Ηταν από τα αναμενόμενα: Και τα χουλιγκανικά “δημοσιογραφικά” βοθρολύματα της λαϊκίστικης γερμανικής κιτρινοφυλλάδας “Bild” εναντίον της Ελλάδας και των Ελλήνων. Αλλά και οι επιδημικές διαστάσεις μιας ανθελληνικής δυσφορίας εν όψει της σύγκλησης των Κοινοβουλίων της Ευρωζώνης για την έγκριση της “γέφυρας” του ελληνικού χρέους.
Και πάλι η Ελλάδα στο στόχαστρο της ευρωπαϊκής απαξίας. Επιστροφή στις μαύρες ημέρες 2009, όταν ο Γιώργος Παπανδρέου έβλεπε στον καθρέφτη του ν’ ασπρίζουν τα μαύρα μαλλιά του από μέρα σε μέρα, από την αγωνία, για το μπλέξιμο της χώρας μας στα δίχτυα του μνημονίου. Ναι, του μνημονίου, οσοδήποτε και αν η επαχθής και ετεροβαρής δανειακή σύμβαση δεν θεραπεύεται με βερμπαλιστικές, με γλωσσοδετικές αλχημείες, όπως η λέξη “θεσμοί” για να γλυτώσουμε τον ετοιμοθάνατο από την πορεία του προς τον άλλο κόσμο.
Να είναι άραγε τυχαία και συμπτωματική η απαξιωτική επιλογή της Ελλάδας στο σύνολο των χωρών που χρωστάνε στην τρόικα; Γιατί τόση χολή εναντίον μας και όχι και εναντίον των Πορτογάλων ή των Ιρλανδών, που ήδη έχουν βγει θριαμβευτικά στις αγορές του ευνοϊκού δανεισμού; Μήπως και μερίδα του πολιτικού μας κόσμου, που συμπαρασύρει και κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες απονήρευτων συμπατριωτών μας, στο νταηλίκι «δεν χρωστάω, δεν πληρώνω», «σκίζω μνημόνια», «θα δανειστώ και ρούβλια», μήπως λοιπόν και το φαινόμενο αυτό δεν συνέβαλε στο να μας γυρίζουν την πλάτη αμέτρητοι εταίροι, αλλά και οι ίδιοι οι “σύντροφοι” του σοσιαλιστικού, σοσιαλδημοκρατικού και ακροαριστερού χώρου εντός της Ευρωζώνης;
Πέρα βέβαια από το βαλκανικού τύπου νταηλίκι, που μας παραπέμπει σε σκηνές τσιγγάνικης ποιητικής, αλυτρωτικής αποκοτιάς, όπως την απαθανατίζει, στις ταινίες του, ο ανεπανάληπτος Εμίρ Κουστουρίτσα, πέρα λοιπόν από τις συμπαθητικές και εν μέρει σύγγνωστες αυτές γραφικότητες, έχουμε να κάνουμε και με τον κακό μπελά της δικής μας “τσάμπα μαγκιάς”, που τείνει να καθιερωθεί και ως επίσημο πολιτικό εθιμοτυπικό πρωτόκολλο. Ποιος το περίμενε λοιπόν ότι η μετά μανίας κατάργηση της γραβάτας θα μας ξαναγύριζε στο δημεγερτικό έπος των Αργεντινών descamisados των “ξεπουκαμίσωτων” οπαδών του θρυλικού ζεύγους Χουάν και Εβίτας Περόν, που στον καλοκαιριάτικο καύσωνα περίμεναν να τους βγάλει λόγο ο αποφυλακισμένος ηγέτης τους, με βγαλμένα τα ιδρωμένα τους πουκάμισα; Θα με ρωτήσετε:
Η γραβάτα είναι τόσο δεσμευτική, όσο και το ράσο για τον παπά; “Το ράσο δεν κάνει τον παπά”, όπως σοφά σημειώνει η λαϊκή θυμοσοφία. Ούτε όμως και η ιεροκρατική, χομεϊνικού τύπου απόρριψη της γραβάτας ή τα μαοϊκής ραπτικής κινέζικα αμπέχονα -και μάλιστα με την εμφανή ετικέτα Prada και τις περίεργες κόπιτσες και τα πριτσίνια, δηλαδή όλα αυτά τα ψιμύθια και φκιασίδια υπογραμμίζουν τη… μοναδικότητά μας, ώστε να μας υποδέχονται με υποκλίσεις. Τι άραγε υπογραμμίζουμε με όλα αυτά; Απάντηση: Ενα και μόνο, την έλλειψη σοβαρότητας!
Αντί όμως να πελαγοδρομούμε, επιρρίπτοντας ο ένας στον άλλο τα αίτια της πρωτοφανούς αυτής απομόνωσής μας, ας ανακτήσουμε κάποτε το θάρρος της αυτοκριτικής. Και να το παραδεχτούμε ότι ο διχασμός των υπευθύνων της πολιτικής μας εκπροσώπησης θα καταγραφεί στην ιστορία ως η αποκλειστική αιτία αυτής της κακοδαιμονίας. Ξεκινήσαμε εντελώς ξυπόλυτοι στ’ αγκάθια, χωρισμένοι, κατακερματισμένοι για ν’ αντιμετωπίσουμε τους πιστωτές μας. Και η αναστενάρικη αυτή πορεία, στ’ αναμμένα κάρβουνα, ήταν εξ ορισμού καταδικασμένη σε αποτυχία και σε ταπεινωτική χρεωκοπία.
Κάποιοι, στους πρώτους μήνες της μνημονιακής πορείας κλήθηκαν να μετάσχουν σε διακομματικό κυβερνητικό μέτωπο. Το αρνήθηκαν προκλητικά. Και μάλιστα σαμποτάρισαν περιφρονητικά κάθε επιβεβλημένη συνδρομή, ακόμη και προς τους θετικούς στόχους των τότε κυβερνώντων. Παρίσταναν τους μοναδικούς, τους ανεπανάληπτους!
Σήμερα, οι ίδιοι αυτοί οι “άμωμοι” καλούνται να κυβερνήσουν ή σωστότερα να οδηγήσουν το κυβερνητικό σκάφος, μέσα από τις χειρότερες μεταπολεμικές Συμπληγάδες!
Και το πιο απρόσμενο: Η σημερινή Αξιωματική Αντιπολίτευση δηλώνει ότι θα τους συνδράμει σε κάθε θετική τους ενέργεια.
Αντ’ αυτών, οι “άμωμοι” απαντούν με τον μπαμπούλα ρεβανσιστικών εξεταστικών επιτροπών… Άραγε δεν τους εδίδαξε η εμπειρία της εκλογικής τους συντριβής του 1993;
Υ.Γ.: Σιγά – σιγά γενικεύεται η πεποίθηση τόσο από οικονομικούς αναλυτές όσο και από αρκετά στελέχη του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ ότι το περιβόητο e-mail του κ. Γιάνη Βαρουφάκη προς τους εταίρους δανειστές συμπίπτει, στα περισσότερα σημεία του, με τους επαχθείς όρους του μνημονίου Β.
Κατά συνέπειαν, η μεθοδευόμενη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής για τα αίτια και τους υπαιτίους των μνημονίων επεκτείνεται αυτοδικαίως και στις πρωτοβουλίες του σημερινού υπουργού Οικονομικών.
