Κύριε διευθυντά,
τις προάλλες ο αξιόλογος αρχαιολόγος και φίλος των Χανίων κ. Μ. Ανδριανάκης έκανε μία ανάρτηση στο facebook σχετικά με την τύχη της περιοχής Κουμπελή στο Ακρωτήρι. Εξέθεσε το αρχικό πρόβλημα της εγκατάστασης εκεί του Βιολογικού Καθαρισμού, τις δυσκολίες, τις διαμάχες και την τελική επικράτηση της ΔΕΥΑΧ και την τελική καταστροφή της περιοχής (προς όφελος, πρέπει να πούμε, καθαρών λυμάτων!!!)
Ο κ. Ανδριανάκης προσπαθεί να επανορθώσει κάπως την κατάσταση, να αναβαθμίσει τον άλλοτε ωραίο αυτόν τόπο. Θυμάμαι παιδί ακόμα πριν το ’40 όταν κατεβαίναμε από τον Προφήτ’ Ηλία μέσα από ένα ερημικό και βραχώδες μονοπάτι στο γραφικό λιμανάκι για να κάνουμε ένα πολύτιμο μπάνιο. Μεγάλη εκδρομή ψυχή τριγύρω – ερημιά, – κι’εμείς ευτυχισμένοι!
Η θαρραλέα πρόταση του κ. Ανδριανάκη είναι να μεταφερθεί ο κεντρικός αγωγός ώστε να ελευθερωθεί το ένα τουλάχιστον από τα δύο λιμανάκια. Χαρακτηρίζω την πρόταση θαρραλέα και τολμηρή γνωρίζοντας ότι δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί!
Όμως, διαφεύγει στον κ. Ανδριανάκη (δεν το έχει παρατηρήσει άραγε;) να αναφέρει ότι η πρόσβαση στο αξιόλογο μνημείο, τον καθεαυτό “Κουμπέ” του Αλή, δεν υπάρχει… Και νομίζω με την ταπεινή μου γνώμη ότι αυτή η πρόσβαση είναι πολύ πιο εφικτή να πραγματοποιηθεί και πολύ, πολύ πιο αναγκαία από την ανάδειξη του μικρού φυσιολογικού λιμανιού.
Ο Κουμπές αυτός στέκεται μονάχος και ταπεινός στο μεγαλείο του να ιδρώνει στην ξεραΐλα. Θέλησα αρκετές φορές να τον συντροφέψω. Μού ήταν αδύνατον. Προσπάθησα από τον Προφήτ’ Ηλία να βρω το παλιό μονοπάτι. Έχει βέβαια εξαφανιστεί! Προσπάθησα και από κάτω από τις εγκαταστάσεις του Βιολογικού. Εκεί όντως υπάρχει κάποια δίοδος και μάλιστα μια μέρα είδα κάτι κορίτσια να σκαρφαλώνουν σαν κατσίκια τον βράχο. Για να βρεις αυτή την πρόσβαση πρέπει να περάσεις ένα ποταμάκι, να σκαρφαλώσεις έναν σχεδόν κατακόρυφο βράχο και μετά αρκετή απόσταση μέσα από βράχια και ξερόχορτα να βρεθείς κοντά του.
Τι κρίμα, λέω, που δεν μπορεί κανείς να επισκεφθεί αυτό το παλαιό και ωραίο μνημείο και αισθανθεί από κοντά την μαγική του ατμόσφαιρα!
Η κατασκευή κάποιου βατού μονοπατιού δεν θα είναι τόσο φρούδα όσο η μετατόπιση ενός αγωγού. Σε συνδυασμό μάλιστα με την περαιτέρω σπουδαία πρόταση του κ. Ανδριανάκη δημιουργίας εκεί ενός μικρού πάρκου, τι το ιδανικότερο! Το ερώτημα είναι ποιoς μπορεί να είναι ο χορηγός ενός τέτοιου έργου. Ίσως ο Δήμος Χανίων με τη φόρα που έχει για αναβαθμίσεις… Και θα γίνει ένας ευγενικός περίπατος αναψυχής για Χανιώτες και ξένους.
Εκτός, εάν η Aρχαιολογία φοβάται ότι με τον γνωστό βανδαλισμό της σύγχρονης κοινωνίας ο χώρος θα ρυπανθεί. Αυτός είναι βέβαια ένας αναπόφευκτος κίνδυνος που πρέπει να διακινδυνεύσουμε.
Ως την πραγματοποίηση ενός τέτοιου έργου θα βλέπουμε το απέριττο και απροσπέλαστο αυτό μνημείο από μακριά σαν έκθεμα μουσείου, με την ανεκπλήρωτη επιθυμία να βρεθούμε κάτω από την σκιά του…
Ευχαριστώ για την φιλοξενία,
Με τιμή
Γιώργος Καλούτσης
