κ. Διευθυντά
Αίσθηση προκάλεσε προ ημερών η δήλωση του ειδικού συμβούλου του Δήμου, για τη διαμόρφωση του δημοτικού κήπου, προτείνοντας να κοπούν τα ψηλά δέντρα (για αποφυγή ατυχήματος) και να αντικατασταθούν από χαμηλότερα.
Πιστεύω, με τη πρόταση αυτή να εννοούσε μόνο κάποια παλιά κουφαλιασμένα και λαθρακιασμένα, που όντως υπάρχει κίνδυνος αποκοπής κλαδιών με επακόλουθο ατύχημα, που αν υπάρχουν θα πρέπει να καθαριστούν.
Όμως παντού στο κόσμο επικρατεί η άποψη και η παραδοχή ότι ένα μεγάλο και αιωνόβιο δέντρο είναι ένα μνημείο της φύσης και κάτι που δημιουργεί η φύση θα πρέπει να είναι σεβαστό και η φροντίδα μας για αυτό να είναι απεριόριστη. Στο τόπο μας το πράσινο δεν περισσεύει κι όπου υπάρχει θέλει προσπάθεια να … αυγατίσει γιατί έχει ένα ακαταμάχητο αντίπαλο, που τον λένε “πρόοδο” που όπου δει πράσινο ορμά ασυγκράτητη.
Πιστεύω ότι στην Ελλάδα, σε κάθε μας ενέργεια, θέτομε σαν πρώτο μέλημά μας την νομική κατοχύρωση, η ευθυνοφοβία καλά κρατεί κι αυτό φαίνεται από την πληθώρα των πιστοποιητικών που ζητούνται από τις υπηρεσίες, (της Παιδείας μη εξαιρουμένης) για να παρθεί κάθε απόφαση. Εν προκειμένω πρώτη σκέψη του ειδικού ήταν “μη πέσει κανένα δέντρο και σκοτώσει κάποιον”, γι’ αυτό και πρότεινε τις κορμοτομές. Στις περιπτώσεις που πέφτουν δέντρα, υπάρχει πάντα μια Θεομηνία και κανείς γονιός δεν πάει το παιδί του στη παιδική χαρά το καταχείμωνο για να κινδυνεύσει από σπάσιμο δέντρου. Μην ξεχνάμε ότι και στο πεντακάθαρο τσιμέντο γίνονται ατυχήματα.
Ας πρυτανεύσει λοιπόν η λογική, κι αν είναι να παρέμβει ο Δήμος ας περιοριστεί σ’ ένα καλό καθαρισμό και καλλωπισμό. Να μη βγει προφήτης ο συμπολίτης μας που έλεγε προχθές: ” Δε τζη νοιάζει να καταβάσουνε τσοι φύκους του πασά.”
Σήφης Μ Βαρουξάκης
Παθολόγος
