«Ο ρυπαίνων πληρώνει» είναι το μήνυμα της Οδηγίας 2004/35 της Ευρωπαϊκής Ενωσης σχετικά με την περιβαλλοντική ευθύνη, την πρόληψη και την αποκατάσταση περιβαλλοντικής ζημίας.
Σήμερα, Παγκόσμια Ημέρα του Περιβάλλοντος, θα ισχυριστούμε ότι η πόλη μας είναι πράσινη. Θα κάνουμε δηλώσεις στα ΜΜΕ, κάτι συμβολικό για την ημέρα, αμφιβάλλω αν θα γίνουν κάποιες εξαγγελίες.
Αλίμονο. Αλλα χρώματα υπερτερούν. Οι παραλείψεις μας, οι ηθελημένες ή μη συμπεριφορές μας γκριζάρουν ή μαυρίζουν το περιβάλλον μας.
«Ο ρυπαίνων πληρώνει», είναι μια οδηγία φάντασμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης μιας και σπάνια εφαρμόζεται στη χώρα μας.
Στο σημείωμα περιγράφω ξανά γκρι και μαύρες εικόνες στο Κουμ Καπί μιας που έχουμε άμαθους νεοεκλεγμένους.
Εικόνες γκρίζες αισθητές
Οι γκρίζες εικόνες στο περιβάλλον είναι οι πιο διαδομένες κι οι πιο επικίνδυνες. Δεν ξέρεις πότε θα αλλάξουν χρώμα, πότε θα κακοφορμίσουν να γίνουν μαύρες. Γι’ αυτό οφείλουμε να τις παρατηρούμε, να τις σημειώνουμε και τις σχολιάζουμε.
Σημειώνω ότι οι φιλότιμες προσπάθειες των οδοκαθαριστών του Κουμ Καπί δεν είναι αρκετές.
Οι γκριζόμαυρες εικόνες που μας κατακυριεύουν στο Κουμ Καπί έχουν πολλές μορφές:
• H μικρή παραλία συρρικνώθηκε, γέμισε πέτρες, ξύλα και σκουπίδια.
• Οσμές αναδύονται απρόσμενα από φρεάτια και το αντλιοστάσιο,
• Σαπουνόνερα από το πλύσιμο αυτοκινήτων καταλήγουν στη θάλασσα,
• Η απουσία τουαλετών στην παραλία, αναγκάζει τους λουόμενους να τρέχουν στις καφετέριες.
• Είναι τα σπασμένα γυαλιά και τα μπυροκούτια,
• Είναι τα περιττώματα των κατοικίδιων συντροφιάς,
• Είναι τα κοινωνικά αγγελτήρια που πετιούνται στο έδαφος για να τοποθετηθούν νέα.
• Είναι τα μη ευπρεπή πεζοδρόμια όπου υπάρχουν άδεια σπίτια.
• Είναι τα κατάμαυρα θεμέλια των πρώην σφαγείων που δεκαετίες μετά την κατεδάφιση τους μένουν για να μας θυμίζουν τη νεότητά μας.
• Είναι οι καλυμμένες ή χαίνουσες θέσεις των δένδρων στα πεζοδρόμια της συνοικίας.
• Στο δυτικό άκρο της παραλίας το κατάστρωμα του παραλιακού δρόμου έχει επανειλημμένα υποχωρήσει και στο ανατολικό της σύνορο το μνημείο των Αεροπόρων κινδυνεύει εδώ και χρόνια από επαπειλούμενη κατολίσθηση.
Θέλουμε μια κοινόχρηστη τουαλέτα
Το αίτημα των λουομένων για μια κοινόχρηστη τουαλέτα έχει καταγραφεί 2 φορές μέχρι τώρα στα Χανιώτικα Νέα (Ιούνιος 2017, Ιούνιος 2018):
«Η μικρή παραλία-πλαζ του Κουμ Καπί στην οποία κολυμπούν πολλοί Χανιώτες και επισκέπτες μας δεν έχει τουαλέτα.
Η θάλασσα είναι καθαρή γι αυτό η παραλία προσελκύει λουόμενους κάθε ηλικίας.
Νωρίς το πρωί η πλειοψηφία των λουομένων είναι μεσήλικοι και ηλικιωμένοι Χανιώτες που έχουν ένα μοναδικό αίτημα: Να τοποθετηθεί μια χημική τουαλέτα σήμερα.
Η απουσία της προκαλεί προβλήματα δυσοσμίας και δημοσίας αιδούς.’
Σήμερα ένα χρόνο μετά δεν έχει καμιά σχετική ενέργεια.
Επιπλέον, η γενική εικόνα της μικρής, αλλά δημοφιλούς παραλίας είναι απογοητευτική. Περισσότερη καθαριότητα, ευπρεπισμός -λίγο χρώμα- απομάκρυνση άχρηστων υλικών, κάδοι κ.λπ. απαιτούν ελάχιστα σε χρήμα και εργατοώρες».
Η πράσινη συνοικία ξεθώριασε…
Κάποτε κοινός στόχος των Χανιωτών ήταν να πρασινίσουμε την πόλη. Σήμερα δεν έχουμε τέτοιο στόχο. Κάποτε πολλά δένδρα φυτεύτηκαν από άτομα κάθε ηλικίας. Κάθε Σύλλογος και κάθε Σχολείο είχε στόχο να κάνει μια δενδροφύτευση.
Φυτέψαμε δένδρα παντού, στον Κλαδισό, στα Λενταριανά, στον Αη Γιάννη, στον Αγιο Ματθαίο… Εικόνες πράσινες. Ηταν ένας άτυπος ευγενής ανταγωνισμός για την πράσινη συνοικία.
Σήμερα δεν έχουμε χρόνο για σκαψίματα και πρασινάδες, ούτε καν στις αυλές των σχολείων. Σήμερα μόλις ένα δενδράκι ξεραθεί από την κακομεταχείριση ή τη θεομηνία, η θέση του καλύπτεται. Οι θέσεις που προορίζονται για δένδρα και θάμνους είναι αμέτρητες και κανείς δεν ασχολείται. Η οδός Ελευθ. Βενιζέλου στα όρια του Κουμ Καπί έχει τα πλέον καχεκτικά δενδράκια στην πόλη.
Υποθέτω ότι αυτές οι παραλείψεις δεν τιμωρούνται από κάποια διάταξη Νόμου.
Ανορθογραφίες στον παράδεισό μας
Οι μαύρες εικόνες, τα γκράφιτι υπογραφές, οι οπαδικές βωμολοχίες και τα δήθεν έξυπνα πολιτικά συνθήματα “ζωγραφίζονται” στο ημίφως. Είναι λίγοι οι ανορθόγραφοι, αλλά αρκετοί για να μαυρίσουν μια συνοικία σε ένα πρωινό. Το όφελος για τους “καλλιτέχνες της αυγής” είναι ένα μεγάλο μηδενικό.
Ο λόγος; Oι σύγχρονοι αστοί δεν παρατηρούν τις μαυρίλες. Δεν παρατηρούν σχεδόν τίποτα. Ο συνεχής βομβαρδισμός μας από εικόνες, εντυπωσιακές, έχει αμβλύνει την παρατηρητικότητά μας. Απόδειξη οι μαύρες εικόνες γύρω από το θέατρο “Βλησίδη” που μακροημερεύουν.
Όμως υπάρχουν κι άλλοι αναγνώστες των μαύρων εικόνων. Χωρίς να τις καταλαβαίνουν φυσικά. Αυτοί είναι οι επισκέπτες μας.
Που τις κατατάσσουν; Σαν ανορθογραφίες στον παράδεισο; Σαν λανθασμένη νοητική παράσταση; Πόσο διαρκούν αυτές οι μνήμες τους; Αγνωστο.
Οαση στη μαυρίλα οι ζωγραφιές μιας ευαίσθητης κυρίας που διακοσμούν μια πολυκατοικία στο Κάτω Κουμ Καπί.
Συμπερασματικά
• Σήμερα δεν θεωρούμε ότι το αστικό και το μη αστικό περιβάλλον είναι κοινή περιουσία.
• Κάποιοι διαχειρίζονται ή ενοικιάζουν αυτή την περιουσία για να πλουτίζουν χωρίς να τη φροντίζουν.
• Αλλοι την καταστρέφουν, χωρίς να το συνειδητοποιούν.
• Αν δεν ενεργήσουμε άμεσα δεν θα μας κάνουν αγωγές για κακοδιαχείριση τα παιδιά μας, αλλά θα μας γυρίσουν την πλάτη οι επισκέπτες μας.
• Ολοι είμαστε συνυπεύθυνοι για ό,τι συμβαίνει στην πόλη μας παλιοί και νεοφερμένοι.
Τα βιβλία του ‘Μαθαίνω εύκολα’, ‘Θυμάμαι εύκολα’, ‘Γνωστική ανάπτυξη’ διατίθενται από τα βιβλιοπωλεία ΚΥΒΟΣ και LIBRAIRIE.
