Ένα πολύ παρεξηγημένο πουλί, λόγω του χρώματός του, είναι ο Κόρακας, αρχαιοπρεπώς Κόραξ.
Ο άνθρωπος βλέπει τον Κόρακα σαν κακό οιωνό, ως κάτι μαύρο που μόνο αναποδιές μπορεί να του φέρει.
Αντίθετα, ο Κόρακας, βλέπει τον άνθρωπο σαν κάτι οικείο και προσπαθεί να είναι σε επαφή μαζί του. Ο Κόρακας, έχει περίπου το μήκος κότας, 60 έως 70 εκατοστά και βάρος περίπου 1,5 κιλό. Είναι μονογαμικό πουλί. Κατασκευάζει τη φωλιά του σε ψηλά δέντρα, σε βουνά ή απόκρημνα βράχια.
Το χρώμα του Κόρακα, κατά την ελληνική μυθολογία, ήταν άσπρο.
Ο θεός Απόλλωνας από θυμό ή η θεά Αθηνά λόγω θλιβερού μαντάτου τον τιμώρησαν να γίνει ολόμαυρος. Ο Κόρακας είναι πουλί παμφάγο και αδηφάγο. Τρέφεται με σάρκες που βρίσκονται σε αποσύνθεση, ποντίκια, φίδια, έντομα, αβγά μικρών πουλιών και καρπούς.
Ο άνθρωπος θεωρεί τον Κόρακα ακάθαρτο πουλί και γι’ αυτό σε κανένα μέρος του κόσμου δεν το τρώνε. Ζει πάντα μαζί με την σύντροφό του. Το θηλυκό γεννά 3-5 αβγά που κλωσσάει 20 έως 22 μέρες. Ο Κόρακας ζει σε ψηλά μέρη. Τον χειμώνα κατεβαίνει πιο χαμηλά για να βρίσκει πιο εύκολα τροφή.
Ζεις έως και 30 χρόνια αλλά επιβεβαιωμένα, κόρακες έζησαν μέχρι και 100 χρόνια. Γι’ αυτό όταν ένας άνθρωπος φτάσει περίπου τα 100 χρόνια, τον λένε “κορακοζώητο”.
Έχω ακούσει ιστορίες ότι πολλοί βοσκοί, το καλοκαίρι στις Μαδάρες είχαν για συντροφιά Κόρακες, γιατί ο Κόρακας μαθαίνει να ζει με τον άνθρωπο.
Κατά τους Εβραίους, το πρώτο πουλί που απελευθέρωσε ο Νώε από την Κιβωτό, μετά τον κατακλυσμό, ήταν ο Κόρακας, ο οποίος βρήκε μπόλικη τροφή από πνιγμένους και δεν γύρισε στην Κιβωτό.
Ο Νώε έστειλε τότε το Περιστέρι, που γύρισε με το κλαδί της ελιάς.
Στις παραδόσεις όλων των λαών της γης, υπάρχουν μύθοι για τον Κόρακα.
Ακόμη υπάρχει και ο Αστερισμός του Κόρακα, που πήρε το όνομά του από έναν ελληνικό μύθο.
