Eπεσε πάλι από τα σύννεφα η ελληνική Πολιτεία για την είδηση που μας ήρθε από τις Σέρρες με τον καθηγητή που -όπως καταγγέλλεται- ζητούσε οικονομικές και άλλες… χάρες για να περάσουν οι φοιτητές το μάθημά του.
Στο άκουσμα πάντως της είδησης αυτής, είμαι σίγουρος ότι καθένας θα είχε να θυμηθεί και μια ιστορία από τα φοιτητικά του χρόνια. Oχι απαραίτητα μια ιστορία εκβιασμού, αλλά γενικότερα κάτι που να εντάσσεται στο γενικότερο κλίμα νεποτισμού που έχει ριζώσει εδώ και δεκαετίες στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο. Ενας νεποτισμός που σαν έννοια “εξελίχθηκε” στα ελληνικά πανεπιστήμια, ξεφεύγοντας από τον στενό ορισμό της οικογενειοκρατίας.
Ο νεοελληνικός νεποστισμός στο πανεπιστήμιο είναι συνήθως παραταξιακός ή προσωποκρατικός. Ιστορίες για θέματα που μοιράστηκαν την παραμονή της εξέτασης σε μέλη παρατάξεων, βαθμολογίες που αναρτήθηκαν στον πίνακα της γραμματείας, κατέβηκαν και ξανανέβηκαν διορθωμένες… Σ’ αυτές τις ιστορίες προσθέστε διηγήσεις για επιλογές φοιτητών σε μεταπτυχιακά προγράμματα, για φωτογραφικές προκηρύξεις θέσεων καθηγητών και άλλα πολλά.
Τι συμβαίνει λοιπόν στα Ελληνικά Πανεπιστήμια; Είναι εστίες ανομίας και πρέπει να απαξιωθούν; Σε καμία περίπτωση. Αλλωστε, πάντα αυτές οι ιστορίες, πρωταγωνιστές έχουν λίγα πρόσωπα. Αυτό που συνήθως αποκαλούμε “κλίκα”. Για την οποία πολλοί γνωρίζουν, αλλά λίγοι μιλούν, στη λογική του «πού να μπλέκεις τώρα».
Κι άδικο δεν έχουν. Γιατί ο φοιτητής που παλεύει να τελειώσει όσο πιο γρήγορα μπορεί τη σχολή του για να μπει στην αγορά εργασίας και να μην επιβαρύνει την οικογένειά του, θεωρεί “πολυτέλεια” να θίξει αυτός τα κακώς κείμενα. Κι αν το κάνει, γρήγορα θα χαρακτηριστεί ως κυνηγός ανεμόμυλων.
Θα αποδεχθούμε λοιπόν μοιρολατρικά τις «ιστορίες για αγρίους» που αφορούν στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο; Ναι, επιστρατεύοντας όσο μεγαλύτερη υπομονή και χιούμορ έχουμε. Γιατί το ενδεχόμενο να σταματήσουν αυτές οι καταστάσεις, προϋποθέτει μια συνολική αναθεώρηση της ελληνικής παιδείας, από το νήπιο μέχρι το Πανεπιστήμιο, με μια διακομματική, εθνική γραμμή.
Και κάτι τέτοιο στη χώρα του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, φαντάζει σενάριο επιστημονικής φαντασίας.