Κουκούτσια

Πού να βρίσκεται τώρα εκείνο το 2018;
Εχει μπει στις “ράγες” ή σκιάχτηκε κι αυτό και περιμένει τις καλύτερες μέρες;
Στη γωνιά της Ιστορίας το παραφυλάω το 2018.
Κι όλο σκέφτομαι τις μέρες που πέρασαν, τις αλλιώτικες, τις γεμάτες με τον λόγο από μελαμίνη.
Λόγια και λόγια, μάς τριγυρίζουν σαν το στοιχειό του βάλτου.
Υποσχέσεις αλλόκοτες, τσίγκινες που τις βλέπει το 2018, γεμάτο απορία.
– Λες μωρέ;
– Μπα άστο, μια από τα ίδια είναι κι αυτά.
Και μέσα στο παιχνίδισμα του λόγου που συνεγείρει και απωθεί, κρυφογελά η νέα η χρονιά.
Δεν τη θέλει την ίδια την απροσδιόριστη τσαπατσουλιά.
Θέλει να γίνουμε πιο πρακτικοί, πιο χρήσιμοι, πιο ουσιώδεις.
Το νέο έτος θέλει, εμείς μπορούμε;
Καλομάθαμε στην κατάποση του “κουκουτσιού” του λόγου.
Αν βήξουμε θα φύγει, αλλά πρέπει να βήξουμε δυνατά…