Κώστας Βάρναλης – Μνήμη Τιμής…

Το αφιέρωμα, ήταν παλιό… Ο λόγος αναγνώρισης και τιμής, για τον μείζονα δημιουργό μας στην TV, (Βουλή) είχε πραγματοποιηθεί στα 100 χρόνια από την γέννησή του.
Τώρα, κλείνουν κιόλας 134 χρόνια, κι όμως το ενδιαφέρον, εννοείται, αμείωτο… για τον μεγάλο λογοτέχνη.
Ο Κωστής ο Βάρναλης, ο “μαλλιαρός”, κυνηγημένος ανελέητα για τις ιδέες του, τους αγώνες του, το ανοιχτό μυαλό του, επέδειξε και πέρασε στην αθανασία ιδιότητες πολλές, αναπτυγμένες σε ταλέντο θαυμαστό….
Γεννημένος στον Πύργο Βουλγαρίας, ποιητής, μεταφραστής, πεζογράφος, δοκιμιογράφος, δάσκαλος στη Μέση Εκπαίδευση, γνωστά πράγματα…
Στο αφιέρωμα, “παρελαύνουν” μορφές, που μιλούν για τον δημιουργό με γνώση, σεβασμό και αγάπη…
Οτι τον επηρέασαν Παλαμάς, Καβάφης, Πολέμης…
Οτι η σάτιρά του, ήταν οξύτατη και ευφυής…
Οτι η γλώσσα του ήταν τραχεία, δυνατή, σκληρή και ιδιαίτερα δραστική.
Τον ενδιέφερε να επηρέασει τη σκέψη καταλυτικά…
Είχε απόλυτη συνέπεια ο στοχασμός και η έκφρασή του, με την πραγματικότητα.
Η απολογία του Σωκράτη που ως γνωστόν σκανδάλισε και σκανδαλίζει, ακόμη και σήμερα, ήταν, σταθμός στο έργο σου, γνωστό είναι, πασίγνωστο.
Είχε χιούμορ, αγαπούσε το γυναικείο φύλο, ήταν γλέντζες και αθυρόστομος.
Κυνηγημένος, εξορισμένος, αδικημένος, ο Κωστής ο Βάρναλης, πρωτίστως ένας αγωνιστής έντιμος, και συνεπής με τις ιδέες του, από τότε που μέσα του “εξερράγη” η αλήθεια για την κοινωνική αδικία…
Εκείνος που λάτρεψε τη μάθηση αλλά… μίσησε το σχολείο ενώ τον κατέκτησε ο αρχαίος κόσμος…
Και θέλω να τονίσω, αυτό που ακούω πάντα για κείνον, ότι δηλαδή, μέσα από την προσωπική αγωνία, έφερνε στο φως τον πόνο και τα αδιέξοδα του συλλογικού προβλήματος και το αντίθετο, με θαυμαστή μαεστρία…
Ρίτσος Μαρωνίτης, Δάλλας, σκιαγράφησαν τον ποιητή με πίστη και επίγνωση…
Αν μπορεί να σκιαγραφηθεί πλήρως αυτή η μέγιστη μορφή της, τόσων δεκαετιών προσφοράς, στη γραμματεία, των Ελλήνων…
Τι να πουν λοιπόν λίγες γραμμές, τι να πουν… που να αρκεί(;).