Τον Σαντάμ που το Κουβέιτ κάποτε είχε καταλάβει
η Παγκόσμια Κοινότης του ’δωσε να καταλάβει!…
Σήμερα που στη Συρία ένας Άσαντ δυναστεύει
και χιλιάδες υπηκόους κάθε μέρα μακελεύει,
κι όσοι Σύροι του γλυτώσουν, στο Αιγαίο αν δεν πνιγούνε
μες της προσφυγιάς το δρόμο προς Ευρώπη θα χαθούνε,
που ’ναι; Κείνοι «οι προστάτες» που ’χουν τον Σαντάμ κρεμάσει
να κρεμάσουν και τον Άσαντ κι ο λαός του να ησυχάσει;
και μαζί του κι η Ελλάδα που δεν του χρωστάει πράμα
του εικοσιδυό της Σμύρνης να το ξαναζεί το δράμα;
Κάποιοι λεν’ πως περιμένουν στη Συρία να μπουκάρουν
όταν σκοτωθούνε όλοι, τα τομάρια τους να πάρουν.