήθεν άσκηση διάσωσης και έρευνας.
Η ζημιά στην εξωτερική πολιτική ενδέχεται να είναι διαρκής. Ισως ο κ. Τσίπρας τώρα, που ανάλαβε το Υπ. Εξωτερικών, να κατάλαβε τη λάθος επιλογή του κ. Κοτζιά. Η σοβαρότητα, η ευθυκρισία και το αίσθημα ευθύνης που διέπει τον πρωθυπουργό, ας ελπίσουμε ότι θα τον ωθήσουν ν’ ασκήσει την εξωτερική πολιτική υπηρετώντας τους βασικούς κανόνες της διεθνούς διπλωτίας, απευχόμενοι να ‘χουμε στο διάστημα με τις Τουρκικές προκλήσεις κάποιο επεισόδιο στο Καστελόριζο τύπου Ιμια. Προσοχή κ. πρωθυπουργέ!