Από τη σεζόν 2004-5, οπότε μετέχει στο παγκρήτιο πρωτάθλημα βόλεϊ γυναικών, ο Ν.Α.Ο. Σούδας διεκδίκησε με αξιώσεις δύο φορές τον παγκρήτιο τίτλο, χωρίς να τα καταφέρει, όμως η φετινή τρίτη προσπάθεια αποδείχθηκε “φαρμακερή”, μιας και επιβεβαίωσε τα προγνωστικά, αναδείχθηκε -για πρώτη φορά- πρωταθλήτρια ομάδα Κρήτης ενώ ταυτόχρονα “έγραψε και ιστορία”, αφού εξασφάλισε την παρθενική συμμετοχή της σε πανελλήνιο πρωτάθλημα γυναικών.
Έχοντας ενισχυθεί σημαντικά με την απόκτηση των Δόβρου, Τριανταφυλλίδη, Καλογεράκη, Μηλάκη και την επιστροφή των Βλαχάκη, Βακαλοπούλου, κατετάγη αήττητη (εντός αγωνιστικού χώρου, αφού έχει 1 μηδενισμό) στην 1η θέση, ενώ μετέχοντας στο κύπελλο Ελλάδος, πήρε την “κούπα” στην Κρήτη και στην επόμενη φάση του θεσμού αποκλείστηκε από τον Αστέρα Αγίου Δημητρίου (σωματείο που αγωνίζεται στην Α2 εθνική).
Μπορεί στις γυναίκες ο Ν.Α.Ο. Σούδας να μην είχε κατακτήσει μέχρι τώρα παγκρήτιο τίτλο, όμως στις τρεις άλλες ηλικιακές κατηγορίες τα έχει καταφέρει, αφού νεάνιδες, κορασίδες και παγκορασίδες έχουν αναδειχθεί πρωταθλήτριες Κρήτης και έχουν παίξει στα προκριματικά των αντίστοιχων πανελληνίων διοργανώσεων.
Η διάκριση, λοιπόν, που έλειπε από την τροπαιοθήκη του Ομίλου επιτεύχθηκε φέτος και γι’ αυτήν, αλλά και για τη νέα σεζόν στην Α2 Εθνική, μας μίλησε η προπονήτρια της ομάδας -μια από τις καλύτερες παίκτριες που έχει βγάλει το ελληνικό βόλεϊ- η Πελαγία Σκούρα.
Ακόμη, την άποψή του μας είπε ο πρόεδρος του Ν.Α.Ο.Σ., Γιώργος Γιαννουλάκης, ενώ υπάρχει επίσης μια σύντομη αναφορά στις παίκτριες που συνέβαλαν στην κατάκτηση του τίτλου, αλλά και στην πορεία της ομάδας στη φετινή διοργάνωση.
ΠΕΛΑΓΙΑ ΣΚΟΥΡΑ
«Πριν ακόμη αρχίσει το πρωτάθλημα, με δεδομένη τη μεταγραφική ενίσχυση της ομάδας, μοναδικός στόχος ήταν η άνοδος, την οποία, αν βέβαια δεν συνέβαινε κάποιο εξαιρετικά απρόοπτο γεγονός, όλοι θεωρούσαμε εφικτή.
Μπορεί στην πρεμιέρα, τέλη του περασμένου Νοεμβρίου, να είχαμε βαθμολογική απώλεια, όμως αυτό ειλικρινά δεν με προβλημάτισε, γιατί ήξερα ότι είμαστε μια νέα ομάδα, με πολλά καινούργια πρόσωπα στη σύνθεσή της, αλλά και αλλαγές θέσεων. Έτσι ήταν φυσιολογικό το ότι δεν είχαμε “δέσει” ακόμη, κάτι που θα γινόταν σταδιακά και μέσα από τα παιχνίδια. Ακολούθησαν τα δυο εκτός έδρας ματς με τις ομάδες που θεωρούσα ως πιο δύσκολες, δηλαδή τον Κύδωνα και την Άθλεση, στα οποία επικρατήσαμε εύκολα και ουσιαστικά, παρά το γεγονός ότι βρισκόμασταν μόλις στην 5η αγωνιστική, πίστεψα ότι ο τίτλος είχε κριθεί, κάτι που έγινε βεβαιότητα με την ολοκλήρωση του α’ γύρου.
Κατά τη γνώμη μου, σε όλα τα παιχνίδια που δώσαμε είχαμε τον έλεγχο, ανεξαρτήτως αν χάσαμε σετ ή ο αντίπαλος “γέμιζε” αυτά που κερδίσαμε. Εμείς δοκιμάζαμε διάφορα σχήματα κατά τη διάρκεια κάθε αγώνα, ενώ έπαιρναν χρόνο συμμετοχής όλα τα κορίτσια και έτσι ήταν λογικό να υπάρχουν σκαμπανεβάσματα στο παιχνίδι μας.
Γενικότερα, την απόδοση της ομάδας μπορώ να τη χαρακτηρίσω καλή, με βάση τη συμμετοχή στις προπονήσεις, που λόγω επαγγελματικών και φοιτητικών – σχολικών υποχρεώσεων δεν ήταν η απαιτούμενη. Αν δούλευαν μαζί όλα τα κορίτσια τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα, επειδή οι δυνατότητές τους είναι πολύ μεγαλύτερες, δεν είναι υπερβολή να πω ότι θα μπορούσαμε να έχουμε μια καλή πορεία ακόμη και αν παίζαμε στην αμέσως μεγαλύτερη κατηγορία, δηλαδή την Α2 Εθνική. Δυστυχώς, λόγω των προαναφερομένων υποχρεώσεων πέντε βασικών μας παικτριών, σχεδόν πάντα έλειπαν κάποιες και έτσι δεν μπορέσαμε να κάνουμε πράγματα τα οποία θα βοηθούσαν στο να παίξουμε ακόμη καλύτερα. Το επίπεδο του φετινού παγκρήτιου πρωταθλήματος ήταν πιστεύω πιο χαμηλό από πέρυσι, κάτι που δεν βοήθησε στο να υπάρξει συναγωνισμός, ενώ δεν φοβήθηκα ότι μπορούμε να χάσουμε το αήττητο, κάτι που από ένα σημείο και μετά ήταν ακόμη ένας στόχος.
Ατού της ομάδας θα έλεγα ότι ήταν το πολύ καλό σερβίς, αλλά και η αγωνιστικότητα που έδειξαν όλα τα κορίτσια σε ατομικές προσπάθειες στην άμυνα. Στον αντίποδα, είχαμε πρόβλημα στο μπλοκ, στο οποίο δεν μπορείς να έχεις καλή παρουσία, όπως και στο γενικότερο σύστημα άμυνας, αν δεν δουλέψεις πολύ τους τομείς αυτούς στις καθημερινές προπονήσεις, κάτι που εμείς δεν είχαμε τη δυνατότητα να κάνουμε.
Δεν είναι στη δικαιοδοσία μου να πω για το τι θα γίνει τη νέα σεζόν όσον αφορά το οικονομικό, όπου πλέον τα έξοδα θα είναι αυξημένα και καταλαβαίνω ότι σίγουρα θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια. Όσον αφορά το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, λογικά δεν θα συνεχίσουν μια-δυο παίκτριες, ενώ θα έχουμε πάλι προβλήματα λόγω επαγγελματικών – σχολικών υποχρεώσεων, οπότε θα χρειαστεί να ενισχυθούμε, όμως με προβληματίζει το γεγονός ότι δεν είδα στα παιχνίδια που δώσαμε αθλήτριες οι οποίες θα μπορούσαν να βοηθήσουν στις συγκεκριμένες θέσεις που χρειαζόμαστε. Είπα και προηγουμένως ότι τα κορίτσια, εφόσον δουλέψουν όπως πρέπει, έχουν μεγάλες δυνατότητες, αλλά σίγουρα η Α2 δεν είναι παγκρήτιο πρωτάθλημα και απαιτούνται προσθήκες αθλητριών που θα μπορούν, ανεξαρτήτως ηλικίας, να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της εθνικής κατηγορίας, αλλά και να μπουν στο “κλίμα” της ομάδας.
Ολοκληρώνοντας θέλω να πω ότι κατά τη γνώμη μου το βόλεϊ, αλλά και ο αθλητισμός γενικότερα, λόγω των συνθηκών που έχουν διαμορφωθεί και επικρατούν τα τελευταία χρόνια, τουλάχιστον σ’ ερασιτεχνικό επίπεδο θα επιστρέψουν σε παλιές εποχές. Δηλαδή πρωταρχικός στόχος θα είναι η άθληση, πιο ψηλά θα μπαίνει η αγάπη για την ομάδα και δεν θα ισχύει πια το “θα παίξω βόλεϊ ή κάποιο άλλο άθλημα με στόχο να αποκατασταθώ”. Όσον αφορά εμάς, στην Α2 Εθνική ναι μεν υπάρχει το στοιχείο του πρωταθλητισμού και το επίπεδο είναι σαφώς πιο υψηλό, αλλά σε κάθε περίπτωση η νοοτροπία και οι απαιτήσεις, υποχρεωτικά, δεν μπορεί να είναι ανάλογες με αυτές προηγούμενων χρόνων, αφού είναι ξεκάθαρο ότι τα πράγματα έχουν πλέον αλλάξει».
• Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, την 1η Αυγούστου 1965 και άρχισε να παίζει βόλεϊ το 1977 στον Φιλαθλητικό, με τον οποίο, αρχικά, κατέκτησε πανελλήνιους τίτλους μικρών ηλικιακών κατηγοριών και στη συνέχεια γυναικών (συνολικά 5), αγωνιζόμενη ως κεντρική μέχρι το 1990, ενώ είχε και πολλές συμμετοχές σε εθνικές ομάδες. Έγινε η πρώτη ελληνίδα παίκτρια που αγωνίστηκε στο εξωτερικό (στη γαλλική, Σαν ντε Κλερ Μπορντώ-A’ Εθνική), το 1992 γύρισε στον Φιλαθλητικό, τον επόμενο χρόνο κατέβηκε στα Χανιά όπου με τον Κένταυρο κατέκτησε τον παγκρήτιο τίτλο (και στη συνέχεια -μέσα από μπαράζ- την άνοδο στην Β’ Εθνική), ακολούθησε νέο ταξίδι στη Γαλλία (αυτή τη φορά έπαιξε σε ομάδα Β’ Εθνικής), το καλοκαίρι του 1995 επέστρεψε στα Χανιά ως παίκτρια – προπονήτρια του Κενταύρου και έκτοτε είναι μόνιμη κάτοικος της πόλης μας. Το 2002 ανέλαβε την ανδρική ομάδα της Σούδας, στη συνέχεια είχε την ευθύνη στις ακαδημίες και στους άνδρες του Κενταύρου, στους άνδρες και στις γυναίκες του ΟΠΕΡ, ενώ από το καλοκαίρι του 2010 είναι προπονήτρια στον Ν.Α.Ο. Σούδας.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΚΗΣ
«Ο τίτλος και η άνοδος στην εθνική κατηγορία αποτελούν δικαίωση των προσπαθειών των αθλητριών μας και της προπονήτριάς τους και σίγουρα τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια.
Βέβαια η επιτυχία αυτή μας δημιουργεί πλέον πολύ μεγαλύτερη ευθύνη, αφού ξέρουμε ότι για τις μετακινήσεις και μόνον απαιτούνται αρκετά χρήματα.
Ηδη έχουμε συζητήσει στο διοικητικό συμβούλιο το θέμα αυτό, υπάρχει ένα αρχικό πλάνο και έχουμε αποφασίσει να “κτυπήσουμε πόρτες” στην προσπάθεια που θα κάνουμε ώστε να μπορέσουμε ν’ ανταπεξέλθουμε στις αυξημένες οικονομικές υποχρεώσεις της νέας σεζόν.
Μια από τις πρώτες θα είναι αυτή της ΑΝΕΚ Lines, αφού οι μετακινήσεις μας αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος των εξόδων.
Σε γενικές γραμμές υπάρχει συγκρατημένη αισιοδοξία, όμως προσωπικά πιστεύω στον Θεό και στον άνθρωπο και ελπίζω ότι τελικά όλα θα εξελιχθούν κατ’ ευχήν.»
Μαρία Μάντακα
Ημερομηνία γεν.: 25/4/1988
Θέση: Ακραία
Ελένη Δόβρου
Ημερομηνία γεν.: 7/4/1993
Θέση: Ακραία
Μαρία Βλαχάκη
Ημερομηνία γεν.: 1/1/1989
Θέση: Πασαδόρος-λίμπερο
Λίτσα Λελεδάκη
Ημερομηνία γεν.: 19/4/1995
Θέση: Κεντρική
Λίζα Τριανταφυλλίδη
Ημερομηνία γεν.: 7/4/1992
Θέση: Διαγώνια
Τζίνα Καλογεράκη
Ημερομηνία γεν.: 4/6/1991
Θέση: Κεντρική
Εμμανουέλα Μηλάκη
Ημερομηνία γεν.: 12/5/1995
Θέση: Λίμπερο
Μυρσίνη Βακαλοπούλου
Ημερομηνία γεν.: 3/1/1996
Θέση: Ακραία
Μπέτυ Αρτζουχαλτζή
Ημερομηνία γεν.: 22/10/1997
Θέση: Πασαδόρος
Ειρήνη Παπαδουλάκη
Ημερομηνία γεν.: 27/12/1997
Θέση: Ακραία
Πηνελόπη Σολωμού
Ημερομηνία γεν.: 8/5/1998
Θέση: Ακραία
Νίκη Τζανετέα
Ημερομηνία γεν.: 10/6/1997
Θέση: Κεντρική
Ελένη Λεβεντέλη
Ημερομηνία γεν.: 4/9/1999
Θέση: Πασαδόρος
Εύη Πισσαδάκη
Ημερομηνία γεν.: 25/10/1997
Θέση: Κεντρική – διαγώνια
* Σε κάποιες αποστολές αγώνων ήταν ακόμη οι “μικρές” Κωνσταντίνα Τζανετέα (2000), Ελένη Τζουγανάκη (1999) και Μαρία Τσαγκάρη (1997).
Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ
Το πρωτάθλημα έγινε με το ίδιο σύστημα, αλλά με δύο επιπλέον ομάδες συγκριτικά με πέρυσι. Τα συνολικά 10 σωματεία έδωσαν από 18 αγώνες (σε δύο γύρους, εντός και εκτός έδρας) και ο Ν.Α.Ο. Σούδας τερμάτισε στην 1η θέση της βαθμολογίας, κατακτώντας για πρώτη φορά τον τίτλο και την άνοδο στην Α2 Εθνική.
Αρχισε την πορεία του με… γκέλα, αφού χρειάστηκε το τάι μπρέικ για “γυρίσει” από το 2-0 που έχανε και να κερδίσει τελικά 3-2, εκτός έδρας το Αρκάδι, ενώ στο πρώτο παιχνίδι ως γηπεδούχος νίκησε 3-0 τον Α.Ο. Ακρωτηρίου. Την 3η αγωνιστική είχε ταξίδι στο Ηράκλειο, για ένα… θεωρητικά επικίνδυνο παιχνίδι με αντίπαλο την Άθλεση, στο οποίο τελικά επικράτησε εύκολα με 3-1 και ολοκλήρωσε τις υποχρεώσεις του για το 2013 κερδίζοντας, στη Σούδα, 3-0 τον ΣΦΠΧ.
Έκανε… ποδαρικό στον νέο χρόνο αντιμετωπίζοντας εκτός έδρας τον επίσης… επικίνδυνο Κύδωνα, όμως πήρε ξανά τρεις βαθμούς (με σκορ 1-3), στις 21/1 νίκησε 3-0 τον Άνεμο, ενώ το εκτός έδρας ματς της 7ης αγωνιστικής, με τον Χερρονάσιο, αναβλήθηκε λόγω του αγώνα με τον Αστέρα Αγ. Δημητρίου για το κύπελλο και ολοκλήρωσε τον α’ γύρο κερδίζοντας με 3-0 σετ τη ΓΕΙ στην Ιεράπετρα και τον Γιούχτα στο κλ. Σούδας.
Στην πρεμιέρα του β’ γύρου νίκησε 3-0 το Αρκάδι, ενώ ακολούθησαν δύο αγώνες μέσα στο Σαββατοκύριακο 22-23/2, οπότε κέρδισε 3-0 τη ΓΕΙ και την επομένη έφερε το ίδιο αποτέλεσμα στο Καμπάνι, με τον Α.Ο. Ακρωτηρίου. Έπαιξε το αναβληθέν παιχνίδι στη Χερσόνησο στις 2/3 και νίκησε 3-0, ενώ ακολούθησαν οι αγώνες με Άθλεση και ΣΦΠΧ, στους οποίους είχε το ίδιο (3-0) νικηφόρο αποτέλεσμα.
Κερδίζοντας, εντός έδρας στις 23/3, με 3-1 σετ τον Κύδωνα, ο Ν.Α.Ο. Σούδας ουσιαστικά είχε αναδειχθεί πρωταθλητής, ενώ την επόμενη αγωνιστική (15η) πήρε χωρίς να παίξει (παραιτήθηκε ο Άνεμος) τους τρεις βαθμούς.
Στις 6 Απριλίου υποδέχθηκε στο κλ. Σούδας τον Χερρονάσιο, τον οποίο νίκησε 3-0 σετ και αυτό ήταν το τελευταίο παιχνίδι του, αφού είχε ήδη παίξει για τη 17η αγωνιστική με τη ΓΕΙ, ενώ τη 18η αποφασίστηκε η ομάδα να μην μπει στον κόπο του ταξιδιού στο Ηράκλειο (θα έπαιζε με τον Γιούχτα) και έτσι καταγράφηκε… στα χαρτιά η πρώτη της ήττα.
Βαθμολογία (σε 18 αγώνες): Ν.Α.Ο. Σούδας 50 (17 νίκες-1 ήττα, 51-8 σετ), Κύδων* 40 (45-19), Αρκάδι* 39 (44-21), Χερρονάσιος 31 (37-30), Άθλεση 31 (39-29), Άνεμος 27 (34-34), Γιούχτας 21 (31-39), ΣΦΠΧ 19 (24-41), Α.Ο. Ακρωτηρίου 6 (10-49), ΓΕΙ 3 (6-51). Η βαθμολογία δεν είναι τελική, αφού εκκρεμεί ο αγώνας Κύδων και Αρκάδι.
ΤΡΙΤΗ ΚΑΙ… ΦΑΡΜΑΚΕΡΗ
Ο Ν.Α.Ο. Σούδας έπαιξε πρώτη φορά σε παγκρήτιο πρωτάθλημα γυναικών τη σεζόν 2004-5 και μετά από δυο χρόνια -με το ίδιο σύστημα διεξαγωγής και συμμετοχή πάλι 10 ομάδων- διεκδίκησε τον τίτλο, αλλά τελικά τον έχασε από την Άθλεση με διαφορά τριών βαθμών.
Ανάλογη πορεία έκανε και την αγωνιστική περίοδο 2011-12, οπότε οι -συνολικά 9-ομάδες ήταν αρχικά χωρισμένες σε 2 ομίλους, ο Ν.Α.Ο. Σούδας πήρε την 1η θέση στον Α’, στα χιαστί παιχνίδια έπαιξε με τη ΓΕΗ, κάθε ομάδα κέρδισε στην έδρα της με 3-1 και η χανιώτικη πήρε την πρόκριση έχοντας καλύτερη διαφορά πόντων και στις δυο αναμετρήσεις. Έτσι έπαιξε στον τελικό με τη Μεσσαρά (στα χιαστί είχε κερδίσει δυο φορές τον Κύδωνα), από την οποία όμως έχασε 3-1 στις Μοίρες και 3-0 στη Σούδα.
