“Μέσα από την επιστήμη μου ανακάλυψα το Θεό”
Δρ. Γιάννης Θ. Πολυράκης
ΠΡΑΞΗ ΠΡΩΤΗ
-Αδερφέ, σε ακούω να διατείνεσαι πως είσαι άθεος και κομπάζεις για τούτο!
– Σε ακούω να φωνάζεις: «Δεν υπάρχει Θεός…Δεν υπάρχει τίποτα!»
– Σε ακούω να μου λες: «Δεν σε καταλαβαίνω…πες μου τι εννοείς» και σε καλώ να έρθεις σιμά μου, μα εσύ προτιμάς να μένεις στην πλάνη της αθεΐας σου, σε κάθε έλικα του ανθρώπινου, πεπερασμένου εγκεφάλου σου…
ΠΡΑΞΗ ΔΕΥΤΕΡΗ:
…- Σ’ ευχαριστώ που υπάκουσες και πλησίασες να με ακούσεις, και δεν σου κρύβω πως και άλλοι –σαν και του λόγου σου- μονολογούν και διατείνονται τα ίδια, ίσως κι εγώ να βρέθηκα κάποτε με τις ίδιες σαν τις δικές σου σκέψεις.
Μα προσπάθησα να ξεφύγω από την επιφάνεια και να βουτήξω στα βαθιά, εκεί που η ψυχή κρατά σφιχτά τις απαντήσεις, μα πρέπει πρώτα να νικήσεις τα “δαιμόνια”, τις αμφιβολίες που σε ταλανίζουν για να’ χεις αποτέλεσμα…Αλλιώς, θα χαθείς στην πλάνη της επιφάνειας…
…Όλα λοιπόν τούτα που θα σου αραδιάσω είναι προϊόν προσπάθειας σκέψης, καλλιέργειας πνεύματος, αυτοσυγκέντρωσης και αυτοδιάγνωσης μα κύρια επιστημονικής μελέτης χρόνων, που σαν μου άσπρισαν οι χρονοκαταιγίδες τα μαλλιά, κατόρθωσα –θαρρώ- (καλλιεργώντας και τα αισθητήρια της ψυχής) να βρω την απάντηση, που γίνεται στην υστεριά φωνή δυνατή, κραυγή στεντόρεια σαν ήχος σάλπιγγας, που κάνει τα τύμπανα του ανθρώπινου αυτιού να πάλλονται…έτοιμα να σπάσουν…Προσπάθεια ίδια κι απαράλλαχτη με εκείνη της εκ γενετής τυφλής και κωφάλαλης `Ελεν Κέλερ, που μη γνωρίζοντας καν την όψη και τους ήχους του Αισθητού Κόσμου στον οποίο ήρθε να ζήσει, μπόρεσε να τον γνωρίσει με τα μάτια της ψυχής της, και να τον υμνήσει στα απαράμιλλα λογοτεχνήματά της…
Και σε όλα τούτα –τα ολίγα- που θα σου αραδιάσω, είναι έντονη η παρουσία του Θεού! Αρκεί να τα δεις με τα μάτια της ψυχής και να τα αφουγκραστείς με τα αυτιά της ψυχής, γιατί, όλα τα δημιουργήματα μιλάνε, ακόμη και τα άψυχα….Τούτα ειδικά μιλάνε με τη σιωπή τους για τον προορισμό της ύπαρξής τους, αρκεί να τα προσεγγίσεις…να τα δεις με αγάπη…να αφουγκραστείς με ευλάβεια τη “φωνή της σιωπής” τους…
-Άκου λοιπόν αδερφέ:
– Έχεις ποτέ σου βρεθεί μέσα στη μάνα-Φύση; Υποθέτω, ναι. Έχεις προσέξει την τελειότητα του φυτικού κόσμου; Την αρμονία της κάθε είδους ζωής μέσα σε τούτον; (τουλάχιστον όπου δεν έχει παρέμβει το βέβηλο χέρι του ανθρώπου). Ασφαλώς όχι!
– Έχεις ποτέ σου δει την ελάχιστη μορφή ζωής, το κύτταρο, στο μικροσκόπιο, σαν είναι αθέατο στην κοινή όραση; Έχεις ποτέ σου δει την τελειότητα τούτου του μικρόκοσμου που κρύβεται εντός του και σαν σύνολο κυττάρων έχουμε την ενόργανη ζωή κάθε είδους;
– Έχεις ποτέ σου δει τη θαυμαστή τελειότητα της εξωτερικής όσο και εσωτερικής ανατομίας μικρών ζουζουνιών, μικρότερων και από κόκκο ρυζιού;
– Έχεις ποτέ σου περιεργαστεί τη μεγαλοπρέπεια του νυχτερινού ουρανίσιου θόλου που αποτελεί την ζώσα απόδειξη του ύψιστου μεγαλείου της Δημιουργίας; Δεν βρέθηκαν και τούτα τα δισεκατομμύρια τ’ άστρα τυχαία, τίποτα δεν είναι τυχαίο στον Κόσμο τον Φυσικό που σε περιβάλλει, άπιστε αδερφέ. Τίποτα δεν έγινε από το μηδέν, γιατί το μηδέν δεν γεννά…
– Και βλέπεις, δεν σε ρωτώ για τα λόγια των Ευαγγελιστών, καθώς –ως συ ομολόγησες- δεν συχνάζεις στις εκκλησίες. Δικαίωμα αναφαίρετό σου είναι οι επιλογές στη ζωή σου.
– Θέλεις να δεις τον Θεό; Κοίτα τον καθρέφτη, και μην παρασύρεσαι από την προσωπική σου ιδιομορφία. Εικόνα Του είσαι…Θεό έχεις μέσα σου και δεν τον βλέπεις αδερφέ μου.
– Όλα τα παραπάνω που σου αράδιασα αδερφέ, θα τα αντιληφτείς- κάνοντας τον απολογισμό ζωής- σαν θα πρέπει να διαβείς στερνά τα εφτά σκαλούνια του Υπερθεατού Κόσμου που ομολογεί ο Άγιος Αντώνιος (καθ’ ομολογίαν Αγγέλου)…Τότε θα αντιληφτείς τι έχασες, τι έχεις, τι σου πρέπει! Μα θα είναι πλέον αργά…
Μα σαν δεν είσαι έτοιμος για τέτοια προσέγγιση, και για να μη μένεις στο σκότος του εναγώνιού σου ερωτήματος, άκουσέ με προσεκτικά:
“Είσαι δόκιμος στον ένθεο Αισθητό Κόσμο. Η ζωή, αιώνια συνεχίζεται στον Κόσμο τον Υπεραισθητό τον ένθεο. Για τούτο, πρόσεξε τη στάση ζωής σου, στον Κόσμο που πορεύεσαι προσωρινά!”
ΠΡΑΞΗ ΤΡΙΤΗ
– Όχι αδερφέ, μη με ευχαριστείς…Σκέψου μόνο όσα σου είπα….
