Καθόμουν σπίτι για ώρες ολόκληρες στην καραντίνα και λέω «δεν πειράζει, θα πιάσω κουβέντα με τον απορροφητήρα».
– Τι γίνεται, καλημέρα καλέ μου απορροφητήρα.
– Βρες καλώς τον, τώρα με σκέφτηκες και εμένα, τόσο καιρό ούτε σημασία μου έδινες είχα γλιτσιάσει.
– Νομίζω ότι εμείς οι δύο, του είπα, πρέπει να έλθουμε πολύ κοντά ο ένας στον άλλο.
– Να τα αφήσεις αυτά που ξέρεις, για να μου μιλήσεις πρέπει να στείλεις sms ή να έχεις ειδική φόρμα από την εταιρεία κατασκευής μου.
– Δεν προβλέπεται sms. Σπίτι μου είμα, είμαι ασφαλής, ΜΕΝΩ ΣΠΙΤΙ, ό,τι θέλω κάνω.
Είδα ότι ο απορροφητήρας μου, ήταν πολύ ανάγωγος και δεν είχε όρεξη για κουβέντα.
Είπα θα μπω κάτω από το τραπέζι της κουζίνας, να παίξω τη “χωστή”, εδώ δεν μπορεί να με βρει ο ιός.
Ρημάδα ώρα, μες στο σπίτι δεν περνάς.
Μετά σκέφτηκα κάτι άλλο. Εβαλα δυο καρέκλες απέναντι την μια από την άλλη και είπα «πότε θα κάθομαι στη μια και θα λέω κάτι, μετά θα πηγαίνω να κάθομαι στην άλλη και θα απαντώ».
– Χαίρετε τι κάνετε;
– Καλά ευχαριστώ!
Χάθηκε η ηχώ της φωνής μου.
Καλά κουράγια.
Lockdown στα Χανιά και οι δημοσιογράφοι των “Χ.ν.” καταγράφουν καθημερινά τα σπουδαιότερα γεγονότα της τοπικής – και όχι μόνον – επικαιρότητας, στο “Ημερολόγιο καραντίνας.
