Η κοροϊδία της ανάπτυξης

Σπάνια συναντά κανείς τόση ασυδοσία και τόσο εμπαιγμό σε τελικό ανακοινωθέν, όπως αυτό του τελευταίου συμβουλίου κορυφής της Ε.Ε. Καμιά φωνή διαμαρτυρίας στην ασύδοτη γερμανική πολιτική, που ενώ έχει καταστρέψει αρκετές από τις χώρες εταίρους μια ανισοβαρούς ένωσης, παρασύρει στον επιτελούμενο όλεθρο και αρκετές νέες.
Η πολιτική «δίνοντας ορισμένα ψίχουλα» που επιχειρεί η Γερμανία, έχει ως αποτέλεσμα να συνεχίζεται αμείωτη η θλιβερή αυτή κατάσταση λιτότητας. Αφού συναινέσαμε να δημιουργήσουμε στρατιές ανέργων στην Ε.Ε., τώρα συναινούμε και πώς να προχωρήσουμε στην ανάπτυξη και στη δημιουργία θέσεων εργασίας. Αλλοπρόσαλλη πολιτική που αφήνει λίγα μερικώς λάσκα χαλινάρια, που έτρεξαν και τα άρπαξαν οι συνήθεις ύποπτοι φίλοι γαλλο-ιταλοί, θεωρώντας ότι τους δίνεται «άδεια χαλάρωσης» από το Σύμφωνο.
Τελείωσε στις Βρυξέλλες την Παρασκευή το μεσημέρι ένα ιδιότυπο συμβούλιο κορυφής, όπου ορισμένες από τις μεγάλες χώρες, θέλοντας να ξεφύγουν από τη μέγγενη της Γερμανίας άδραξαν την ευκαιρία να μπορούν να χαλαρώσουν τις οικονομικές τους πολιτικές, ώστε να ανασάνουν και να μην πνιγούν σε νέα κύματα ανεργίας. Ωστόσο, οι πιο αδύνατες χώρες μαστίζονται κάτω από τη γερμανική μπότα που έχει επιβάλει την πανούκλα της ανεργίας. Εκείνο που έχει παραπάνω θλιβερότητα από την κανονική στο όλο σκηνικό είναι ότι σε επίπεδο διαπιστώσεων λέγονται όλες οι αλήθειες, διότι πλέον αυτές δεν μπορούν να κρυφτούν! Έτσι, οι εταίροι αρχηγίσκοι ανακάλυψαν ότι «Επιστρέφουμε σε τροχιά ανάπτυξης και  παρατηρείται μικρή αύξηση της απασχόλησης παρότι σε πολλές περιοχές της Ευρώπης η ανεργία, ειδικότερα δε αυτή των νέων, βρίσκεται ακόμη σε πρωτοφανή και απαράδεκτα επίπεδα. Η φτώχεια και ο κοινωνικός αποκλεισμός εξακολουθούν να αποτελούν μείζονες ανησυχίες».
Μάλιστα, σε μια αποστροφή λίγο παρακάτω, των συμπερασμάτων αναφέρεται η «είδηση» του συμβουλίου κορυφής που αναφέρει επί λέξει: «Λόγω των σταθερά υψηλών επιπέδων του χρέους και της ανεργίας και της χαμηλής αύξησης του ονομαστικού ΑΕΠ καθώς και των προκλήσεων της γήρανσης της κοινωνίας και της στήριξης της δημιουργίας θέσεων απασχόλησης, ιδίως για τους νέους, πρέπει να συνεχισθεί η εφαρμογή ευνοϊκής προς την ανάπτυξη και διαφοροποιημένης δημοσιονομικής εξυγίανσης».
Έτσι, εξηγείται πλήρως και ο τίτλος  του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης, που θα εφαρμοστεί και με βάση σειρά διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, θα αξιοποιήσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την εγγενή ευελιξία των ισχυόντων κανόνων του συμφώνου αυτού.
Δε λένε όμως με ποιους πόρους, διότι εδώ ο Γάλλος πρόεδρος Ολάντ ψέλλισε ότι για να μπει σε ανάπτυξη η Ευρώπη απαιτούνται 1 τρισ. 200 δισ. ευρώ (1,2 τρισ. €). Είναι όμως γνωστό ότι η κα Μέρκελ έδωσε τη συγκατάθεσή της στον επταετή προϋπολογισμό, στα 900 δισ. € για την εφαρμογή της  ευρωπαϊκή πολιτική και από αυτά καμιά 200ριά αποτελούν τη ραχοκοκαλιά των διαρθρωτικών επεμβάσεων και αν προσθέσουμε περίπου 100-120 δισ. € από την ευρωπαϊκή τράπεζα επενδύσεων και την ανάλογη μόχλευση που θα επιφέρουν αυτά τα κονδύλια, καταλαβαίνουμε ότι είναι τουλάχιστον 4 φορές λιγότερα τα κονδύλια αυτά από εκείνα που απαιτούνται για την ανάταση που ονειρεύεται ο Γάλλος πρόεδρος!
Και στη συνέχεια των διαπιστώσεων, διαβάζουμε ότι «Η ανάκαμψη παραμένει εύθραυστη και άνιση και οι προσπάθειες εφαρμογής διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων για την ενίσχυση της ανάπτυξης πρέπει να συνεχιστούν και να ενισχυθούν προκειμένου να αυξηθεί το αναπτυξιακό δυναμικό της Ευρώπης και να δημιουργηθούν περισσότερες και καλύτερες θέσεις απασχόλησης. Απαιτούνται ενισχυμένη δράση για μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης της εργασίας, μεταρρύθμιση των αγορών προϊόντων και υπηρεσιών και των δημοσίων διοικήσεων, βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος και του περιβάλλοντος έρευνας, ανάπτυξης και καινοτομίας, διευκόλυνση της πρόσβασης σε χρηματοδότηση, ενίσχυση της λειτουργίας των βιομηχανιών δικτύου και αναμόρφωση των εκπαιδευτικών συστημάτων».
Αυτό το κομμάτι των συμπερασμάτων είναι όλη η αναλγησία των Ευρωπαίων ηγετών: Μιλώντας μόνο για τη χώρα μας, σε σχέση με αυτό το τμήμα υποστηρίζω ότι:
1.   Στη χώρα μας δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη, παρά μόνο αν αυτενεργήσουν οι Έλληνες. Χωρίς έξωθεν υποστήριξη.
2.   Η μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης της εργασίας είναι ένα όνειρο που έχει μετατραπεί σε εφιάλτη από την τρόικα, που δεν αφήνει κανένα περιθώριο στους στενάζοντες εφοριακά, Έλληνες να ανασάνουν!
3.   Η μεταρρύθμιση των αγορών προϊόντων, σημαίνει α) ότι έχουμε αγορές και β) προϊόντα, πράγμα αναληθές.
4.   Αλλά το κερασάκι είναι η αναφορά στη «διευκόλυνση της πρόσβασης σε χρηματοδότηση», αδύνατον να το χωρέσει επιχειρηματικός νους, και αυτοί εξακολουθούν να μας κοροϊδεύουν! Ούτε για ρευστότητα, ούτε για επενδύσεις, παρόλα τα 50 δισ. ευρώ που χρησίμευσαν για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, καθιστώντας τες κρατικές, αλλά υπό την αιγίδα των τραπεζιτών τους!
Τέλος και για να μην ξεχνιόμαστε, στα συμπεράσματα αναφέρεται ότι «Το Συμβούλιο και η Επιτροπή θα παρακολουθήσουν περαιτέρω την εφαρμογή των συστάσεων ανά χώρα (ΣΑΧ) και θα αναλάβουν δράση, όπως απαιτείται», δηλαδή ουαί και αλλοίμονό σας, αγαπητοί, αν τολμήσετε να παρασπονδήσετε!
Στην κριτική που ασκούμε κατά της εγκληματικής γερμανικής πολιτικής, προσθέτουμε ότι ούτε εμείς, ούτε οι άλλοι λαοί μπορέσαμε να αλλάξουμε την τακτική της λιτότητας και τα μηνύματα που στείλαμε με τις ευρωπαϊκές εκλογές δεν έπεισαν για την απογοήτευση των Ευρωπαίων από την πολιτική λιτότητας που έχει αυξηθεί, επικίνδυνα!
Έτσι, οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων απλά συμφώνησαν σε πέντε κυρίαρχες προτεραιότητες που θα κατευθύνουν το έργο της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά την επόμενη πενταετία: ισχυρότερες οικονομίες με περισσότερες θέσεις απασχόλησης, κοινωνίες ικανές να ενδυναμώνουν και να προστατεύουν, ασφαλές μέλλον όσον αφορά την ενέργεια και το κλίμα, αξιόπιστος τομέας θεμελιωδών ελευθεριών, αποτελεσματικότερη κοινή δράση ανά τον κόσμο.
Το ατέλειωτο μπλα – μπλα των Ευρωπαίων δεν πείθει πλέον, ούτε τους στενούς τους συγγενείς!