«Αν με ρωτούσατε γιατί ζωγραφίζω θα σας απαντούσα ότι ζωγραφίζω γιατί μου αρέσει να παίζω. Γι’ αυτό και στα έργα μου επιλέγω δυναμικές γραμμές, καθαρά χρώματα και κυρίως καλή διάθεση που χαρακτηρίζει το παιχνίδι. Ζωγραφίζω για να μπαίνω στον κόσμο που θα ήθελα να ζω.
Ενα κόσμο που ο ουρανός είναι πιο γαλάζιος, η θάλασσα πιο ήρεμη και ο μεταξύ τους ορίζοντας που αφήνει ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα. Ένα κόσμο που η γυναίκα αυτάρεσκα χαρίζει την αιώνια ομορφιά της στο αντικείμενο του πόθου της. Ένα κόσμο που η πολυκατοικία μπορεί να είναι μπλε και το αυτοκίνητο … ένα Hippie Van. Ένα κόσμο στον οποίο ξαναζεί η μόδα της δεκαετίας 1960. Ένα κόσμο που η μουσική παίζει ασταμάτητα. Ένα κόσμο που δεν μπορεί να ζήσει χωρίς έρωτα».
Μέσα από τα λόγια του, ο Χανιώτης ζωγράφος Κώστας Σπανάκης αποκωδικοποιεί το εικαστικό του σύμπαν και αποκαλύπτει τη βαθύτερη επιθυμία που κινεί τους χρωστήρες του. Ένα σύμπαν γεμάτο έντονα χρώματα, καθαρές γραμμές, αισιοδοξία, χάρη και βέβαια γυναικείες φιγούρες.
Πτυχές αυτού του δημιουργικού του κόσμου, που φέρει την προσωπική του εικαστική σφραγίδα, αποτυπώνονται και στο βιβλίο – λεύκωμα, που θα παρουσιάσουν το Σάββατο, 22 Οκτωβρίου, στις 8 το βράδυ στη αιθουσα “Λεκτόριο” επί της οδού Μίνωος, η δικηγόρος Ρόζα Μοτάκη Κονταδάκη και η φιλόλογος Ρούλα Βουράκη, με αφορμή τη ζωγραφική ενότητα “Γαλάζιες Κυρίες”.
ΤΕΧΝΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΜΟΙΡΑΣΜΑ
Άλλωστε για τον ίδιο η Τέχνη έχει νόημα μόνο όταν τη μοιράζεσαι: «Τι νόημα έχει να κρατήσεις αυτό που έφτιαξες μόνο για σένα; Τι νόημα έχει να μείνει στο σκοτάδι και να χαθεί κάποτε μαζί σου; Τι νόημα έχει αν δεν το μοιραστείς με τους συνανθρώπους σου; Είμαστε όλοι κρίκοι στην αλυσίδα της ζωής. Τα έργα μου έχουν προκύψει από ερεθίσματα που πήρα από άλλους που δημιούργησαν πριν από μένα και μοιράστηκαν μαζί μου με διάφορους τρόπους το φως της δουλειάς τους. Έτσι θέλω κι εγώ να μοιραστώ αυτό το φως με τους συνανθρώπους μου αφού προηγουμένως το έχω επεξεργαστεί με το δικό μου τρόπο. Ως αποτέλεσμα ο μονόλογός μου μετατρέπεται σε διάλογο με το κοινό», σημειώνει και προσθέτει: «Και κάπου εδώ ξεκινά η μαγεία αφού ο καθένας εισπράττει διαφορετικά τα έργα που του παρουσιάζεις. Βλέπει πράγματα που ούτε εσύ που είσαι ο δημιουργός δεν τα είδες και αναπτύσσονται πολλαπλοί τρόποι προσέγγισης από τις διαφορετικές ματιές που προκύπτουν. Αν θες λοιπόν να δεις τη δουλειά σου “αλλιώς” θα πρέπει να την εκθέσεις».
Για τον Κώστα Σπανάκη η επικοινωνία του με το κοινό μέσω των έργων του έχει μια αποστολή, να επαναφέρει την παραμυθία στο προσκήνιο, που τόσο πολύ έχει ανάγκη ο άνθρωπος: «Εκθέτω γιατί θέλω να αφηγηθώ στους συνανθρώπους μου την όμορφη εκδοχή του κόσμου που ζούμε. Η δική μου έκθεση ζωγραφικής είναι ένα παραμύθι πλασμένο από τον ζωγράφο-αφηγητή και πρέπει να ειπωθεί γιατί όλοι έχουμε ανάγκη το “και πέρασαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα” στο τέλος της ημέρας».
Βιογραφικό
Ο Κώστας Σπανάκης γεννήθηκε στα Χανιά το 1960 όπου μεγάλωσε και κατοικεί. Είναι αυτοδίδακτος ζωγράφος καθώς ασχολείται με τη ζωγραφική από τα παιδικά του χρόνια. Επιρροές του ήταν πάντα ο κινηματογράφος, τα κόμικς, η μουσική και τα βιβλία.
Ξεκίνησε να δημοσιεύει τη δουλειά του το 1980 φτιάχνοντας κόμικς για μικρά περιοδικά και από το 1985 μέχρι το 2000 συνέχισε με τη δημιουργική διαφήμιση ως γραφίστας (λογότυπα επιχειρήσεων, αφίσες, διαφημιστικές καταχωρήσεις σε εφημερίδες και περιοδικά). Την ίδια εποχή ασχολήθηκε και με τη φωτογραφία με την οποία εξακολουθεί να ασχολείται κι έκανε δύο ατομικές εκθέσεις το 1999 και το 2000. Από το 2001 και μετά ασχολείται με τη ζωγραφική.
Στη δουλειά του φαίνεται η επιρροή των παλιών κόμικς, του κινηματογράφου (film noir, road movies), της μουσικής jazz αλλά και του φανταχτερού χώρου της διαφήμισης. Οι σταθερές γραμμές, οι επίπεδες επιφάνειες και τα συμπαγή χρώματα (όσο αφορά την τεχνοτροπία) και η ανάλαφρη διάθεση, ο ερωτισμός και ο καταναλωτισμός (όσο αφορά τη θεματολογία) τον εντάσσουν στο χώρο της pop art.
Η θεματολογία του εστιάζει συνήθως στη γυναίκα, στο αστικό τοπίο και στο ελληνικό καλοκαίρι με το Vintage να κυριαρχεί στα περισσότερα από τα έργα του. Θεματικές του ενότητες το “Hippy Van”, η “Μπλε Πολυκατοικία” των Εξαρχείων, “Τα πρόσωπα της πόλης” (με αναγνωρίσιμες αθηναϊκές προσωπικότητες) , η “Μελίνα Μερκούρη”, οι “Κούκλες” και οι “Γαλάζιες κυρίες” της Κνωσού.
Έργο του αποκτήθηκε από τη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων το 2020.
