Κοσμογονία

Ιωάννης Ευθυμιάδης*

Ο πρώτος αμερικανός αστρονόμος Έντγουιν Χαμπλ (Edwin Hubble 1889-1953) με τις αλλεπάλληλες παρατηρήσεις του ανακάλυψε το 1925 από το αστεροσκοπείο Wilson με το τηλεσκόπιο Hooker, με φασματοσκοπικές μεθόδους,γαλαξί γαλαξία με μορφή σπειροειδή νεφελώματος. Καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο νεφελοειδής γαλαξίας (απομακρύνεται από τον δικό μας Γαλαξία).

Σαν παρατηρητής ο Χαμπλ με βάση την αντίληψη των αισθήσεών του δεν μπόρεσε να δώσει μια τεκμηριωμένη ερμηνεία, για την “απομάκρυνση του γαλαξία”.
Ο φυσικός Άλμπερτ Άινσταιν (Albert Einstein 1879 – 1955) έχει αναπτύξει την ειδική θεωρία της σχετικότητας το1905 όπου την ολοκληρώνει με τον τύπο Ε=mc2. Η θεωρία της σχετικότητας επεκτείνει τους νόμους κίνησης και βαρύτητας του Νεύτωνα.
Ο Άγγλος αστρονόμος Φρεντ Χόιλ (Fred Hoyle 1915 – 2001) του 20ου αιώνα είναι εκείνος που χρησιμοποίησε πρώτος την φράση: Μεγάλη Έκρηξη (Big Bang).
Η παρατήρηση από τον Χαμπλ για την απομάκρυνση των γαλαξιών, επιβεβαιώνει αργότερα ο Άινσταιν με βάση την θεωρία της σχετικότητας του Χαμπλ και ενισχύοντας ότι η απομάκρυνση των γαλαξιών οφείλεται στην διαστολή του σύμπαντος.
Για να υπάρχει διαστολή του σύμπαντος με την θεωρία της σχετικότητας έπρεπε να στηρίζεται σε μια αρχή. Με βάση της θεωρίας του Φρεντ Χόιλ όπου άθελα το 1949 χρησιμοποίησε με ειρωνικό τρόπο τον όρο «Μεγάλη Έκρηξη».
Η Μεγάλη Έκρηξη είναι η αιτία σε σχέση με την θεωρία της σχετικότητας που το σύμπαν διαστέλλεται.

Ο Στίβεν Χόκινγκ πριν το τέλος της ζωής του δημοσιεύει μια θεωρία όπου δημιουργεί «ταραχή» στους αστροφυσικούς. Ο θεωρητικός φυσικός Χόκινγκ με την νέα θεωρία του υποστήριξε ότι ο χωροχρόνος προϋπήρχε της Μεγάλης Έκρηξης, τι εννοούσε;
Εδώ υπάρχουν πολλές διαφορετικές και αναπόδεικτες θεωρίες των επιστημόνων, ιδίως προβληματισμοί πως θα ερμηνεύσουν αυτό το λογικό και λειτουργικό σύμπαν. Δεν μπορούμε να βασιζόμαστε μόνο σε υποθετικά νοητικά πειράματα!

ΑΝΑΛΥΣΗ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΘΕΩΡΙΑΣ

Οι αστροφυσικοί με τις σύγχρονες παρατηρήσεις μέσω του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος και ενδείξεις κατέληξαν ότι στο κέντρο κάθε γαλαξία υπάρχει μια μελανή (μαύρη) μεγάλη μάζα όπου εκδηλώνει μια πολύ ισχυρή βαρυτική έλξη λόγο του βαρυτικό της πεδίου. Αυτός είναι ένας λόγος που επικρατεί σε κάθε γαλαξία, η ισορροπημένη και συγκροτημένη λειτουργία των αστέρων και πλανητών όπου οφείλεται στην μελανή βαρυτική μάζα που υπάρχει στο κέντρο του γαλαξία.
Κατέληξαν ότι ο λόγος που οι γαλαξίες απομακρύνονται ο ένας από τον άλλον οφείλεται στο ότι το σύμπαν (χώρος) συνεχίζει να διαστέλλεται ακόμα.

Ας πάρουμε την θεωρία του Χόκινγκ που μας λέει ότι ο χωροχρόνος προϋπήρχε πριν της Μεγάλης Έκρηξης. Η θεωρία του είναι σωστή απλώς θα πρέπει να την τεκμηριώσουμε ή τουλάχιστον να την προσεγγίσουμε με βάση την αντικειμενικότητα μιας λογικής.
Πριν συνεχίσω την ανάλυση μιας θεωρίας πάνω σε μια λογική, πρέπει πρώτα να γνωρίζουμε ότι η λογική δεν είναι τεκμήριο αποδεικτικής. Κάθε άνθρωπος έχει την δική του λογική σε σχέση με την αντίληψη του, το πως αντιλαμβάνεται τα πράγματα αισθητικά μέσα στο χώρο.
Με βάση τους νόμους της φύσης εδράζετε η θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης σύμφωνα ότι το σύμπαν «γεννήθηκε» μιας χρονικής στιγμής.
Ερχόμαστε στο επίκεντρο σημείο ερμηνείας της θεωρίας του Χόκινγκ.
Τι είναι το υλικό σύμπαν; Είναι το σύνολο των ουρανίων σωμάτων στο άπειρο διάστημα. Τι είναι το κενό σύμπαν; Είναι το σύνολο του χωροχρόνου στο άπειρο διάστημα. Το συμπέρασμα από την θεωρία του Χόκινγκ βγαίνει ότι το υλικό σύμπαν γεννήθηκε μέσα στο αγέννητο σύμπαν.

Επίσης, η θεωρία του αρχαίου φιλόσοφου Παρμενίδη μας λέει ότι το σύμπαν είναι αγέννητο και αιώνιο. Ενδεχομένως ο Παρμενίδης να είχε συλλάβει την ιδέα και εννοούσε για την ύπαρξη του κενού σύμπαντος του χωροχρόνου το οποίο μένει αναλλοίωτο, άφθαρτο στο άπειρο και δεν εννοούσε για το γεννημένο υλικό σύμπαν της αλλοίωσης φθοράς και θανάτου (ακμής-πτώσης-παρακμής).
Εδώ παρατηρούμε ότι το υλικό σύμπαν δεν αποτελείται μόνο από έναν γαλαξία μιας δημιουργικής έκρηξης, άλλα αποτελείται από άπειρους και μοναδικούς γαλαξίες πολλών αυτόνομων εκρήξεων.
Το υλικό σύμπαν με τις φασματικές φαινομενικές ενδείξεις δείχνει να είχε δημιουργηθεί από πολλές και διαχρονικές εκρήξεις στο χωροχρόνο από τις (μαύρες τρύπες) δηλαδή από εκρήξεις μεγάλες μάζες όπου έφταναν σε υψηλό υπερβολικό πυκνό και θερμό σημείο πριν την έκρηξη.

ΔΙΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΣΥΣΤΟΛΗ ΓΑΛΑΞΙΩΝ

Όταν φτάσει στο σημείο η μελανή μάζα στην ωρίμανσή της σε πολύ πυκνές και ισχυρές θερμικές πιέσεις τότε δημιουργείται η Μεγάλη Έκρηξη, η γέννηση ενός γαλαξία. Με την έκρηξη δημιουργείται μια συνεχή διαστολή του γαλαξία μέχρι την ακμή του. Η χρονική διάρκεια ακμής ενός γαλαξία από την γέννησή του είναι αόριστη διότι δεν γνωρίζουμε το χρόνο (επώασης) μιας μελανής μάζας πριν την έκρηξη. Όσο ο γαλαξίας διαστέλλεται παράλληλα γεννιούνται και νέοι αστέρες μέχρι την πτώσης τους.
Κάθε γαλαξίας αποτελείται από δισεκατομμύρια αστέρες και πλανήτες.
Πάμε τώρα να αναλύσουμε την παρατήρηση που έκανε ο Έντγουιν Χαμπλ με το ισχυρό τηλεσκόπιο (ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας) την απομάκρυνση ενός γαλαξία, όπου έβγαλαν το συμπέρασμα ότι το σύμπαν διαστέλλεται.

Ο πλησιέστερος γαλαξίας από τον δικό μας είναι η Ανδρομέδα Μ31 όπου το μήκος απόστασης Ανδρομέδας – Γής ανέρχεται γύρω στα 2,5 εκατομμύρια έτη φωτός. Οι διάφορες μετρήσεις δείχνουν ότι ο γαλαξίας της Ανδρομέδας πλησιάζει τον δικό μας Γαλαξία. Εδώ ερχόμαστε σε αντιπαράθεση με τις θεωρίες του Χαμπλ, Άινσταιν κ.λπ.
Εφόσον θεωρήσανε ότι η συνεχή απομάκρυνση ενός γαλαξία από τον δικό μας, οφείλεται στην διαστολή του σύμπαντος, τότε με την αντίστοιχη θεωρία μιας λογικής σκέψης ο γαλαξίας της Ανδρομέδας που πλησιάζει τον δικό μας οφείλεται στην συστολή του σύμπαντος, ή όχι;

Τελικά, τι επικρατεί διαστολή ή συστολή του σύμπαντος, ή κάτι άλλο;
“Το σύμπαν είναι ένας ζωντανός οργανισμός, αιώνιος κύκλος χωρίς αρχή και τέλος, απλώς παράλληλα υπάρχει η ενοποιημένη και αδιάσπαστη κατάσταση, (κύκλου με τετράγωνο) της ύλης και σκοτεινής ύλης”.

Η έννοια της διαστολής στην φυσική απλά σημαίνει ότι όταν μία μάζα θερμαίνεται ο όγκος της διαστέλλεται και το αντίστροφο όταν ψύχεται ο όγκος της συστέλλεται.
Αυτές οι παρατηρήσεις των γαλαξιών στο σύμπαν να απομακρύνονται η να πλησιάζουν τον Γαλαξία μας οφείλεται μόνο στη διαστολή και συστολή των γαλαξιών μέσα στο χωροχρόνο.
Όλοι οι γαλαξίες στο σύμπαν γεννήθηκαν από τον ίδιο νόμο της υπερθέρμανσης μελανής μάζας όπου η έκρηξη δημιούργησε την διαστολή. Όταν η μελανή μάζα αρχίζει να ψύχεται και λόγο το ισχυρό βαρυτικό της πεδίο αρχίζει να συστέλλεται.
Μπορούμε να εκτιμήσουμε οι γαλαξίες που απομακρύνονται από εμάς βρίσκονται στην πτώση τους (συστολή). Οι γαλαξίες που πλησιάζουν τον Γαλαξία μας βρίσκονται στην ακμή τους (διαστολή).

Το σύμπαν είναι ένας συνεχής αέναος ζωντανός οργανισμός της ακμής, πτώσης, παρακμής.

*Ο Ιωάννης Ευθυμιάδης είναι Συγγραφέας-ερευνητής